Οταν το ημερολόγιο δείχνει 17 Απριλίου και το timeline σου στο Facebook γεμίζει από τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου και του Δημήτρη Μητροπάνου θυμάσαι πως ήταν μια μαύρη ημέρα για το ελληνικό τραγούδι. 17 Απριλίου του 2011 έσβησε ο Παπάζογλου, 17 Απριλίου του 2012 ο Μητροπάνος. Ακριβώς συνομήλικοι, γεννημένοι αμφότεροι το 1948, ο ένας στη Θεσσαλονίκη και ο άλλος στα Τρίκαλα. Οι δύο αυτοί βαθύτατα λαϊκοί καλλιτέχνες έδρασαν και βρέθηκαν στο αποκορύφωμά τους σχεδόν ταυτόχρονα. Στα μέσα του 1960 ξεκίνησε ο Παπάζογλου με τα ροκ συγκροτήματα της εποχής, την ίδια περίοδο και ο Μητροπάνος, που τον πρωτοσύστησε στο κοινό ο Μίκης Θεοδωράκης δίνοντάς του βήμα δίπλα στη Μαρία Φαραντούρη και στον Αντώνη Καλογιάννη. Και φτάνουμε εκεί γύρω στις αρχές του 1990 που ο Παπάζογλου οργώνει συναυλιακά όλη την Ελλάδα με τη Λοξή Φάλαγγά του, την ίδια στιγμή που η χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη παραληρεί με το «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη» διά στόματος Μητροπάνου. Τι κομμάτι κι αυτό, των Τόκα – Γράψα, που τραγούδησε ο Μητροπάνος με τη στεντόρεια φωνή του! «Το “Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη” μαζί με το “Ανοιξε άνοιξε γιατί δεν αντέχω” και το “I put a spell on you” είναι ο ορισμός της απόλυτης καψούρας» μου είχε πει κάποτε η αείμνηστη Αρλέτα. Στο δικό του τραγούδι πάλι, τον εμβληματικό «Αύγουστο», που λάτρεψε ο Μάνος Χατζιδάκις γιατί του θύμιζε ένα δικό του ανέκδοτο κομμάτι από τον «Κύκλο του CNS», ο Παπάζογλου δεν τραγουδούσε καθόλου στεντόρεια, αλλά μόνο λυγμικά και σχεδόν δραματικά. Η ιστορία λέει πως ο δημιουργός, όντας παντρεμένος και με την κόρη του νεογέννητη, δεν άντεξε το μαρτύριο ενός ανικανοποίητου έρωτα (συγκεκριμένα μ’ ένα νεαρό κορίτσι που είχε γνωρίσει στο εξοχικό του Διονύση Σαββόπουλου στο Πήλιο), οπότε πήρε το αυτοκίνητό του αποφασισμένος να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή η μελαγχολία και οι σκέψεις του χτύπησαν κόκκινο. Ο «Αύγουστος» μόλις είχε συλληφθεί στο μυαλό του, στιχουργικά και μουσικά. Το τραγούδι γράφτηκε για κιθάρα – φωνή και ο Παπάζογλου συνήθιζε να το παρουσιάζει σε φίλους του, δειλά δειλά στην αρχή. Αργότερα προστέθηκαν τα μέρη των εγχόρδων, που το εμπλούτισαν ενορχηστρωτικά με συγκλονιστικό τρόπο, έτσι όπως μάθαμε τον «Αύγουστο» από το άλμπουμ «Χαράτσι» του 1984. Επρεπε να περάσουν δηλαδή έξι χρόνια για να δισκογραφηθεί στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του τραγουδοποιού πια Νίκου Παπάζογλου και όχι απλώς του ερμηνευτή τού Ρασούλη, του Ξυδάκη, του Νικολόπουλου και των άλλων συνθετών. Ο «Αύγουστος» ήταν και είναι ο αισθηματικός λυγμός του Παπάζογλου, η μελαγχολία της ηττημένης καψούρας και αυτό το απωθημένο ερωτικό ένστικτο που συναντάμε στα ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου και του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, για να θυμηθούμε δύο μεγάλους ποιητές, συντοπίτες του τραγουδοποιού.
Παπάζογλου – Μητροπάνος, βίοι παράλληλοι…
