“Θα πω ότι πάρα πολλοί κατηγορούμενοι, οποιωνδήποτε υποθέσεων, όταν δικάζονται μιλούν για σκευωρία. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Αλλά εν πάση περιπτώσει εδώ δεν έχουμε κατηγορούμενους ακόμα, τίποτα δεν δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με σκευωρία, έχουμε όμως να κάνουμε με την εφαρμογή του Συντάγματος και με τις νομοθεσίες».
Στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παρασκευόπουλος, απορρίπτει και τις ενστάσεις ότι δεν παραδόθηκε αμελλητί ο φάκελος από τη Δικαιοσύνη στη Βουλή, με το ερώτημα, ποιος είναι σε θέση να γνωρίζει, η Εισαγγελία πόσο καιρό είχε και είδε ένα όνομα ή δεν είδε.
Ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, τέως υπουργός Δικαιοσύνης και ομ. καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου περιγράφει επίσης, μιλώντας στο ΑΠΕ/ΜΠΕ, την επικείμενη κοινοβουλευτική διαδικασία. Υπογραμμίζει την «πολύ στενή», όπως την χαρακτηρίζει, διατύπωση του Συντάγματος για την τέλεση αξιόποινων πράξεων κατά την άσκηση των καθηκόντων των πολιτικών προσώπων.
Ερ.: Ποιο το επίδικο της επικείμενης συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής για την υπόθεση Novartis, κ. Παρασκευόπουλε;
Απ: Η Ολομέλεια θα αποφασίσει για την τύχη του φακέλου, ο οποίος της διαβιβάστηκε από την Εισαγγελία και θα πρέπει να κρίνει εάν η δίωξη μπορεί να προχωρήσει ή αν δεν πρέπει να ασκηθεί, προφανώς λόγω παραγραφής. Δηλαδή το Σύνταγμα, το άρθρο 86, προβλέπει ότι οι πράξεις που έχουν τελεστεί σε προηγούμενη βουλευτική περίοδο με άλλη κυβέρνηση δηλαδή, θα πρέπει να διωχθούν μέσα στις δύο επόμενες περιόδους, δηλαδή το πολύ δύο χρόνια με βάση τα συνηθισμένα. Αυτός ο χρόνος πέρασε και θα πρέπει να αποφασιστεί ότι για αυτές τις πράξεις η δίωξη έχει εξαλειφθεί. Εάν κριθεί ότι οι πράξεις δεν εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία γιατί δεν έχουν τελεστεί κατά την άσκηση των καθηκόντων (των υπουργών), τότε η προανακριτική θα το εξετάσει και εφόσον κριθεί ότι δεν έχουν τελεσθεί κατά την άσκηση των καθηκόντων, θα τις στείλει πίσω στην δικαιοσύνη για να δικαστούν οι υπαίτιοι, όπως ο κάθε πολίτης.
Ερ.: Είναι δυνατόν να μην έχουν τελεστεί κάποια αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων ενός πολιτικού προσώπου, ενώ ήταν υπουργός δηλαδή;
Απ.: Ναι, βέβαια, κοιτάξτε υπάρχουν και πράξεις που κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή και όχι προκειμένου να εκτελέσει ένα συγκεκριμένο καθήκον του. Να σας πω ότι πρώτα αυτό παγίως γίνεται δεκτό στο παρελθόν, ότι συμβαίνει με τις πράξεις ξεπλύματος του παράνομου χρήματος. Δηλαδή η νομολογία θεωρεί ότι αυτό ότι είναι κάτι το οποίο κάνει κάποιος για να μπορέσει να αξιοποιήσει ό,τι έχει βγάλει από μία προηγούμενη παράνομη πράξη και αυτό δεν είναι υπουργικό καθήκον του. Και επίσης συμβαίνει το εξής το οποίο θέλει προσοχή γιατί είναι λίγο λεπτό. Το Σύνταγμα έχει μία διατύπωση πολύ στενή, λέει δηλαδή ότι η πράξη που δεν έχει γίνει όχι σε σχέση με κάποια υπουργικά καθήκοντα ή στο πλαίσιο των υπουργικών καθηκόντων, λέει ότι πρέπει να έχει τελεστεί κατά την άσκηση των καθηκόντων, δηλαδή φαίνεται ότι η περιγραφή είναι πιο στενή. Θέλει μια αμεσότητα και χρονική προφανώς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι το Σύνταγμα ιδρύει μία διαδικασία η οποία είναι ειδική και νομίζω ότι άνετα μπορούμε να πούμε και προνομιακή στο μέτρο που προβλέπει μία ταχύτερη παραγραφή και επομένως είναι λογικό το Σύνταγμα να έχει μια στενή προϋπόθεση ώστε λίγες περιπτώσεις να εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία.
Ερ.: Κατά την εκτίμησή σας ο χρόνος της προανακριτικής επιτροπής εφόσον αυτό αποφασίσει η Ολομέλεια της Βουλής, θα είναι σύντομος; Και το ρωτώ γιατί διαβάζω στην πρόταση της πλειοψηφίας το βασικό αδίκημα της δωροληψίας-δωροδοκίας είτε αυτό έχει παραγραφεί είτε θα πρέπει να επιστρέψει στην δικαιοσύνη, οπότε;
Απ.: Έτσι είναι δηλαδή, όπως το λέτε είναι, είτε έχει παραγραφεί είτε θα επιστρέψει στη δικαιοσύνη. Μια προανακριτική επιτροπή πρέπει πάντως να εξετάσει τι από τα δύο έχει συμβεί. Και επειδή είναι και ένα ζήτημα το οποίο είναι και πραγματικό, δηλαδή στην πραγματικότητα τι έγινε στη συγκεκριμένη υπόθεση και όχι ποια είναι η ερμηνεία του νόμου κ.λ.π., θα πρέπει βέβαια να εξεταστεί κάπως αλλά νομίζω ότι δεν θα χρειαστεί πολύς χρόνος για αυτό.
Ερ.: Για το άλλο αδίκημα του ξεπλύματος;
Απ.: Το ίδιο ισχύει ό,τι και για τη δωροληψία. Για αυτό θα πρέπει να επιβεβαιωθεί αν θέλετε, να εξεταστεί ότι τελέστηκε εκτός άσκησης καθηκόντων, οπότε θα σταλεί πίσω στη δικαιοσύνη.
Ερ.: Τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα, κύριε υπουργέ, μπορούν αν θέλουν να αυτοεξαιρεθούν από τις ευεργετικές διατάξεις της παραγραφής;
Απ.: Η γνώμη μου είναι όχι. Γιατί πιστεύω ότι η ρύθμιση του Συντάγματος, όσο στενές και αν είναι οι προθεσμίες -και η δική μου κριτική είναι δεδομένη, πιστεύω ότι κακώς είναι τόσο σύντομη και πρέπει να αλλάξει- αλλά εν πάση περιπτώσει το σκεπτικό της συνταγματικής ρύθμισης είναι να μην υπάρχουν ποινικές εκκρεμότητες οι οποίες «δηλητηριάζουν» την πολιτική ζωή για πολύ. Για παράδειγμα να μην υπάρχει μία εκκρεμότητα, η οποία να διαπερνά τις εκλογές, τις πρώτες, τις δεύτερες κ.λ.π. και να εξαρτάται το τι θα γίνει σε κάποιες εκλογές και ποια θα είναι η κυβέρνηση της χώρας από μία ποινική εκκρεμότητα. Αυτό υπάρχει μία πολιτειακή σκοπιμότητα να μην συμβαίνει. Υπάρχει ένα δημόσιο συμφέρον, οι υποθέσεις αυτές να ξεκαθαρίζουν και να μην είναι διαρκώς σε αμφισβήτηση. Επομένως δεν είναι θέμα ιδιωτικό νομίζω.
Ερ.: Αυτό όσο αφορά το θεσμικό. Οσο αφορά την αυτοεξαίρεση κάποιου εμπλεκόμενου;
Απ.: Στο ίδιο θέμα αναφέρομαι. Δηλαδή αυτοεξαίρεση σημαίνει ότι κάποιος λέει, «εντάξει ευεργετική είναι η ρύθμιση του Συντάγματος, εγώ θέλω να υπαχθώ». Αλλά η ρύθμιση του Συντάγματος είναι ευεργετική, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον όχι προκειμένου να εξυπηρετηθεί ένας άλφα κατηγορούμενος.
Ερ.: Και κάτι τελευταίο. Η αντιπολίτευση αλλά και τα θιγόμενα πολιτικά πρόσωπα κάνουν λόγο για σκευωρία. Εσείς τι λέτε; Ξέφυγε η κυβέρνηση από το διεκπεραιωτικό της ρόλο;
Απ: Η πρώτη μου απάντηση θα είναι λίγο σκληρή: θα πω ότι πάρα πολλοί κατηγορούμενοι, οποιωνδήποτε υποθέσεων, όταν δικάζονται μιλούν για σκευωρία. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Αλλά εν πάση περιπτώσει εδώ δεν έχουμε κατηγορούμενους ακόμα, να σας απαντήσω και πιο συγκεκριμένα. Ό,τι έχει συμβεί μέχρι στιγμής προβλέπεται από το Σύνταγμα και από τη νομοθεσία. Προβλέπεται και από το νόμο περί ευθύνης υπουργών και από τον Κανονισμό της Βουλής η διαδικασία αποστολής μιας δικογραφίας όπου έχουν εμφανιστεί και ονόματα πολιτικών στη Βουλή. Και το ίδιο το Σύνταγμα το ορίζει. Επομένως τίποτα δεν δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με σκευωρία, έχουμε όμως να κάνουμε με την εφαρμογή του Συντάγματος και με τις νομοθεσίες.
Ερ.: Ακούτε και εσείς φαντάζομαι την κριτική ότι δεν παραδόθηκε ο φάκελος αμελλητί στην Βουλή ότι κάποια στοιχεία ήταν εδώ και καιρό γνωστά στην κυβέρνηση. Εσείς ως βουλευτής της συμπολίτευσης τι απαντάτε, κ. Παρασκευόπουλε;
Απ.: Κοιτάξτε, η δικογραφία έπρεπε να σταλεί στη Βουλή από την Εισαγγελία. Είναι σε θέση κάποιος να γνωρίζει η Εισαγγελία πόσο καιρό είχε και είδε ένα όνομα ή δεν είδε; Εγώ προφανώς δεν γνωρίζω διότι δεν είχα δει την δικογραφία καθ’ όλη την διάρκεια στην οποία ήταν στα χέρια της Εισαγγελίας και πραγματικά αυτή η διαδικασία είναι μυστική. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί ένας πολίτης να έχει υπόψη του ότι στο πλαίσιο μιας ανάκρισης ένα όνομα πολιτικού είχε εμφανιστεί από νωρίς. Αυτό είναι άγνωστο.
