Παύλος Μυλωνάς, ο άνθρωπος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης προορίζει για αντικαταστάτη του Γιάννη Στουρνάρα ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος έρχεται από μακριά. Είναι ένας παλιός γνώριμος των υπουργών Οικονομικών των κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου και Σαμαρά.
Αν ανατρέξουμε λοιπόν το μακρινό 2011 όταν υπουργός Οικονομικών ήταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και υφυπουργός ο Φίλιππος Σαχινίδης θα βρούμε τον Π. Μυλωνά πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και στενό συνεργάτη του υπουργού Οικονομικών.
Οι επικεφαλής λοιπόν του υπουργείου Οικονομικών, όπως αναφέρει ο καθηγητής Παναγιώτης Ρουμελιώτης στο βιβλίο του «Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ» διοργάνωσαν μια ημερίδα για το χρέος. Παπακωνσταντίνου και Σαχινίδης πίστευαν ότι αν εφαρμοζόταν το μνημόνιο θα μπορούσε να αποφευχθεί η αναδιάρθρωση του χρέους.
Το πόσο μακριά από την πραγματικότητα ήταν το υπουργείο, αναφέρει ο Π. Ρουμελιώτης, αποδεικνύεται από το ότι τρεις μήνες μετά αναγκάστηκε να εμφανίσει ως επιτυχία το κούρεμα του χρέους κατά 21%.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Π. Μυλωνάς. Στη ημερίδα για το χρέος ανέφερε στην ομιλία του: «Τέλος θέλω να πω για το δημόσιο (haircut) κούρεμα. Δε λύνει το πρόβλημα η αναδιάρθρωση του χρέους. Θα σας πω μερικά νούμερα και κλείνω με αυτό. Οι τόκοι με το χρέος στο 150% είναι γύρω στο 9% του ΑΕΠ. Το 1/3 είναι χρέος του IMF και των Ευρωπαίων που μπορεί να εγγυηθείτε ότι μάλλον δεν θα είχε haircut. Μιλάμε για τα 2/3 και άμα κάνεις μια μείωση 35%, είναι δύο ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ που κερδίζεις σε μη πληρωμή τόκων. Αν έχεις κάνει 14% του ΑΕΠ μέτρα το 2010 και 11,2% και 7% και θα κάνεις άλλα 8%, μιλάμε για 22% του ΑΕΠ μέτρα (sic). Θα χαλάσεις την αξιοπιστία της χώρας για 2% του ΑΕΠ; Μου φαίνεται χαζό.»
Ο καθηγητής Π. Ρουμελιώτης κάνει μια πολύ σκληρή κριτική στις απόψεις του Παύλου Μυλωνά σχετικά με το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Εκτιμά ότι προσεγγίζει αφαιρετικά τόσο τη δυναμική του χρέους όσο και τις επιπτώσεις που θα είχε στην ανάπτυξη η δημοσιονομική προσαρμογή την οποία πρότεινε. Επίσης θεωρεί ότι ο εκλεκτός του Κ. Μητσοτάκη ξεχνάει ότι δύσκολα επιτυγχάνονται υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και πρωτογενή πλεονάσματα σε μακροχρόνια βάση.
Όπως γίνεται φανερό ο κατευθυνόμενος από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προς τη διοίκηση της ΤτΕ ήταν φανατικός υποστηρικτής της μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής δηλαδή των μνημονίων. Αυτά το 2011. Καταλαβαίνει κανείς ότι έπεσε σε όλα έξω. Είναι από τους συντελεστές της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που ταλάνισε και ταλανίζει ακόμα τη χώρα.
Το «αθόρυβο» λοιπόν τραπεζικό στέλεχος που ευθυγραμμίζεται με όλες τις απαιτήσεις του Μητσοτάκη και ο οποίος έγινε γνωστός μόνο όταν ο Νίκος Χατζηνικολάου αποκάλυψε την παραγγελία που έκαναν αυτός ως διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας και ο πρόεδρος της ίδιας τράπεζας Κώστας Μιχαηλίδης για μια θωρακισμένη μερσεντές ο καθένας ενώ υπάρχουν ανάλογα παλαιότερα οχήματα στην ιδιοκτησία της, σε μια περίοδο που οι πολίτες χάνουν τα σπίτια τους για μικροοφειλές ο πρωθυπουργός προορίζει για διοικητή του πρώτου τραπεζικού ιδρύματος της χώρας.
Μάλιστα στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της 18ης Ιουλίου 2018 υπό την προεδρία του Κ. Μιχαηλίδη, όταν και ανέλαβε επισήμως καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου ο Π. Μυλωνάς, έσπευσαν να προτείνουν και να αποφασίσουν τον σχεδόν διπλασιασμό των αμοιβών τους και όλων των μελών του Δ.Σ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα. Θέλουν τους δικούς τους υποτακτικούς στις καίριες θέσεις του κράτους. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Οι απόψεις του Παύλου Μυλωνά δεν προοιωνίζουν τίποτα το καλό για την ελληνική οικονομία. Ένα «άριστο» τραπεζικό στέλεχος που έπεσε έξω σε όλες τις προβλέψεις του για την κρίση κατά την οποία το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% όχι μόνο δεν δικαιούται να γίνει διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος αλλά θα έπρεπε να μην έχει θέση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δυστυχώς για όλους ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει άλλα σχέδια.
