Εάν στην πρωτολογία του προκάλεσε θυμηδία με τις υποκριτικές κορώνες περί αξιοκρατίας απευθυνόμενος σε αμνήμονες για τις δικές του πομπές κομματικές επέλασης στον κρατικό μηχανισμό και τις διοικήσεις του Δημοσίου, στη δευτερολογία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεδίπλωσε εξελιγμένο κατα… «41%» το γνωστό θράσος και την αυταρχική του λογική που διαπέρασε όλη την πρώτη του θητεία ως πρωθυπουργός, με τον Κυριάκο Βελόπουλο να εμφανίζεται αμέσως μετά ως συγκυβερνήτης του.
Ακόμα και τον πρόεδρο της Βουλής υποκατέστησε ο πρωθυπουργός κατά την παρουσία του στο κοινοβούλιο, δύο μήνες μετά την τελευταία κοινοβουλευτική του παρουσία, αφού δεν δίστασε να κάνει μαθήματα κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς στους πολιτικούς του αντιπάλους, για το γεγονός πως τον σφυροκόπησαν για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και την μονομερή στήριξη του Ισραήλ, την συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, την ακρίβεια και σειρά ζητημάτων που απουσίαζαν από την πρωτολογία του.
«Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, κ. Φάμελλε και κ. Ανδρουλάκη, για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον Κανονισμό της Βουλής. Μιλήσατε 30 λεπτά. Για το νομοσχέδιο μιλήσατε τρία. Λοιπόν, εδώ, δεν είναι βήμα άσκησης γενικής έκθεσης ιδεών, είναι Κοινοβούλιο. Υπάρχει κανονισμός, υπάρχει ημερήσια διάταξη και οφείλετε να την τηρείτε. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Φάμελλο, ο οποίος μίλησε τέσσερα λεπτά για το νομοσχέδιο. Μιας και αναφέρεστε, λοιπόν, στον κοινοβουλευτικό έλεγχο και στην παρουσία μου στη Βουλή -γιατί ξεκινήσατε κ. Φάμελλε με κάποιες ειρωνικές μομφές σχετικά με τη συχνότητα με την οποίαν έρχομαι στο Κοινοβούλιο – πρώτον, την προηγούμενη τετραετία, η παρουσία μου στο Κοινοβούλιο και οι αντιπαραθέσεις μου με τους πολιτικούς αρχηγούς σε επίπεδο αρχηγών ήταν πολύ πιο συχνές από οποιαδήποτε άλλη φάση θυμάμαι εγώ τουλάχιστον, τα είκοσι χρόνια που είμαι Βουλευτής… Δόξα τω Θεώ, δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε ότι δεν είχαμε έναν ζωντανό κοινοβουλευτικό διάλογο την προηγούμενη τετραετία. Για πάμε να δούμε λίγο, λοιπόν, τι έχει γίνει αυτές τις 120 μέρες; Πόσες επίκαιρες ερωτήσεις έχετε καταθέσει στον Πρωθυπουργό, κ. Φάμελλε; Μηδέν. Και έρχεστε εδώ και εγκαλείτε εμένα γιατί δεν έρχομαι να σας απαντήσω. Πόσες έχετε καταθέσει κ. Ανδρουλάκη; Μία… Άρα, το ποιος κρύβεται από τη Βουλή ή μπορεί να αισθάνεται άβολα από αυτό το πλαίσιο της ζωντανής αντιπαράθεσης χωρίς γραμμένες πρωτολογίες ας το κρίνουν οι πολίτες οι οποίοι μας ακούν» ήταν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της δεύτερης τοποθέτησής του, που ξεχαρβάλωσε τον κανονισμό της Βουλής, αφού πήρε τον λόγο αμέσως μετά τις ομιλίες των αρχηγών των κοινοβουλευτικών ομάδων της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ΠΑΣΟΚ, και δίχως όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί να έχουν παραθέσει την πρωτολογία τους.
Σε αντιδιαστολή με την πρωτολογία του που επικεντρώθηκε στην καλλιέργεια ενός αφηγήματος «αριστείας και αξιοκρατίας» της κυβέρνησής του με εξόφθαλμο στόχο να διαγράψει τις σκανδαλώδεις τοποθετήσεις εκατοντάδων κομματικών στελεχών στις διοικήσεις του Δημοσίου, στη δευτερολογία του αναγκάστηκε να απαντήσει στις εγκλίσεις των Φάμελλου και Ανδρουλάκη για το Παλαιστινιακό, το σκάνδαλο των υποκλοπών και την οικονομία, δείχνοντας επί της ουσίας το πραγματικό του πρόσωπο κάτω από το προσωπείο του… πολυδύναμου εκσυγχρονιστή που καμώθηκε για μία ακόμα φορά.
Αναφορικά με την μονομερή στήριξη στο Ισραήλ και την ντροπιαστική αποχή της Ελλάδας από το ειρηνευτικό ψήφισμα του ΟΗΕ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επεφύλαξε έναν συνδυασμό των δικαιολογιών των κυβερνητικών των τελευταίων ημερών, παρουσιάζοντας μία μαγική εικόνα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, που την θέλει ισορροπημένη και πολυδιάστατη, παρά τη σειρά επικίνδυνων σφαλμάτων.
Στο πλαίσιο της παραποίησης της πραγματικότητας, δεν δίστασε να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ με έντονη αναθεωρητική διάθεση για την εξωτερική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου και τους δεσμούς με την Παλαιστίνη, φτάνοντας σχεδόν στο σημείο να το κατηγορήσει για… αντισημιτισμό, κατακρίνοντας ακόμα και το πότε αναγνωρίστηκε από τη χώρα το κράτος του Ισραήλ, με ειδική μνεία στον πατέρα Μητσοτάκη.
Ακολούθως, τερματίζοντας την αλαζονεία, όταν αποφάσισε να… σηκώσει το γάντι για το πολύκροτο σκάνδαλο των υποκλοπών και τη σειρά εκκωφαντικών αποκαλύψεων που συνοδεύονται από τις βαρύτατες καταγγελίες του επικεφαλής της ΑΔΑΕ Χρήστου Ράμμου, ο Κυρ. Μητσοτάκης όχι μόνο απέφυγε για μία ακόμα φορά να τεθεί προ των ευθυνών του, αλλά κατάφερε ένα ακόμα υψηλό της οίησης που τον διακρίνει.
«Λοιπόν, ακούω την επιχειρηματολογία και του κ. Φάμελλου και του κ. Ανδρουλάκη. Μου θυμίζει κάτι εφήβους οι οποίοι αποκτούν τον πρώτο τους δίσκο. Μην έχοντας, λοιπόν, άλλον δίσκο να ακούσουν, τουλάχιστον στην ηλικία μας είχαμε ακόμα δίσκους, ακούν συνέχεια το ίδιο πράγμα, την ίδια μουσική, το ίδιο τροπάριο. Ο μεν κ. Φάμελλος, «αποκλίνετε από την Ευρώπη», «συμφέροντα», «Μητσοτάκης ΑΕ». Εσείς, κ. Ανδρουλάκη, μια μονοθεματική εμμονή -επιτρέψτε μου να το πω- με θέματα κράτους δικαίου, επαναφορά στο θέμα των υποκλοπών. Τα ίδια ακριβώς λέγατε πριν από τις εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία πήρε 41%, εσείς πήρατε 17% και εσείς πήρατε 12%. Αλλάξτε τροπάριο επιτέλους» εγκάλεσε κουνώντας το δάχτυλο τους πολιτικούς του αντιπάλους, χρησιμοποιώντας το εκλογικό αποτέλεσμα ως… σφουγγάρι για τις πομπές του.
Μάλιστα, η προκλητική εμφάνιση του Κυρ. Μητσοτάκη απέναντι στο σκάνδαλο που καίει το Μαξίμου δεν σταμάτησε στην επίκληση του «41%», αλλά ξεδιπλώθηκε αμέσως μετά με νοσηρή στοχοποίηση της ΑΔΑΕ, επιβεβαιώνοντας το κυβερνητικό σχέδιο της άλωσής της με τις πλάτες του Βελόπουλου.
«Εσείς κάνατε μια ολόκληρη ανάλυση. Μας είπατε περίπου ότι ξέρατε -κατάλαβα εγώ- ότι θα ασκηθούν διώξεις, ότι κάτι θα κάνουν οι ανακριτές και γι’ αυτό η υπόθεση πήγε σε ανώτατο. Εσείς πού τα ξέρετε όλα αυτά; Μας είπατε ότι ξέρατε ότι η ΑΔΑΕ θα βάλει πρόστιμο. Και εσείς πού το ξέρατε αυτό; Πού το ξέρατε; Σας ρωτώ εγώ. Αν είναι τόσο ανεξάρτητη αυτή η Αρχή και αν δεν είναι σουρωτήρι με ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με το ΣΥΡΙΖΑ, πού τα ξέρατε επιτέλους όλα αυτά εσείς για να τα γνωρίζετε;» εγκάλεσε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπιζόμενος την «ανίερη συμμαχία» του με την Ελληνική Λύση για την αντικατάσταση των μελών της ΑΔΑΕ λίγο πριν την επιβολή προστίμου στην ΕΥΠ, με πρόφαση τη λήξη της θητείας τους.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως ο Κυρ. Βελόπουλος που τον ακολούθησε στο βήμα, εμφανίστηκε περισσότερο ως κυβερνητικός του εταίρος παρά ως αρχηγός αντιπολιτευτικού κόμματος, αποκαλύπτοντας τα συγκοινωνούντα δοχεία της κυβέρνησης με την Ελληνική Λύση. Όχι μόνο υπερασπίστηκε από την πλευρά του την σύμπραξη με την κυβέρνηση για την καθαίρεση των μελών της ΑΔΑΕ και του ΕΣΡ, αλλά επιτέθηκε με μεγαλύτερη σφοδρότητα στο ΠΑΣΟΚ, ενώ επιχείρησε στο κάδρο των ευθυνών για την τραγωδία στη Θεσσαλία να βάλει έως και… την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, του 2018.
