Είναι αδιανόητο, αλλά αποτυπώνει την ελληνική πραγματικότητα και τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης. Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Πελοπόννησός και η δημοσιογράφος Μαρία Παπαγιαννακοπούλου, ένας άνδρας, 50 ετών σήμερα, οδηγήθηκε στη φυλακή για τον βιασμό μιας εντεκάχρονης, πριν από 19 ολόκληρα χρόνια. Ο άνδρας είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε κάθειρξη δέκα ετών, πριν από επτά χρόνια, αλλά δεν οδηγήθηκε στη φυλακή αφού του χορηγήθηκε αναστολή μέχρι να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό. Τελικά, επτά χρόνια μετά το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, 19 χρόνια μετά το ειδεχθές έγκλημα που διέπραξε και 15 χρόνια αφού το κορίτσι το αποκάλυψε, καταδικάστηκε σε κάθειρξη εννέα ετών (δικάστηκε με τον παλαιό ποινικό κώδικα) και οδηγήθηκε στη φυλακή. Το θύμα, μια γυναίκα 30 ετών σήμερα και μητέρα δύο παιδιών, αποκάλυψε ότι ο δράστης την είχε βιάσει, τέσσερα χρόνια μετά το περιστατικό. Ο βιασμός είχε σημειωθεί το 2003, αλλά το κορίτσι αδυνατούσε, καθότι βρισκόταν υπό καθεστώς φόβου, να μιλήσει γι’ αυτό.
Η υπόθεση, για πρώτη φορά, εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό τον Ιούνιο του 2014, δηλαδή επτά χρόνια μετά την καταγγελία της ανήλικης. Σύμφωνα με το pelop.gr, πρωτόδικα, ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια κάθειρξης για βιασμό, και αποπλάνηση παιδιού που συμπλήρωσε τα 10 έτη, όχι όμως και τα 13 έτη. Η απόφαση είχε ανασταλτικό χαρακτήρα και μετά την έφεση που άσκησε, ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος. Του επεβλήθησαν ωστόσο, οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, της εμφάνισής του μια φορά το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα της μόνιμης κατοικίας του, καμίας συνάντησης με το θύμα και καταβολή χρηματικής εγγύησης 1.000 ευρώ. Από το 2014 και έπειτα από μια επταετία -λόγω αναβολών- η υπόθεση εξετάστηκε σε δεύτερο βαθμό στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πατρών, τον Μάιο του 2022. Το δικαστήριο καταδίκασε τον 50χρονο, πλέον, κατηγορούμενο σε εννέα χρόνια κάθειρξη, για βιασμό (6 έτη) και για αποπλάνηση παιδιού (3 έτη), αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής μετά την πράξη του και απορρίπτοντας το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πελοπόννησος» και της Μαρίας Παπαγιαννακοπούλου, στις αρχές Οκτωβρίου του 2003, ο άνδρας, εκμεταλλευόμενος την απουσία της οικογένειάς του και προβάλλοντας αδυναμία και ανικανότητα να κάνει τις δουλειές του σπιτιού -εξαιτίας τραυματισμού στο χέρι του σε τροχαίο που όπως αποδείχθηκε από νοσοκομειακά έγγραφα δεν ήταν σοβαρός- παρέσυρε στο σπίτι του την εντεκάχρονη με το πρόσχημα, ότι έχει πάρει άδεια από τη μητέρα της για να τον βοηθήσει. Η ανήλικη, όταν έφτασε, πήγε στην κουζίνα για να πλύνει τα πιάτα, όμως ο 35χρονος άρχισε να την θωπεύει στο στήθος και σε άλλα μέρη του σώματος. Στην προσπάθειά της να φύγει βρήκε κλειδωμένες τις πόρτες, ενώ όταν άρχισε να φωνάζει εκείνος της έκλεισε το στόμα με ταινία, της έδεσε τα χέρια πισθάγκωνα και τη μετέφερε στην κρεβατοκάμαρα, όπου και την κακοποίησε σεξουαλικά.
Από την ακροαματική διαδικασία -η οποία έγινε κεκλεισμένων των θυρών- προέκυψε ότι ο βιαστής απειλούσε διαρκώς την ανήλικη, ώστε να μην αποκαλύψει τίποτα. Όπως κατέθεσε το θύμα, μετά τη σεξουαλική της κακοποίηση κι αφού είχαν μετακομίσει, ο άνδρας πήγαινε έξω από τα κάγκελα του σχολείου της και μιλώντας Αλβανικά για να μην τον καταλαβαίνουν, την απειλούσε πως θα σκοτώσει την ίδια και τους γονείς της. Τελικά, όταν το κορίτσι βρήκε το κουράγιο να αποκαλύψει στους γονείς της όσα είχε βιώσει, το περιστατικό καταγγέλθηκε στην Αστυνομία.
Η συγκλονιστική κατάθεση της κοπέλας
Η εφημερίδα «Πελοπόννησος» δημοσίευσε για πρώτη φορά όσα κατέθεσε κεκλεισμένων των θυρών, ενώπιον των δικαστών η ανήλικη. Κατά τη διάρκεια αυτής, περιέγραψε με λεπτομέρειες πώς τη χτύπησε, την έδεσα και την κακοποίησε, μέχρι που η ίδια έχασε τις αισθήσεις της. «Όταν συνήλθα», είπε η γυναίκα, «πονούσα πάρα πολύ, μου είχε βγάλει την ταινία και με είχε λύσει. Μου είπε, ότι το ευχαριστήθηκε και να μην πω τίποτα στη μαμά και στο μπαμπά μου. Αμέσως σηκώθηκα έβαλα τα ρούχα μου και βγήκα από το σπίτι τρέχοντας και πήγα στο σπίτι της θείας μου».
«Πήγα στη θεία μου» συνέχισε το θύμα, «και μόλις πήγα να της το πω, αυτός είχε έρθει από πίσω μου. Τον είδα έξω από το παράθυρο και μου έκανε νόημα με το χέρι στο λαιμό, δηλαδή ότι θα με σκοτώσει. Πήγα στην τουαλέτα και έπλυνα το πρόσωπο μου, ήμουν ταραγμένη. Πονούσα. Όταν πήγα σπίτι μου η μητέρα μου είπε ‘’γιατί άργησες’’, της είπα ότι πήγα για δουλειές στον…, μου είπε πως ο κατηγορούμενος δεν την είχε ρωτήσει για να πάω σπίτι του. Πήγα να το πω στη μαμά μου και βλέπω πάλι αυτόν που ήρθε από πίσω. Μου έκανε πάλι νόημα με το χέρι. Δεν είπα τίποτα γιατί τον φοβόμουν, μην με σκοτώσει εμένα και τους γονείς μου».
«Επιβάλλεται άμεση εκδίκαση αποτρόπαιων εγκλημάτων»
Ο συνήγορος του θύματος, Περικλής Πασχάκης, μίλησε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» και υπογράμμισε ότι «αποφάσεις σαν κι αυτές, εκτός από την ποινική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης υπόθεσης και την καταδίκη και τιμωρία του συγκεκριμένου δράστη ενός αποτρόπαιου εγκλήματος εις βάρος ανήλικου, ενισχύουν τον βαθμό εμπιστοσύνης των θυμάτων ανάλογων πράξεων στην ελληνική δικαιοσύνη και εμπεριέχουν και ένα ευρύτερο, αλλά σαφές κοινωνικό μήνυμα να μην διστάζουν να τις καταγγέλλουν». Ως συνήγορος του παιδιού και της οικογένειάς του, εξέφρασε ικανοποίηση για τη δικαίωσή τους, εκφράζοντας την ευχή να μην υπάρξουν άλλες υποθέσεις που να μεσολαβεί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα από την τέλεση των αξιόποινων πράξεων έως την τελεσίδικη εκδίκασή τους
Επεσήμανε δε, ότι «στη συγκεκριμένη υπόθεση, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πατρών αποτελούμενο από κατά τεκμήριο ανώτερους και έμπειρους δικαστικούς λειτουργούς, διέγνωσε ομόφωνα την ενοχή του κατηγορουμένου για την αποτρόπαια πράξη του βιασμού ανηλίκου και της αποπλάνησης παιδιού και του επέβαλε ποινή κάθειρξης 10 ετών. Στη συνέχεια, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πατρών, ήτοι ένα από τα ανώτερα δικαστήρια ουσίας στη χώρα, διέγνωσε για δεύτερη φορά ομόφωνα την ενοχή του κατηγορουμένου για την ίδια πράξη και, αν και του αναγνώρισε ελαφρυντικό, του επέβαλε ποινή κάθειρξης μειωμένη κατά μόνο ένα έτος, ήτοι ποινή κάθειρξης εννέα χρόνων. Δηλαδή δύο από τα Ανώτατα Δικαστήρια ουσίας της χώρας, τον κήρυξαν ένοχο και τον καταδίκασαν, ευθυγραμμιζόμενοι με το αποδεικτικό υλικό, όπως εκθέσεις παιδοψυχιάτρου και γυναικολόγου, που εξέτασαν το παιδί και κυρίως με τις καταθέσεις του ιδίου, οι οποίες στα βασικά τους σημεία και κυρίως στις αποκρουστικές λεπτομέρειες τέλεσης της εις βάρους του πράξης, ήταν ίδιες και απαράλλαχτες από την πρώτη στιγμή έως την κατάθεσή του στο Εφετείο, παρά το γεγονός ότι μεσολάβησαν περίπου 20 χρόνια».
Αρνήθηκε τις κατηγορίες ο καταδικασθείς
Ο κατηγορούμενος, ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών, αρνήθηκε τις κατηγορίες του βιασμού και της αποπλάνησης της εντεκάχρονης, και ισχυρίστηκε ότι όσα κατήγγειλαν σε βάρος του οι γονείς της είναι ψευδή. Υποστήριξε μάλιστα πως, όλα αυτά οφείλονταν στην άρνηση του να ικανοποιήσει την επιθυμία τους να χωρίσει τη γυναίκα του και να παντρευτεί την κόρη τους ή να την παντρευτεί ο γιος του προς αποκατάστασή της. Ο συνήγορος του καταδικασθέντος Ερμής Παπουτσής, ανέφερε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» ότι ο εντολέας του αποφάσισε να προσφύγει ενώπιον του Αρείου Πάγου.
«Παρά το γεγονός ότι δεν αμφιλέγεται, αντιθέτως εξαίρεται, η νομική κατάρτιση του δικάσαντος δικαστηρίου, η άποψη της υπεράσπισης είναι ότι δεν αξιολογήθηκαν επαρκώς οι αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε, τόσο η φερόμενη ως παθούσα όσο και η οικογένειά της κατά την προδικασία, αλλά και την ακροαματική διαδικασία σε α’ και β’ βαθμό. Ευχή όλων, να βλέπουμε όλο και λιγότερες αντίστοιχες κατηγορίες να εκδικάζονται στα δικαστήρια της χώρας, αν και επί του παρόντος κάτι τέτοιο φαντάζει ουτοπικό. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βαρύτητα μιας καταγγελίας δεν ισοδυναμεί με έκπτωση στα δικαιώματα του καταγγελλομένου. Πρόκειται για κατάκτηση μετά από αγώνες ετών, η οποία σήμερα έχει αναχθεί από κάποιους σε πολυτέλεια. Ας είμαστε όλοι ψύχραιμοι και ας διατηρούμε την πίστη μας στη Δικαιοσύνη», ανέφερε επίσης ο κ. Παπουτσής.