Παρέμβαση σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλητή τον Ν. Βούτση και θέμα «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα στην κοινωνία και τους πολίτες», στον πολυχώρο Σπούτνικ στο Μεταξουργείο, πραγματοποίησε το απόγευμα της Δευτέρας ομάδα αναρχικών.
Σε ανάρτησή τους στο Indymedia νωρίτερα οι αναρχικοί καλούσαν σε ενίσχυση της κινητοποίησης «από δεκάδες συντρόφους και συντρόφισσες, στον πολυχώρο Σπούτνικ, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, τον οποίο διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό την ματαίωση ομιλίας του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση» που είχε προγραμματιστεί για τις 19.00.
«Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για να αποφασίσουμε τον αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό τη ματαίωση της εκδήλωσης. Όπως οι κρατικές δυνάμεις εισβάλλουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έτσι κι ο κόσμος του ακηδεμόνευτου αγώνα πηγαίνει σε κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά εδάφη σε μια στοιχειώδη συλλογική απάντηση στην καταστολή», αναφέρουν.
Στο σχετικό κείμενο αναφέρουν:
ΑΛΛΗΛΛΕΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
(για την αστυνομική εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο)
Η αστυνομική εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Τερμίτα στον Βόλο, την Πέμπτη 4/1/18, σε παρατημένο εδώ και χρόνια κτιριακό συγκρότημα ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η προσαγωγή 3 καταληψιών και η άμεση κατεδάφισή του με προφανή σκοπό να μην ανακαταληφθεί, αποτελεί το πιο πρόσφατο επεισόδιο στο κατασταλτικό σερί εκκενώσεων αυτοοργανωμένων καταλήψεων τα τελευταία δυόμιση χρόνια από την κυβερνώσα αριστερά του κράτους.
Έχουν προηγηθεί:
Στις 26/11 η αστυνομική εκκένωση της κατάληψης GARE στα Εξάρχεια (η οποία ανακαταλήφθηκε λίγες μέρες μετά), με τη σύλληψη και απόδοση κατηγοριών σε 4 καταληψίες.
Στις 27/5/17, η εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης Barricada στην οδό 28ης Οκτωβρίου στη Λάρισα.
Στις 5/4/17, η εκκένωση της κατάληψη ALBATROS στο Τσινάρι Θεσσαλονίκης, η οποία είχε πραγματοποιηθεί 6 μήνες νωρίτερα από αλληλέγγυους και μετανάστες με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες, με τη σύλληψη 14 καταληψιών.
Στις 13/3/17, η εκκένωση της “Βίλα Ζωγράφου” και η σύλληψη 7 καταληψιών κατόπιν αιτήματος της αριστερής δημάρχου Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη-Βλάχου. Ένα διατηρητέο κτίριο με μεγάλο περίβολο, χρόνια παρατημένο, που ζωντάνεψε ξανά με την κατάληψη από το 2011, ένα διαφιλονικούμενο “φιλέτο” ανάμεσα σε ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα που ήθελαν να το κάνουν εμπορικό κέντρο και “ευαίσθητους” αριστερούς τοπικούς αρχοντίσκους που θέλουν να το μετατρέψουν σε δημοτικό ωδείο, τη στιγμή που στον χώρο της κατάληψης λειτουργούσε και αυτοδιαχειριζόμενο μουσικό στούντιο.
Την ίδια μέρα (13/3/17), η εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών στην οδό Αλκιβιάδου 9 στην Αθήνα, κατόπιν αιτήματος του “Ερυθρού Σταυρού”, ο οποίος δήλωσε ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για τη φιλοξενία ανήλικων προσφυγόπουλων! Οι πρόσφυγες/μετανάστες, ανάμεσά τους και 37 παιδιά, οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Κέντρο Κράτησης της Πέτρου Ράλλη, κάποιοι/ες κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι/ες αφέθηκαν στην Ομόνοια να αναζητήσουν την τύχη τους.
Επίσης, την ίδια μέρα (13/3/17), η αστυνομική εισβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου με την πρόκληση φθορών στο εσωτερικό του και την αφαίρεση ποσού 600 ευρώ. Λίγη ώρα αργότερα σύντροφοι/ισσες και αλληλέγγυοι/ες απελευθέρωσαν εκ νέου τον χώρο, τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν καθημερινά με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων δομών του.
Στις 17/2/17, η αστυνομική εισβολή μαζί με συνεργείο καθαρισμού του δήμου στην κατάληψη του εγκαταλειμμένου πρώην δημοτικού σχολείου “Ανοιχτό 3ο” στη Σύρο, με καταστροφή του εσωτερικού του χώρου και των υποδομών, με προφανή σκοπό να καταστεί το πεπαλαιωμένο κτίριο αντιλειτουργικό και να μην ανακαταληφθεί. Ένα ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα που για περισσότερα από δύο χρόνια αποτέλεσε ένα αυτοοργανωμένο κύτταρο συλλογικοποίησης, αυτομόρφωσης και αγώνα.
Τον Αύγουστο του 2016, οι εκκενώσεις των στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων/μεταναστών στη Θεσσαλονίκη “Ορφανοτροφείο”, “Hurriya” και “Νίκης”, μετά το No Border Camp που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη.
Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, ξεδιπλώνεται η τακτική στοχοποίησης των καταλήψεων με υπαγορευμένα δημοσιεύματα ονομαστικής αναφοράς εγχειρημάτων σε διάφορες πόλεις, με προφανή σκοπό να δημιουργήσουν, μαζί με τις εισαγγελικές εντολές και την ετοιμότητα των κατασταλτικών δυνάμεων, ένα κλίμα ανησυχίας, εκφοβισμού και εσωστρεφούς αναδίπλωσης των καταλήψεων και ευρύτερα των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων.
*
Η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, η διαστολή και σκλήρυνση του ποινικού κώδικα, διαμορφώνει διαρκώς νέες οριοθετήσεις, για να συμπεριλαμβάνει τις εξελισσόμενες μορφές κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής, διαμορφώνοντας το πλαίσιο ασφυξίας, ποινικοποίησης και καταστολής τους, ειδικά όταν αυτές κινούνται αυτόνομα και ρηξικέλευθα. Με απώτερο στόχο την ειρήνευση του κοινωνικού ανταγωνισμού, την ενσωμάτωση-αφομοίωση της κοινωνικής αμφισβήτησης στα θεσμικά πλαίσια και όργανα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τα νομοσχέδια για το νέο σωφρονιστικό κώδικα και τον αντισυνδικαλιστικό νόμο που προωθούνται αυτό το διάστημα.
«Το κράτος έχει συνέχεια» όπως εμφατικά έχουν δηλώσει οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι, της «πρώτης φορά αριστερά» με το ακροδεξιό της δεκανίκι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στο πλάνο καταστολής των καταλήψεων που εκπονήθηκε την άνοιξη του 2009 μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, είναι που η αριστερά του κράτους συνεχίζει απρόσκοπτα τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτό που διαφοροποιείται είναι το ιδεολογικό περίβλημα της κατασταλτικής στρατηγικής. Οι σημερινοί (αριστεροί) κρατικοί διαχειριστές επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, επικαλούμενοι σχέδια για άλλες χρήσεις των κτιρίων, «ανοιχτές» και «κοινωνικές» (παρότι αρκετά τα κατεδαφίζουν), για πλάνα που υπάρχουν από θεσμικούς φορείς (δήμους, οργανισμούς, πανεπιστήμια κ.α.) για την αξιοποίησή τους, σε σχέση με τον «ανεξέλεγκτο χαρακτήρα» και την «κλειστότητα» των καταλήψεων, τον «μικρό αριθμό των καταληψιών» και άλλα τραγελαφικά. Με παράλληλη επικέντρωση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων στις καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών και αλληλέγγυων, για τη βίαιη μεταφορά τους σε κρατικές δομές (δηλαδή στρατόπεδα) στο όνομα της «φροντίδας» και της «τακτοποίησης» των ζητημάτων τους, σε μια περίοδο που η πρακτική και το πρόταγμα της κατάληψης διασταυρώνεται με την αλληλεγγύη στους μετανάστες.
Κάποια χρόνια νωρίτερα, τον χειμώνα του 2012-13 και το καλοκαίρι του 2013, σε ένα πογκρόμ αστυνομικών εκκενώσεων καταλήψεων στην Αθήνα, σε πόλεις του δυτικού ελλαδικού χώρου και στην Θεσσαλονίκη, η τότε δεξιά διακυβέρνηση (με τον κεντρώο εταίρο της) είχε αναπτύξει την ατζέντα της δημόσιας τάξης και ο προπαγανδιστικός της λόγος επικέντρωνε στον χαρακτηρισμό των καταλήψεων και εν γένει των αυτοοργανωμένων χώρων ως «εστιών ανομίας». Ο λόγος της δεξιάς του κράτους αρθρώνεται πάνω στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και η καθεστωτική «επιχειρηματολογία» περί (εν δυνάμει) άλλων χρήσεων των κτιρίων εμφανίζεται συμπληρωματικά, ενώ της αριστεράς του κράτους στην αφήγηση ότι οι θεσμικοί παράγοντες υπόσχονται με «καλύτερους», «ανοιχτότερους», πιο «κοινωνικούς» όρους ό,τι ήδη γίνεται με αυτοοργανωμένους όρους.
Σε κάθε περίπτωση, ο κρατικός έλεγχος, η θεσμικότητα, η διαμεσολάβηση, η ανάθεση, οι ειδικοί, η «ιερότητα» της ατομικής ιδιοκτησίας, συνιστούν εξίσου (και αναμενόμενα) τον πυρήνα των επιλογών κάθε κρατικού διαχειριστή, ανεξαρτήτως κόμματος. Οι ανά διαστήματα τηλεοπτικές συνεντεύξεις του «ψύχραιμου» κύριου Τόσκα, υπουργού δημόσιας τάξης, είναι κατατοπιστικές ως προς αυτό, όπως και η προαναγγελία της όξυνσης της κατασταλτικής πολιτικής και των βίαιων εκκενώσεων καταλήψεων, με το πρόσχημα της «επιστροφής των κτιρίων στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους εφόσον αυτοί τα ζητήσουν».
*
Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε σήμερα Δευτέρα 8/1/18 να πραγματοποιήσουμε παρέμβαση στον πολυχώρο Σπούτνικ, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, που διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (όπως το ομώνυμο περιοδικό και ετήσιο φεστιβάλ), μία ώρα πριν την ανακοινωμένη ομιλία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση, με θέμα: «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα την κοινωνία και τους πολίτες». Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για να αποφασίσουμε τον αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό τη ματαίωση της εκδήλωσης. Όπως οι κρατικές δυνάμεις εισβάλλουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έτσι κι ο κόσμος του ακηδεμόνευτου αγώνα πηγαίνει σε κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά εδάφη σε μια στοιχειώδη συλλογική απάντηση στην καταστολή.
Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, της διαμεσολάβησης κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο, το κράτος και κάθε μορφή εξουσίας. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες,
συντρόφισσες/οι από την αθηναϊκή μητρόπολη
