Οι άριστοι και οι Αρίστοι της ΝΔ, οι οποίοι είναι θεματοφύλακες της φυλής (Άριας φυσικά) αλλά και της σημαίας (σε οποιαδήποτε μορφή, από λίκρα έως βαμβακερό Αιγύπτου), θα εμποδίσουν την Ελλάδα να γίνει Βενεζουέλα του Μαδούρο.
Ρίξτε μια ματιά στις επίσημες ανακοινώσεις του κόμματος και τις δηλώσεις των στελεχών της και θα καταλάβετε. Η Βόζεμπεργκ ποστάρει ξωκλήσια με ελληνικές σημαίες, ο Κουμουτσάκος… αδωνοποίησε τη μετριοπάθειά του σε «ορθοδοξία ή θάνατος», το δε γραφείο Τύπου του κόμματος είναι έτοιμο να μοιράσει την «Τριλογία του κωλόχαρτου» της Σοφίας Βούλτεψη δώρο με το «Πρώτο Θέμα».
Ας σοβαρευτούμε. Η ΝΔ βρίσκεται σε επικίνδυνο σημείο. Δεν παράγει πολιτική, δεν ασχολείται με πολιτική και σε λίγο δεν θα έχει και πολιτικούς. Συνειδητά αντικαθιστά τον πολιτικό προβληματισμό και πολύ περισσότερο τις πολιτικές προτάσεις με θεωρίες περί «διακυβέρνησης του κακού», οι οποίες μπορεί να στοχεύουν τον Τσίπρα, αλλά στην πραγματικότητα επιχειρούν να γεμίσουν το έλλειμμα της ίδιας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί αν κατηγορείς τον αντίπαλο για αρνητή της αριστείας ή του πατριωτικού αισθήματος, το πρώτο που επιχειρείς είναι να εμφανίσεις τον εαυτό σου, αυτοδίκαια, γεμάτο από αριστεία και πατριωτισμό. Αν και μηχανιστικά λειτουργική η σύλληψη, είναι αναποτελεσματική. Ο γιος του Μητσοτάκη με τον γιο του Βαρβιτσιώτη, την κόρη του Κεφαλογιάννη και πολλαπλάσιους ιούς της αναξιοκρατίας και του νεποτισμού προσπαθούν να αποδείξουν πως είναι φορείς της αριστείας. Μόνο τις αναρτήσεις των μισών από αυτούς να δεις στα social media, θα απαρνηθείς τον Μποστ και τη γραφικότητά του. Άριστοι των κολεγίων που δεν τόλμησαν να περάσουν καν τη βάσανο των εξετάσεων και της αναμέτρησης με την πλέμπα και «αγόρασαν» σπουδές και τίτλους ξένων πανεπιστημίων με τα λεφτά του μπαμπά. Που στη συνέχεια τρούπωσαν στο δημόσιο για να κάνουν καριέρα μαζί με τα βαφτιστήρια τους και την εκλογική τους πελατεία. Που θαύμασαν την ιδιωτική πρωτοβουλία των Χριστοφοράκων και την ισχύ των Ψυχάρηδων και μπέρδεψαν την αριστοκρατία με την αριστεία. Όλη η χώρα είναι δημιούργημα της αριστείας τους σε όλα τα επίπεδα.
Κάθε 28η Οκτωβρίου βγάζουν τη σημαία στο μπαλκόνι και χρήματα στην offshore. Με την ίδια ευλάβεια και προσήλωση. Αν μπορούσαν θα αναρτούσαν σημαία στη θυρίδα στην Ελβετία και τα Panama Papers, αλλά είναι παρακινδυνευμένο.
Η αντιπολίτευση της ΝΔ δεν οικοδομείται απλώς στα πρότυπα της δεκαετίας του 60, διαμορφώνει μια πολιτική αφήγηση με κρυπτορατσισμό, άγρια Δεξιά που αμνηστεύει τον εαυτό της για ό,τι κάνει και αντιπάλους εχθρούς που πρέπει να εξολοθρεύσει.
Οσο πιο ρηχός είναι ο πολιτικός της λόγος, όσο πιο ανίκανα τα στελέχη της τόσο θα παράγονται και θα αναπαράγονται εχθροί του έθνους, προδότες της Ελλάδας και δράκοι. Απέναντι δεν θα υπάρχουν πολιτικές αλλά στοχοποιημένοι πολιτικοί, των οποίων η προσωπικότητα πρέπει να δολοφονηθεί από τα τρίκυκλα του «Πρώτου Θέματος». Το όνομα του Πολάκη θα επαναλαμβάνεται όσες φορές χρειάζεται για να γίνει βαρίδι ακόμη και για τους συντρόφους του και του Γαβρόγλου ή του Παππά όσες είναι απαραίτητες για να χορτάσει η πολιτική μικροψυχία των συγγραφέων τους.
Η πολιτική αντιπαράθεση στα χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτού του άριστου που ως ήθος και κοινωνική ανάγκη θεωρεί το να απολύει καθαρίστριες, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι ξέρει να γράφει το υπουργός «Διοικιτικής Μεταρίθμησης» (η ορθογραφία είναι από τη δήλωση Πόθεν Εσχες του), γνωρίζει νέα διάσταση. Δημοσιογράφοι, δικηγόροι, αντιπαθείς που δεν δέχονται την αριστοκρατία του ως αριστεία και τον πολιτικό του εμπειρισμό ως πολιτική επάρκεια μπαίνουν σε μαύρη λίστα, σχεδόν ανακοινώνονται διώξεις τους για το μέλλον, όταν θα λάβει όπως πιστεύει τη χώρα αυτή ως οικογενειακό έπαθλο.
Ο Μητσοτάκης δεν ενοχλείται από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας που αποκεφαλίζει και ακρωτηριάζει, αλλά θεωρεί μεμπτό τις πολιτικές σχέσεις του Μαδούρο με τον ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν. Δεν ενοχλείται ούτε όταν ο αντιπρόεδρος του κόμματός του αναρτά δολοφονία από το Πουέρτο Ρίκο και την παρουσιάζει ως βία στη Βενεζουέλα.
Η ΝΔ εμφανίζει αυτήν τη στιγμή ένα και μοναδικό πλεονέκτημα. Έχοντας μεταγράψει στο δυναμικό της πρόσωπα και απόψεις της ακροδεξιάς και φασίστες, μετατρέπεται σε ένα κόμμα που δεν έχει ηθικούς φραγμούς και ανάγκη απολογίας σε δημοκρατικές παραδόσεις. Στη φαντασία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας σκληρός αντίπαλος της Αριστεράς. Στην πραγματικότητα μετασχηματίζει το πολιτικό του έλλειμμα σε πολιτικά πρωτόγονη επιθετικότητα, η οποία συσπειρώνει όσους πάσχουν από την έλλειψη εξουσίας. Όσο η «παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ» γίνεται αγκύλη θα φαντάζει ως αναποτελεσματικός και ξεπεσμένος πολιτικά αριστοκράτης. Για άριστος ούτε κουβέντα.
