Προκλητική η γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής όταν μιλάει για ισοτιμία των εγκλείστων στις ελληνικές φυλακές.
«Η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής και οι διευθύνσεις των φυλακών μεριμνούν για την ισότιμη μεταχείριση των κρατουμένων και με γνώμονα την ασφάλεια και την υγεία τους».
Με αυτά τα λόγια έκλεισε την ανακοίνωσή της η γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου απαντώντας στα περί προνομιακής μεταχείρισης κρατουμένων με αφορμή την καλωδιακή τηλεόραση και την ειδική διατροφή στον Μένιο Φουρθιώτη, τα οποία αμφότερα, όπως ορθά σημειώθηκε, είναι δικαίωμα του κρατουμένου.
Το να μιλά όμως η Σ. Νικολάου για «ισότιμη μεταχείριση των κρατουμένων με γνώμονα την ασφάλεια και την υγεία τους» είναι αν μη τι άλλο πρόκληση στο κοινό περί δικαίου αίσθημα με βάση τα δικά της πεπραγμένα.
Άλλη μία απεργία πείνας για φοίτηση!
Τελευταίο παράδειγμα της άνισης μεταχείρισης είναι η περίπτωση του Κ.Τ., ο οποίος μετήχθη ξαφνικά και αδικαιολόγητα στις φυλακές Τρικάλων από τις φυλακές Κορυδαλλού ενώ είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής με ενεργή δήλωση μαθημάτων για το τρέχον εαρινό εξάμηνο.
«Αποφάσισα να ασχοληθώ με την εκπαίδευση επειδή έβλεπα και άλλους συγκρατούμενούς μου να κάνουν το ίδιο και όλα να αλλάζουν προς το καλύτερο γι’ αυτούς» αναφέρει στην επιστολή του, στην οποία γνωστοποιεί ότι προχωρά σε απεργία πείνας και επισημαίνει πως παράλληλα με τη φοίτησή του ήταν και στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ προσπαθώντας να απεξαρτηθεί από τις ουσίες.
Ο ίδιος καταγγέλλει ότι πια δεν έχει πρόσβαση σε υπολογιστές ενώ δεν έχει καν λάβει όλα τα βιβλία για το εξάμηνο. «Πόσες περιπτώσεις έχουν υπάρξει μονάχα το τελευταίο διάστημα, που συγκρατούμενοί μου οδηγηθήκαν ακόμα και ένα βήμα πριν τον θάνατο αγωνιζόμενοι για τα αυτονόητα;» αναφέρει και κάνει ακόμη μια φορά σαφές ότι η Σ. Νικολάου πετάει στο περιθώριο όποιον τολμήσει να διεκδικήσει οποιοδήποτε δικαίωμα.
«Ουδέποτε υπήρξε ισοτιμία μεταξύ των κρατουμένων»
Μία από τις πολλές υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την ελληνική κοινή γνώμη είναι του Βασίλη Δημάκη, ο οποίος προκειμένου να διεκδικήσει το δικαίωμά του στη μόρφωση αναγκάστηκε να καταφύγει σε απεργία πείνας εισπράττοντας την αδιαφορία της Σ. Νικολάου.
«Στις ελληνικές φυλακές ουδέποτε υπήρξε ισοτιμία μεταξύ των κρατουμένων κι αν κάποτε αυτή υπήρξε, δεν έγινε ποτέ σε κάποιον από εμάς αντιληπτή. Τουλάχιστον για τα 23 χρόνια που εγώ βρίσκομαι εντός τους» λέει μιλώντας στο Documento ο Β. Δημάκης και προσθέτει: «Οι έχοντες οικονομική άνεση περνούν καλύτερα και απολαμβάνουν προνόμια και οι μη έχοντες περνούν πάρα πολύ δύσκολα. Αυτό είναι το ένα κομμάτι το οποίο είναι ξεκάθαρα ταξικό και το οποίο εντοπίζεται προδήλως διαχρονικά».
Ο διαχωρισμός δεν είναι όμως μόνο ταξικός, αφού «το άλλο κομμάτι αφορά τις σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ κάποιων εκ των κρατουμένων και ορισμένων εκ των ιθυνόντων, είτε συγγενικές είναι αυτές είτε διαπροσωπικές είτε σχέσεις συναλλαγής (!), οι οποίες είναι πάντοτε αρκετά ικανές να διαταράξουν την επιταγή του νομοθέτη περί ισότιμης μεταχείρισης» τονίζει ο Β. Δημάκης και προσθέτει: «Γενεσιουργό αιτία της μη ισότιμης μεταχείρισης μεταξύ των κρατουμένων μπορεί να αποτελούν επίσης η καταγωγή, το χρώμα και η φύση του αδικήματος – ειδικά αν είναι πολιτικού χαρακτήρα».
«Με γνώμονα την ασφάλεια και την υγεία»
Όσον αφορά τη μέριμνα για την υγεία, χαρακτηριστικό είναι ότι εν μέσω πανδημίας οι έγκλειστοι στις φυλακές αποκαλούν τη Σ. Νικολάου «Miss Χλωρίνη» και αυτό επειδή, όπως λένε, αντί να μεριμνήσει για απολυμάνσεις, μάσκες, αντισηπτικά και ό,τι χρειάζεται για να διασφαλιστεί η υγεία τους από την πρώτη στιγμή, έστελνε… χλωρίνες όσο εκείνη κανόνιζε τις απευθείας αναθέσεις της.
Επίσης, μόλις λίγο καιρό πριν η ίδια αδιαφορούσε επιδεικτικά όταν η υγεία του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα κινδύνευσε δραματικά ενώ δεν διεκδικούσε τίποτε παραπάνω από την εφαρμογή του νόμου. Τότε η Σ. Νικολάου έκλεισε τα μάτια της στον επικείμενο θάνατό του και έδειξε διατεθειμένη να βάψει τα χέρια της με αίμα, χωρίς ηθικούς –έστω– φραγμούς.
Ακόμη ένα παράδειγμα ανισοτιμίας σε σχέση με την υγεία αφορά τον Μ. Φουρθιώτη, ο οποίος ναι μεν άσκησε το δικαίωμά του να φέρει τον προσωπικό του οδοντίατρο εντός των φυλακών, αλλά άφησε όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους να γιατρέψουν τον πονόδοντο με… ούζο αφού έκανε «κατάληψη» στο οδοντιατρείο σχεδόν όλη την ημέρα με αποτέλεσμα όσοι περίμεναν τον γιατρό της φυλακής να μην καταφέρουν να εξεταστούν.
Η γενική γραμματέας όμως αναφέρεται και στην ασφάλεια των κρατουμένων την ώρα που ο Γιάννης Δημητράκης έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από συγκρατούμενό του στις φυλακές Δομοκού, κονιορτοποιώντας μια και καλή το αφήγημα των φυλακών υψίστης ασφαλείας.
«Υπάρχει ταξικός διαχωρισμός»
«Υπάρχει ένας ταξικός διαχωρισμός ο οποίος αναπαράγεται μέσω της ισονομίας γιατί απλούστατα αποτυπώνεται η ίδια ταξική ανισότητα που υπήρχε και έξω από τη φυλακή» σημειώνει μιλώντας στο Documento ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης και προσθέτει: «Η φυλακή οφείλει να παρέχει σε όλους τους κρατούμενους και με έμφαση στους οικονομικά ασθενέστερους τα απαιτούμενα υλικά μέσα διαβίωσης, ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης.
Η αορίστως επικαλούμενη ισονομία δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά αναπαραγωγή της οικονομικοκοινωνικής ανισονομίας που υπάρχει έξω και μέσα στη φυλακή και στη δυνατότητα απόλαυσης των αγαθών αυτών από εκείνους που έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η φυλακή δεν κρίνεται όμως σε αυτό, κρίνεται με βάση το κατά πόσον μπορεί να παρέχει τα στοιχειώδη στους ισχυρά ασθενέστερους προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο παροχών με τους οικονομικά ισχυρούς».
