Ο Γιώργος Παράσχος μίλησε για πρώτη φορά μετά την παραίτηση του από τον Απόλλωνα και μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι στο τέλος του αγώνα με τη Λαμία ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Π. Μονεμβασιώτης είπε τους παίκτες της ομάδας «στημένους».
Αναλυτικά οι δηλώσεις του έμπειρου προπονητή στο ΣΠΟΡ ΦΜ:
«Δεν έχω ξαναβγεί να μιλήσω μετά από φυγή μου από μια ομάδα. Μίλησα το 2007 μόνο μετά τη φυγή μου από τον ΠΑΟΚ. Αναγκάστηκα τώρα να το κάνω αυτό γιατί έχω αγανακτήσει. Όταν ανέλαβα εγώ αυτή την ομάδα, το υλικό της ομάδας ήταν μετρημένο στα δάχτυλα των δύο χεριών. Από αυτούς μάλιστα και οι μισοί δεν παίζανε κιόλας. Από την πρώτη θητεία μου λίγο πολύ μαρτύρησα και γι’ αυτό δεν έκατσα και έφυγα. Από εκεί και πέρα όμως δεν ήθελα να ανακατευτώ με τον ίδιο ιδιοκτήτη. Απλώς μεσολάβησε ο κ. Γκαγκάτσης ο οποίος μου έταξε και τι δεν μου έταξε. Του είπα «ρε άνθρωπε μου, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Όσο και να μεγαλώσουν».
Αυτό που με είχε ενοχλήσει στην πρώτη συνεργασία μας ήταν ότι μπερδεύτηκε στα πόδια μου. Ενώ ήταν από την αρχή ξεκάθαρο ότι από τότε που ανέλαβα τον Πλατανιά δεν θέλω κανέναν στα πόδια μου. Ο κ. Μονεμβασιώτης εμπλέκεται σε όλα τα επίπεδα. Το θεωρείται τυχαίο ότι κάθε χρόνο άλλαζε 3-4 προπονητές; Πως το βλέπετε; Εγώ και φέτος του είπα αυτό το πράγμα και δεν μπόρεσε να το χωνέψει με τίποτα. Γι’ αυτό και στις πρώτες ήττες που κάναμε, ειδικά με τη Λαμία, ήρθε στα αποδυτήρια και τα έκανε λαμπόγυαλο. Και τι δεν είπε στα παιδιά. Ήταν τελείως εξωφρενική η συμπεριφορά του, ήθελε να με αφήσει εμένα έξω από τα αποδυτήρια μαζί με το προπονητικό τιμ και να μιλήσει αποκλειστικά στα παιδιά. Εγώ τον προειδοποίησα. Αυτά τα παιδιά έχουν μαζέψει τόσους βαθμούς. Μην διαλύσει το κλίμα που δημιουργήσαμε με την πρώτη ήττα. Μου είπε «όχι» και μετά πήγε μέσα και τι δεν τους είπε. Και στημένους και το ένα και το άλλο. Δεν με ήθελε μέσα στα αποδυτήρια, γιατί ήξερε πως αν ήμουν μέσα θα είχα φύγει τότε. Και τα παιδιά μου είπαν τα μισά πράγματα από αυτά που τους είπε.
Εγώ σεβάστηκα πάνω απ’ όλα αυτή την «οικογένεια», την οποία δημιουργήσαμε και δεν ήθελα τα παιδιά να τα αφήσω μόνα τους. Μετά από τόσα χρόνια είχα τόση διάθεση σε αυτή την ομάδα, είχαμε τέτοιο κλίμα που χαιρόμουν να πηγαίνω στην προπόνηση. Περνούσα τη μισή μέρα μου τόσο ευχάριστα που δεν την πέρασα σε μεγαλύτερες ομάδες. Ένιωθα τόσο γεμάτος. Ήμασταν μια οικογένεια. Χαιρόσουν να δουλεύεις.
Στις 25 Φεβρουαρίου, ήρθε ο κ. Μονεμβασιώτης και μου έκανε πρόταση για ανανέωση. Μου είπε πως τέλος του Μαρτίου θα έπρεπε να του δώσω απάντηση. Ενας άνθρωπος ο οποίος είναι ικανοποιημένος από την ομάδα και τα έχει καλά με όλο τον κόσμο, εκείνη τη στιγμή αν ήμουν ικανοποιημένος θα του έλεγα «υπογράφουμε τώρα». Για να έχεις μπροστά σου πέντε μήνες, να μπορέσεις να οργανώσεις την ομάδα και να κάνεις πάρα πολλά πράγματα. Αυτά που δεν είχαμε από την αρχή του καλοκαιριού. Εγώ δεν ήθελα να μείνω από τη στιγμή που μου έκανε αυτό το πράγμα μέσα στα αποδυτήρια. Για να μπορέσουν τα παιδιά να συνέλθουν, πέρασαν τρεις αγωνιστικές. Δεν ήθελε κανείς να πάρει την μπάλα στα πόδια και να αναλάβει τις ευθύνες.
Φτάνουμε στις 14 Απριλίου, πριν το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό. Μου στέλνει τον κ. Γκαγκάτση και μου λέει ότι την Τρίτη 16 του μηνός, θα πάμε στα γραφεία να τα βρούμε και να υπογράψουμε. Δεν του απάντησα τότε, του είπα να περάσει το συγκεκριμένο ματς και θα δούμε. Προηγείται όμως το ματς με τον ΟΦΗ. Είχε όμως ένα παπαγαλάκι, έναν έμμισθο, που άρχισε μετά την ΑΕΚ να γράφει «το τελευταίο του παιχνίδι», «το παιχνίδι που κρίνεται με τον ΟΦΗ». Αυτά αν ήθελε τα σταματούσε όλα ο πρόεδρος. Από εκεί και πέρα στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Τον βλέπω διαρκώς επί 90 λεπτά να δίνει εντολές στους παίκτες, να τρέχει δεξιά κι αριστερά, που πας εσύ, τι φάουλ είναι αυτό και τέτοια. Σε μια στιγμή τον ακούω να φωνάζει. «Καλά δεν βλέπεις ότι πρέπει να κάνεις αλλαγή; Ξύπνα». Τρελάθηκα. Αυτό ήταν και το τέλος. Δηλαδή αν είναι δυνατόν, να βλέπεις έναν πρόεδρο να δίνει κατευθύνσεις και να μιλάει στα παιδιά και δεύτερον να απευθύνεται σε μένα και να μου λέει αυτό το πράγμα. Και επειδή το γήπεδο είναι άδειο τώρα αν δείτε ένα βίντεο θα τον δείτε να πηγαινοέρχεται δεξιά κι αριστερά και να μιλάει διαρκώς, κάνοντας τον προπονητή. Τότε τι με θέλεις εμένα ρε άνθρωπε μου; Το κυριότερο είναι ότι έδωσε πριμ στα παιδιά.
Δεν ήρθε μία φορά στους επτάμιση μήνες που είμαστε μαζί, να μου δώσει το χέρι του και μου πει συγχαρητήρια, ένα μπράβο. Ακόμα κι όταν με τίμησε η Σούπερ Λίγκα και ήρθε εκεί ο κόσμος, δεν κατέβηκε να μου δώσει μια ανθοδέσμη, κάτι. Από εκεί και πέρα εγώ είχα τελειώσει. Έμεινα μόνο και μόνο στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, έκανα την προσευχή μου και είπα να μπορέσουμε να φτάσουμε 28 βαθμούς για να σωθούμε. Με όλες τις ισοβαθμίες υπερτερεί η ομάδα. Με το που τελείωσε το παιχνίδι, μάζεψα τα παιδιά, το προσωπικό και τους συνεργάτες μου, γιατί πήγαν να μπουν και κάποιοι παράγοντες και τους είπα να βγουν έξω, και τους χαιρέτησα. Σηκώθηκα κι έφυγα. Εκείνη τη στιγμή δεν είχα το κουράγιο να πω τίποτα σε κανέναν.
Όλος ο κόσμος αναρωτιέται γιατί έφυγα. Αν υπήρχε μια υγιής κατάσταση δεν θα έμενα στην ομάδα; Δώσαμε την ψυχή μας για να μπορέσουμε να την κάνουμε ομάδα. Χάρη στην προσπάθεια των παιδιών. Χαιρόμουν να πηγαίνω στην προπόνηση. Αλλά τι να πω…
Δεν φτιάξαμε εμείς την ομάδα. Μας δώσανε κάποιες μέρες στην μεταγραφική περίοδο και μπορέσαμε να μαζέψουμε 23-24 παιδιά. Με τον κορονοϊό και τι δεν περάσαμε. Στο πρώτο παιχνίδι, χάσαμε τον Μαροκινό στόπερ με χιαστό και παρ’ όλο που δεν κάναμε ούτε προετοιμασία, ούτε τίποτα, δεν είχαμε έναν σοβαρό τραυματισμό και ειδικά μυϊκό. Αυτό που με δίδαξε η παρουσία μου στον Απόλλωνα δυο χρονιές, είναι ότι δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο εκτός από τον προπονητή. Όλοι. Εδώ ασχολήθηκαν με της ΑΕΚ το παιχνίδι. Γιατί έβαλα δεξί μπακ τον Αρμένιο; Αν είναι δυνατόν. Γιατί πάνω απ’ όλα δώσαμε όλο το βάρος στο ματς με τον Παναιτωλικό για να μπορέσουμε να κερδίσουμε αυτό το ματς. Και καθίσαν στο ματς με την ΑΕΚ και έλεγαν ότι δεν ήμασταν καλοί, ότι είμαστε ομάδα της πλάκας. Και τι δεν είπαν.
Το τι κλίμα υπήρχε στα αποδυτήρια σας το είπα. Αν τα παραλέω εγώ, ρωτήστε έναν παίκτη να σας πει πως ήμασταν και τι οικογένεια ήμασταν. Αυτός ο άνθρωπος είναι απαράδεκτος. Κάθεται και λέει ψέματα. Ότι έφυγα για τον Κασναφέρη, ότι δεν ειδοποίησα κανέναν, δεν ξέρει πως να δικαιολογηθεί. Ήμουν τρελός εγώ να κάτσω άλλες επτά αγωνιστικές να έχω την ηρεμία μου, να πάρω τα λεφτά μου και να φύγω; Δεν μου άφησε περιθώριο. Έπρεπε να υπογράψω εδώ και τώρα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και επειδή τον είδα αδιόρθωτο, δεν άλλαξε τίποτα, ήθελα να πάρω το καπελάκι μου και να φύγω. Αντί να ακούσουμε ευχαριστώ βρήκαμε και τον μπελά μας από πάνω».
