Οι ακροκεντρώοι θα προκαλούσαν πολλή θυμηδία εάν δεν ήταν εξαπτέρυγα πολιτικών και προσώπων που μας έχουν βάλει στα κακά στενά. Γράφουν λ.χ. για ξεκάρφωμα ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να μην απειλείται από τους πολιτικούς αντιπάλους του, απειλείται όμως από την ακρίβεια που δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει».
Γιατί όμως αυτός, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει πιο εύκολα και πιο κραυγαλέα από καρπουζάς τον Αύγουστο, σύμφωνα με όσα λένε οι ίδιες ακριβώς συστημικές γραφίδες δεν βρίσκει λύση στο μόνο πρόβλημα που τον απειλεί; Οταν είσαι κολαούζος του Μαξίμου βέβαια δεν επιτρέπεται να πεις ότι ο Μητσοτάκης δεν κάνει τίποτε για την ακρίβεια, την ανέχεια, τη συλλογική έλλειψη ελπίδας και την παντελή έλλειψη προοπτικής, επειδή δεν δίνει δεκάρα για όσα μας καίνε.
Γιατί οι θεράποντες και οι θεραπαινίδες του συστήματος γράφουν με μόνο ένα στόχο: να επιβάλουν με τον τρόπο τους ένα ιδιότυπο «μούγκα στη στρούγκα», ρίχνοντας την ευθύνη σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από την Οικογένεια και τις παραφυάδες της.
Οταν λοιπόν ο Μητσοτάκης προσωπικά παίρνει την Ανάπλαση ΑΕ και την κάνει δώρο στον ανιψιό Κώστα κανείς τους δεν λέει ότι αυτό γίνεται μόνο και μόνο γιατί έτσι συμφέρει την Οικογένεια, αλλά ισχυρίζονται ομαδόν ότι όλα είναι για το καλό της Αθήνας.
Οταν πάλι ο Μητσοτάκης παίρνει την Ανάπλαση από τον Δήμο Αθηναίων και την κάνει «κυβερνητική», κανείς τους δεν λέει ότι αυτό γίνεται γιατί έτσι συμφέρει τώρα την Οικογένεια. Ομαδόν πάλι μας παραμυθιάζουν ότι γίνονται για το καλό της Ελλάδας.
Γιατί −αν πιστέψουμε τους ακροκεντρώους δημοσιολογούντες− ο Μητσοτάκης και το σόι του δεν κάνουν ποτέ τίποτε για πάρτη τους αλλά όλα τα κάνουν για το καλό της χώρας. Αυτό που ξεχνάνε βέβαια να μας πουν είναι πως η Οικογένεια θεωρεί ότι το καλό της χώρας είναι το καλό του σογιού τους.