Παρέμβαση για την εισαγγελική εντολή για την αναγκαστική σίτιση του Δημήτρη Κουφοντίνα πραγματοποιεί ο Νίκος Μαζιώτης.
Σε δήλωσή του αναφέρει πως η διαδικασία στην οποία θα υποβληθεί ο Δ. Κουφοντίνας είναι βασανιστήριο που είχε «χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από ανάλογα κράτη «δικαίου» όπως αυτό της Δυτικής Γερμανίας την δεκαετία του ‘70 που εφάρμοσε αναγκαστική σίτιση σε κρατούμενους».
Αναλυτικά η δήλωσή του:
H εντολή της εισαγγελίας πρωτοδικών Λαμίας για αναγκαστική σίτιση του συντρόφου απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα είναι ένα γεγονός αναβάθμισης της κρατικής καταστολής απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος.
Τέτοιες μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από ανάλογα κράτη «δικαίου» όπως αυτό της Δυτικής Γερμανίας την δεκαετία του ‘70 που εφάρμοσε αναγκαστική σίτιση σε κρατούμενους μέλη οργανώσεων αντάρτικου πόλης όπου σε μια περίπτωση ο απεργός πείνας Χόλγκερ Μάινς , μέλος της ΡΑΦ , πέθανε τελικά στην 51η ημέρα απεργίας πείνας το 1974 λόγω πνιγμού από την αναγκαστική σίτιση, που συνιστά στην πραγματικότητα βασανιστήριο. Αναγκαστική σίτιση σημαίνει εισαγωγή με την βία από το στόμα του απεργού πείνας ενός σωλήνα με θρεπτικό υγρό που περνάει από τον οισοφάγο και φτάνει στο στομάχι. Στην πραγματικότητα η εισαγγελική παραγγελία για αναγκαστική σίτιση στον σύντροφο συνιστά εντολή για βασανισμό και μόνο ως υποκρισία μπορεί να ακούγετε η αιτιολόγηση της εισαγγελίας για την προστασία της ζωής του συντρόφου αφού γνωρίζουν ότι ο θάνατος απεργού πείνας στην Ελλάδα θα έχει ένα τεράστιο πολιτικό κόστος για το καθεστώς.
Τελευταία μόνο στην Τουρκία του «δημοκρατικού» Ερντογάν πεθαίνουν απεργοί πείνας πολιτικοί κρατούμενοι.
Την ανθρώπινη ζωή των φτωχών, των ταξικά και κοινωνικά κατώτερων την έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους οι κρατικοί αξιωματούχοι όλων των κυβερνήσεων οι οποίοι έχουν δολοφονήσει χιλιάδες ανθρώπους από το 2010 και μετά για να σώσουν το σύστημα από την κρίση, με την φτωχοποίηση και τα ακραία μέτρα λιτότητας που επέβαλαν όπως π.χ με την υποβάθμιση του συστήματος υγείας κάτι που φάνηκε και σήμερα με την πανδημία του Covid – 19.
Όπως και την ζωή των κρατουμένων οι εισαγγελείς και οι υπεύθυνοι του «σωφρονιστικού» συστήματος την έχουν γραμμένη στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους όταν κρατούμενοι πεθαίνουν στις φυλακές από έλλειψη στοιχειώδους ιατρικής περίθαλψης.
Δικαστές όπως αυτοί του συμβουλίου της Λαμίας που αποφυλάκισαν τον αμετανόητο μπάτσο δολοφόνο του 15χρονου Γρηγορόπουλου, Κορκονέα, οι δικαστές που επέβαλλαν 28 μήνες φυλάκιση με αναστολή στον παιδεραστή και βιαστή παιδιών στην Μολδαβία υπεύθυνο στο γραφείο σχεδιασμού του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, Νίκο Γεωργιάδη, για τον οποίο μέλη του κυβερνόντος κόμματος της Ν.Δ κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης μιλώντας για «πολιτική» δίωξη –και μάλιστα σε μια περίοδο που η χώρα συγκλονίζεται από τις υποθέσεις βιασμών στον χώρο της τέχνης και του αθλητισμού– μόνο ως υποκριτές μπορούν να χαρακτηριστούν όταν μιλούν για την ανθρώπινη ζωή.
Ούτος ή άλλως σύσσωμη η «δικαιοσύνη» είναι συνεργός στο έγκλημα της πολιτικής εκκαθάρισης πλεονάζοντος πληθυσμού όπως ήταν τα μνημόνια. Το πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση για το σύστημα δεν είναι η ζωή του συντρόφου Δ. Κουφοντίνα αλλά το πολιτικό κόστος του θανάτου λόγω της απεργίας πείνας. Η ζωή των πολιτικών κρατουμένων ούτως ή άλλως βρίσκεται διαχρονικά στην αιχμή του δόρατος του ξεφτιλισμένου κράτους. Οι γιατροί του νοσοκομείου της Λαμίας οφείλουν να μην υπακούσουν την εισαγγελική εντολή και να μην μετατραπούν σε βασανιστές και όργανα της κρατικής καταστολής.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
