Ο πατέρας του Σαχζάτ Λουκμάν, του δολοφονημένου από φασίστες Πακιστανού εργάτη, μιλάει για τον γιο του, την απόφαση του δικαστηρίου και την αλληλεγγύη που βρήκε.
«Ο γιος μου δολοφονήθηκε απλώς επειδή ήταν από άλλη χώρα». Δύο ημέρες αφότου το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών έκρινε τελεσίδικα ενόχους για ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία με άμεσο δόλο και αναγνώριση του ρατσιστικού κινήτρου τους Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο για τη δολοφονία του γιου του Σαχζάτ Λουκμάν στις 17 Ιανουαρίου 2013 στα Πετράλωνα, ο Χαντίμ Χουσεΐν μίλησε στο Documento.
Αν και τραγική φιγούρα, ο λόγος του είναι ήρεμος. Ακόμη κι όταν βουρκώνει επειδή μιλάει για τον γιο του που έφυγε από το Πακιστάν τον Δεκέμβριο του 2008 προκειμένου να συντηρήσει την οικογένειά του. Προτού φύγει είπε ότι θα επιστρέψει σύντομα. Δεν γύρισε ποτέ. Το μαχαίρι των δραστών που βάφτηκε με το αίμα του Λουκμάν φρόντισε γι’ αυτό. Ο Λουκμάν χάθηκε στο έρεβος που γεννάει ο φασισμός.
«Βγήκαν από το σπίτι για να σκοτώσουν»
«Δεν κάνουν έτσι οι άνθρωποι» είχε δηλώσει η μάνα του Λουκμάν όταν πληροφορήθηκε ότι ο γιος της δολοφονήθηκε από φασίστες, που όπως μας πληροφόρησε ο δικηγόρος της οικογένειας Θανάσης Καμπαγιάννης «δικάζονται επίσης και για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή». Οντως δεν κάνουν έτσι οι πραγματικοί άνθρωποι. Ετσι κάνουν οι φασίστες. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κ. Χουσεΐν θεωρεί πως η τελεσίδικη δικαστική απόφαση είναι πολύ σημαντική, αφού «αποδείχτηκε ότι ο γιος μου δολοφονήθηκε λόγω ρατσιστικού κινήτρου. Αυτό μου αρκεί».
Μπορεί να φαντάζει λιτή αυτή η επιθυμία από έναν πατέρα που έχασε τον γιο του, εντούτοις, όπως υπογράμμισε και ο κ. Καμπαγιάννης, «όταν ξεκίνησε η υπόθεση οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές είχαν αποδεχτεί την εκδοχή των κατηγορουμένων ότι το περιστατικό ήταν ένας διαπληκτισμός δι’ ασήμαντον αφορμή. Η τελεσίδικη δικαστική απόφαση –που επέμεινε στην πρωτόδικη– αποδεικνύει ότι η συγκεκριμένη ανθρωποκτονία ήταν προσχεδιασμένη. Υπήρχαν κοινή απόφαση και κοινή εκτέλεση. Επιβεβαιώνονται πλήρως όσα λέγαμε εξαρχής, ότι δηλαδή τα συγκεκριμένα άτομα βγήκαν από το σπίτι τους εκείνη την ημέρα προκειμένου να σκοτώσουν. Βγήκαν ψάχνοντας κάποιον σκουρόχρωμο προκειμένου να τον ξεμοναχιάσουν και να τον σκοτώσουν».
Οταν οι γονείς του Λουκμάν έμαθαν ότι ο γιος τους δολοφονήθηκε λόγω διαφορετικού χρώματος δέρματος «ήταν κάτι πολύ επίπονο και δύσκολο να το καταλάβουμε. Πώς γίνεται να του έστησαν καρτέρι για να τον δολοφονήσουν;» αναρωτιέται ο πατέρας του Λουκμάν. Ενός εργάτη που «ονειρευόταν από μικρός να δουλέψει για να βοηθήσει τις οκτώ αδερφές του να παντρευτούν, επειδή δεν είχαν λεφτά. Γι’ αυτό έφυγε από το Πακιστάν. Για να μας συντηρήσει οικονομικά».
«Ευχαριστώ τον ελληνικό λαό»
Η δολοφονία του Λουκμάν προκάλεσε ένα μεγάλο αυθόρμητο κίνημα συμπαράστασης από χιλιάδες αλληλέγγυους: «Για έναν άνθρωπο τόσο φτωχό όσο εγώ, ο οποίος ήρθε σε μια άλλη χώρα για να μην ξεχαστεί ο γιος του, ήταν πολύ σημαντικό ότι τόσοι Ελληνες και Ελληνίδες μου συμπαραστάθηκαν. Η πακιστανική κοινότητα, η ΚΕΕΡΦΑ και οι αναρχικοί ήταν δίπλα μου στο δικαστήριο. Κι άλλα πολλά πρόσωπα ήταν παρόντα. Αν δεν υπήρχε αυτό το κίνημα, που απέδειξε αυτό που δεν μπορούσε η αστυνομία, ότι δηλαδή το έγκλημα είναι ρατσιστικό, πιθανόν να μην έβγαινε αυτή η απόφαση».
Μπορεί να φαντάζει αδιανόητο, αλλά παρότι έχασε με τόσο άγριο τρόπο τον γιο του στην Ελλάδα, ευχαριστεί τον ελληνικό λαό «γιατί αντιλήφθηκα ότι άνθρωποι σαν τους δράστες είναι λίγοι. Οσοι όμως ψηφίζουν Χρυσή Αυγή πρέπει να ξέρουν ότι αυτοί πάλι θα μαχαιρώσουν και θα σκοτώσουν. Κι αν δεν είχα δεχτεί τόση αλληλεγγύη, θα νόμιζα ότι όλοι οι Ελληνες είναι έτσι. Αυτή την εικόνα είχαμε στο Πακιστάν για την Ελλάδα, του ματωμένου μαχαιριού».
Οπως άλλωστε σχολίασε στο Documento και ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος Η Ενότητα Τζαβέντ Ασλάμ, «ειδικά την περίοδο 2009-2012 οι χρυσαυγίτες χτύπαγαν σε δημόσιους χώρους και δεν μίλαγε κανείς. Αυτοί όμως είναι λίγοι κι εμείς πολλοί. Πρέπει να νικήσουν η ανθρωπιά και όχι ο τρόμος. Νικήσαμε και θα ξανανικήσουμε, αλλά χρειάζεται συνεχής αγώνας».
«Η δίκη της ΧΑ θα έχει επίπτωση»
Πέρα όμως από το θετικό της τελεσίδικης αναγνώρισης του ρατσιστικού κινήτρου, το δικαστήριο αποφάσισε να «σπάσει» τα ισόβια, αφού στους δράστες, στους οποίους επιβλήθηκε ποινή 21 χρόνων και πέντε μηνών, αναγνωρίστηκε μεταγενέστερη καλή διαγωγή. Σύμφωνα με τον κ. Καμπαγιάννη, «η κρατούσα άποψη στη νομολογία είναι ότι όταν είναι φυλακισμένοι κατηγορούμενοι που περιμένουν το εφετείο δεν τους αναγνωρίζεται μεταγενέστερη καλή συμπεριφορά, γιατί θεωρείται πως δεν έχουν άλλη εναλλακτική από το να επιδείξουν καλή διαγωγή».
Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για δικαστική απόφαση «που επιβεβαιώνει ότι οι περιπτώσεις ρατσιστικής βίας αυξήθηκαν ειδικά την περίοδο 20122013 και μειώθηκαν με την ίδια την έναρξη της ποινικής διαδικασίας σε βάρος της ΧΑ. Είναι μείωση όμως που μπαίνει υπό την αίρεση του αποφασιστικού κολασμού αυτού του είδους της βίας. Αρα η ολοκλήρωση της δίκης της ΧΑ σίγουρα θα έχει πολύ μεγάλη επίπτωση στη ρατσιστική βία και στο αν θα έχουμε και πάλι μια έκρηξη αυτού του είδους βίας, ειδικά αν υπάρξει μια απόφαση που απαλλάσσει τη συγκεκριμένη οργάνωση».
