Ένας χρόνος πέρασε από την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και το αυγό του φιδιού είναι ακόμη εδώ.
Για την ακρίβεια ποτέ δεν έφυγε! Όσοι πίστεψαν κάτι τέτοιο είναι το λιγότερο αφελείς. Βέβαια τον ρόλο τους σε αυτό έπαιξαν μια σειρά από δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούσαν να κρυφτούν πίσω από τη σημαντική αυτή απόφαση για να καλλιεργήσουν εφησυχασμό, να συστήσουν «εμπιστοσύνη» στο κράτος και να κουκουλώσουν τα «έργα και τις ημέρες τους» για το «χάιδεμα» της ναζιστικής οργάνωσης.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έλεγαν ότι «πάει η Χρυσή Αυγή», «Τέλος, ξεμπερδέψαμε μαζί τους», «Νικήσαμε». Ένα χρόνο μετά ας το ξανασκεφτούν. Κέρδισαν μία μάχη, όχι όμως και τον πόλεμο.
Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τις τελευταίες ημέρες στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης δείχνουν ότι ο πόλεμος δεν έχει κερδηθεί. Δυστυχώς, η Χρυσή Αυγή όλο το προηγούμενο διάστημα κατάφερε να αποκτήσει ρίζες (ελπίζω όχι πολύ βαθιές) στην κοινωνία, όπως άλλωστε και ο ρατσισμός, ο φασισμός και η ξενοφοβία.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ιδέες οι οποίες κυοφορούν αυτού του τύπου τις παρεμβάσεις είναι παρούσες στην ελληνική κοινωνία, ακόμα και έναν χρόνο μετά τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Άρα, δεν πρέπει να υποτιμούμε το συγκεκριμένο γεγονός. Η νομική ήττα της Χρυσής Αυγής δεν σημαίνει τον θάνατο των ιδεών της, ούτε των πρακτικών της. Είναι επίσης, ξεκάθαρο ότι ο φασισμός δεν πεθαίνει με αποφάσεις δικαστηρίων.
Η διείσδυση της Χρυσής Αυγής σε τμήματα της νεολαίας είχε μια αυτοτελή πολιτική δυναμική και έγινε μεθοδικά από την ηγεσία της οργάνωσης μέχρι η τελευταία να καταλήξει στη φυλακή. Ακόμη και τώρα το ναζιστικό μόρφωμα διαφημίζει τη δράση του σε ιστοσελίδες της, μοιράζει φυλλάδια στους δρόμους, έχει παρέμβαση σε σχολεία, δίνει το παρόν σε συλλαλητήρια αντιεμβολιαστών.
Το «Μέτωπο Νεολαίας» έχει αναλάβει την ένταξη νεολαίας στη Χρυσή Αυγή υπερθεματίζοντας για τη νομιμότητα του «Λαϊκού Συνδέσμου». Η νεολαία της Χρυσής Αυγής αυτοπροσδιορίζεται ως ένα σύνολο αγωνιστικών πυρήνων δράσης σε ολόκληρη την Ελλάδα αποτελούμενο από μαθητές, φοιτητές και Έλληνες Εθνικιστές. Αυτό είναι και το χειρότερο, ότι ο πυρήνας της αποτελείται από νέους ανθρώπους…αυτό είναι που πονάει πιο πολύ.
Το κυριότερο όμως απ΄ όλα είναι ότι η κοινωνία πρέπει (και πάλι) να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του. Οι καταγγελίες μαθητών, φοιτητών, γονιών και εκπαιδευτικών για τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη και την απαράδεκτη στάση της αστυνομίας, που επί της ουσίας έκανε πλάτες στο οργανωμένο σχέδιο των ναζιστικών ομάδων, δείχνουν αυτό που έχει κατ’ επανάληψη επιβεβαιωθεί σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις: Η κοινωνία θα δώσει και πάλι τη λύση. Η ελληνική κοινωνία και η νεολαία ειδικά, έδωσαν μεγάλη μάχη απέναντι στο αυγό του φιδιού. Κατάφεραν να τους απομονώσουν γιατί έγινε υπόθεση όλου του κινήματος, των φορέων, των οργανώσεών τους, των φοιτητών, των προοδευτικών ανθρώπων.
Έναν χρόνο λοιπόν μετά την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, τα γεγονότα «μιλάνε»: Το «αυγό του φιδιού» ζεσταίνεται ξανά. Μόνο η κοινωνία μπορεί μια και καλή να νικήσει αυτόν τον «πόλεμο». Και αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα…
