Περιγράφεται συχνά ως ένα από τα καλύτερα νοτιοαφρικανικά τραγούδια όλων των εποχών, ακόμη και ως «ανεπίσημος εθνικός ύμνος».
Το Paradise Road κυκλοφόρησε το 1980 από το γυναικείο συγκρότημα Joy, κατά τη διάρκεια μιας σκοτεινής περιόδου στην ιστορία της χώρας του. Με τους στίχους του, υποσχέθηκε «καλύτερες μέρες» για τη Νότια Αφρική, προμηνύοντας το τέλος του Απαρτχάιντ και τον θρίαμβο του Νέλσον Μαντέλα 14 χρόνια αργότερα.
Η σύνθεσή του έγινε από δύο λευκούς Νοτιοαφρικανούς, τον Πάτρικ βαν Μπλερκ και τον Φρανσουά Ρους. Ερμηνεύτηκε από τις Ανελίν Μαλέμπο, Θόκο Ντλόζι και Φελίσια Μάριον, τις τρεις μαύρες τραγουδίστριες του συγκροτήματος.
Μολονότι ούτε οι παραγωγοί, ούτε το ίδιο το συγκρότημα το περίμεναν, βρέθηκε στην κορυφή των τσαρτς της Νότιας Αφρικής για εννέα συνεχόμενες εβδομάδες. Η Μάριον έχει μάλιστα εξομολογηθεί ότι στην αρχή, το έβρισκε «βαρετό και πολύ απλό».
Το κομμάτι ξεκινά με τη Μάριον που προσκαλεί τον ακροατή να έρθει «στον δρόμο του παραδείσου» και έπειτα ενώνει τη φωνή της με τη Ντλόζι. Λίγο πιο μετά αναλαμβάνει τα ηνία η Μαλέμπο, φωνάζοντας θριαμβευτικά ότι «υπάρχουν καλύτερες μέρες μπροστά μας» και «μια φλεγόμενη γέφυρα πίσω μας». Ο συγκλονιστικός στίχος του τραγουδιού ενισχύεται από την πλούσια ενορχήστρωση.
Η επιτυχία δεν ήρθε ωστόσο με την πρώτη, με τον Βαν Μπλερκ να αναφέρει στο BBC ότι ένας διάσημος Νοτιοαφρικανός παραγωγός, όταν του παρουσίασε το κομμάτι, του είπε πως «αυτή είναι η μεγαλύτερη αηδία που έχω ακούσει ποτέ».
Όμως ο Βαν Μπλερκ επέμεινε. Απευθύνθηκε σε ανταγωνιστική μουσική βιομηχανία και στον Ντέιβιντ Γκρέσαμ, σπουδαία προσωπικότητα του ραδιοφώνου την εποχή εκείνη. Ο Γκρέσαμ, έπαιξε το τραγούδι σε καθημερινό πρόγραμμα στο South African Broadcasting Corporation.
«Νόμιζα ότι ήταν το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένα τόσο υπέροχο κομμάτι είχε απορριφθεί», δήλωσε ο ίδιος μιλώντας στο BBC, υπονοώντας ότι πιθανότατα απορρίφθηκε από τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό για φυλετικούς λόγους.
Το τραγούδι έγινε τεράστια επιτυχία και βρέθηκε στο νούμερο ένα των τσαρτς της Νότιας Αφρικής την 1η Αυγούστου 1980, μένοντας εκεί για περισσότερους από δύο μήνες. Μάλιστα, οι Joy έγιναν το πρώτο μαύρο συγκρότημα που κατέκτησε την πρώτη θέση στα τσαρτς της Νότιας Αφρικής.
Το γεγονός δε ότι το τραγούδι προσέλκυσε θαυμαστές σε όλα τα φυλετικά στρώματα, αποτέλεσε ακόμη ένα χτύπημα ενάντια στην πολιτική του Απαρτχάιντ. Τελικά, το συγκρότημα Joy διαλύθηκε το 1983. Το Paradise Road, ακόμη και μετά από 40 χρόνια από την κυκλοφορία του, εξακολουθεί να παίζεται στο ραδιόφωνο μέχρι σήμερα.
Τι ήταν το απαρτχάιντ
Στις 29 Ιουνίου 1949, ο ρατσισμός με βάση τη φυλετική καταγωγή έγινε νόμος στη Νότια Αφρική. Η κυβέρνηση της χώρας απαγόρευσε την τέλεση μικτών γάμων, μεταξύ λευκών και μαύρων, ξεκινώντας στην ουσία την εφαρμογή του Απαρτχάιντ.
Ο όρος σημαίνει στην τοπική διάλεκτο «διαχωρισμός» και επιβλήθηκε από την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα της ζωής, από την παιδεία ως την υγεία.
Οι μεταρρυθμίσεις του Απαρτχάιντ που έγιναν το 1980 δεν ικανοποίησαν την τεράστια αγανάκτηση των πολιτών και το 1990, ο πρόεδρος Φρεντερίκ Ντε Κλερκ ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του ρατσιστικού νόμου, με αποκορύφωμα τις πολυ-φυλετικές δημοκρατικές εκλογές του 1994, τις οποίες κέρδισε το κόμμα Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο του Νέλσον Μαντέλα.
Διαβάστε επίσης:
