Εχει μεγάλη πλάκα ο σαματάς που γίνεται όταν βγαίνει στο φως κάποια παρακολούθηση τηλεφώνων. Μεγάλη αντιπαράθεση της εκάστοτε κυβέρνησης και της εκάστοτε αντιπολίτευσης, λες και ήλθε η… συντέλεια της δημοκρατίας!
Και η γάτα μου το ξέρει ότι οι παρακολουθήσεις είναι διεθνής πρακτική όλων των μυστικών υπηρεσιών· και το φαινόμενο ούτε νέο είναι ούτε είναι «μονόπλευρο» από μια λιγότερο ή περισσότερο δημοκρατική κυβέρνηση. Ας θυμηθούμε το «μεγάλο» σκάνδαλο με τους «κοριούς» που είχε ξεσπάσει επί ΠΑΣΟΚ με τον τότε διοικητή του ΟΤΕ, το 1989. Εγινε ο σαματάς, βγήκε «νέο» σκάνδαλο με τον επόμενο διοικητή από τη ΝΔ και… ούτε γάτα ούτε ζημιά. «Εθνικοί λόγοι» άραγε; (!)
Τo 2005 ξεσπά το σκάνδαλο της Vodafone, αποκαλύπτεται ότι τη διετία 2004-05 καταγράφονταν περίπου 100 τηλέφωνα. Είχε λεχθεί τότε ότι ήταν «ξένος δάκτυλος» και μάλιστα της πρεσβείας των ΗΠΑ. Η υπόθεση πήγε στο αρχείο το 2008. «Εθνικοί λόγοι»; (!)
Πριν από λίγο καιρό, για πολλοστή φορά καταγγέλθηκε παρακολούθηση τηλεφώνων του ΚΚΕ. Και τώρα που οι αλληλοκατηγορίες για τις άλλες υποκλοπές πέφτουν βροχή, η παρακολούθηση του ΚΚΕ αποσιωπάται. «Εθνικοί λόγοι» ή επειδή οι αριστεροί είναι «μιάσματα»;
Το 2013 αποκαλύφθηκε ότι η CIA παρακολουθούσε τα τηλέφωνα Ευρωπαίων ηγετών, φυσικά και της Μέρκελ ήδη από το 2002. Το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», επικαλούμενο έγγραφο του 2010, σημειώνει ότι αντίστοιχα τμήματα της SCS υπάρχουν σε τουλάχιστον 80 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι γελούσαμε: «Σοβαρά; Για σκέψου!» και μερικοί αφελείς έντιμοι δημοκράτες τράβαγαν τα μαλλιά τους. Σιγά τώρα! Κι αυτό ξαφνικά αποσιωπήθηκε απότομα. «Υπερεθνικοί λόγοι»; (!)
«Η γνώση είναι δύναμη» έλεγε ο σερ Φράνσις Μπέικον (1561-1626) που πίστευε στην παιδεία και τη γνώση. Tο θέμα είναι πώς θα χρησιμοποιήσεις αυτήν τη δύναμη. Χρήσιμο να γνωρίζουμε τι σχεδιάζει ο «αντίπαλος», το θέμα είναι ποιος είναι ο αντίπαλος! Ετσι, από τη στιγμή που οι «καλοί» χρησιμοποιούν τους κοριούς για κοινωνικό όφελος, πώς μπορείς να απαγορεύσεις τη χρήση τους και από τους «κακούς»; Και ποιος είναι αυτός που θα κρίνει ποιοι είναι «καλοί» και ποιοι «κακοί»; (Οταν όλα τα κόμματα εξουσίας τις χρησιμοποιούν…)
Από την άλλη μεριά, μέσα στο κλίμα των ιδιωτικοποιήσεων, όπου κρατικές αρμοδιότητες παραχωρούνται σε ιδιώτες (βλ. άρθρο μου «Ιδιωτικοποιήσεις, κρατικοί θεσμοί σε αποσύνθεση», στο Documento τεύχ. 272, 30.1.2022), μπορεί σήμερα ο καθένας να αγοράζει (από 15 μέχρι 100 ευρώ) μια συσκευή παρακολούθησης ή μια αντι-παρακολούθησης (κατασκοπεία – αντικατασκοπεία!).
Ποιος τελικά είναι ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών; Μερικά αντιθετικά παραδείγματα:
Η CIA που έξω από τις ΗΠΑ χώνει τη μύτη της παντού και κάνει τον κόσμο άνω κάτω και μέσα στις ΗΠΑ με τις ενέργειες του ΜακΚάρθι που επέβαλε το ναζιστικό berufsverbot (απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος) σε «κομμουνιστές».
Αντίθετα, η βρετανική SIS (γνωστή ως ΜI6) η οποία αγνόησε τις αναφορές-καρφώματα του «τιμημένου» συγγραφέα Τζορτζ Οργουελ που κάρφωσε μερικές δεκάδες συμπατριώτες του συγγραφείς και λογοτέχνες ως «κομμουνιστές» ή «εβραιοκομμουνιστές».
Η NKVD, με επικεφαλής τον Λαβρέντι Μπέρια, συντέλεσε καθοριστικά στην κατασκευή της σοβιετικής ατομικής βόμβας σπάζοντας το μονοπώλιο της Δύσης. Η σύλληψη και εκτέλεση του Μπέρια το 1953 και η «αναδιοργάνωση» της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας έφεραν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ (η δολοφονία ουσιαστικά –πέθανε σε ασήμαντη εγχείρηση!– τού γγ του ΚΚΣΕ 1982-84 Γιούρι Αντρόποφ που προσπάθησε να σταματήσει τον κατήφορο δεν ήταν άσχετη και άνοιξε τον δρόμο για το τέλος της ΕΣΣΔ. Μην ξεχνάμε ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν υπήρξε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών).
Και βέβαια στα δικά μας, μην ξεχνάμε τα ελληνικά berufsverbot (=πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων), αλλά και τον ρόλο της έξωθεν καθοδηγούμενης ΚΥΠ τόσο στην πρώτη χούντα όσο και στη δεύτερη και στην κυπριακή τραγωδία: Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης υπήρξαν στελέχη της ΚΥΠ αλλά και της CIA.
Είναι σαφές ότι ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών και οι παρακολουθήσεις είναι σημαντικά, το θέμα είναι ποιος τις καθοδηγεί και με ποιους στόχους: τη δίωξη του κοινού ποινικού εγκλήματος και την (πραγματικά) εθνική ασφάλεια ή τη δίωξη των πολιτικών αντιπάλων της εκάστοτε κυβέρνησης [και μονίμως των «εαμοβούλγαρων σλαβοκομμουνιστών»; (!)]
Ο Γεώργιος Μ. Σαρηγιάννης είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
