Παντελής Θαλασσινός: «Αν έχεις πολιτική δράση το κράτος σε περιθωριοποιεί» [Συνέντευξη]

Το επώνυµο του Παντελή Θαλασσινού δηλώνει σίγουρα ιδιότητα. Η σχέση του µε τη θάλασσα είναι τόσο καρµική όσο και αυτή µε τη µουσική: κιθάρα έµαθε να παίζει από τους µουσικούς του Ναυτικού Οµίλου Χίου όπου εργαζόταν ο πατέρας του, την πρώτη του κλασική κιθάρα την αγόρασε όντας ναύτης στην Ιαπωνία, µεγάλωσε δίπλα στη θάλασσα, στο Κερατσίνι του Πειραιά, και εκεί έκανε τις πρώτες του εµφανίσεις σε µπουάτ.

Από το «Απόψε λέω να µην κοιµηθούµε» έως το «Εισιτήριο στην τσέπη σου», ο Παντελής Θαλασσινός έχει διαγράψει µια µουσική πορεία είκοσι δίσκων, έχει συνεργαστεί µε κάποιους από τους σηµαντικότερους Ελληνες αλλά και µε ξένους καλλιτέχνες (Σαλβατόρε Ανταµό, Grupo Compay Segundo) και έχει κάνει εµφανίσεις σε πολλές χώρες.

Υπάρχει µια πολύ ιδιαίτερη ιστορία πίσω από τη δηµιουργία του νέου σας δίσκου µε τίτλο «12 +1 ηλιοτρόπια».

Είναι µεσηµέρι της 17ης Απριλίου του 2012. Από το πρωί τα ραδιόφωνα αναγγέλλουν το δυσάρεστο γεγονός, τον θάνατο του ∆ηµήτρη Μητροπάνου. Με παίρνει στο τηλέφωνο η Λιζέτα Καληµέρη και µου ζητάει να τη συναντήσω. «Εχω αυτό τον φάκελο για σένα. ∆ιάβασε και θα καταλάβεις γιατί ήθελα να σε δω, ειδικά σήµερα» µου είπε. Είχε µέσα ένα γράµµα για µένα από τον Αλκη Αλκαίο, γραµµένο πριν από τέσσερις ηµέρες. Περιείχε δώδεκα εξαιρετικούς λαϊκούς στίχους. Ο τίτλος ήταν «12+1 ηλιοτρόπια» και τα είχε γράψει για τη νέα δουλειά του Μητροπάνου. Πάνω από το +1 υπήρχε µια σηµείωση που µου έλεγε: «Το +1 στο στούντιο, για γούρι». Γύρισα στο σπίτι για να τον πάρω τηλέφωνο. Μου εξήγησε ότι µε τον ∆ηµήτρη έκριναν ότι –αν είχα και εγώ τον χρόνο– θα βγάζαµε πολύ ωραίο αποτέλεσµα. «Νιώθω ότι τα τραγούδια έµειναν παραπονεµένα» είπα στον Αλκαίο, «γιατί ήταν προορισµένα να τα βγάλει βόλτα ένας πολύ µεγάλος τραγουδιστής». «Να τα γράψεις τα τραγούδια και να τα πεις εσύ» µου απάντησε. Κλείσαµε το τηλέφωνο και είµαι σίγουρος πως και οι δύο νιώθαµε τη µαταιότητα και την απουσία να µας ταρακουνούν. Το περαστικό µας παρόν ήταν απαλλαγµένο από κάθε ίχνος φιλοδοξίας και υστεροφηµίας.

Κατερίνα Ευαγγελάτου: “Δεν συμφωνώ με το χαμηλό αντίτιμο του εισιτηρίου στο θέατρο” [Συνέντευξη]

Ο Άλκης Αλκαίος πρόλαβε να ακούσει τους στίχους του µελοποιηµένους από σας;

Άρχισα να γράφω τα τραγούδια και του τα έπαιξα ύστερα από λίγες εβδοµάδες από το τηλέφωνο. Θυµάµαι τη χαρά του και τα ενθαρρυντικά του σχόλια που µε προέτρεπαν να φτιάξω όλα τα τραγούδια. Του άρεσαν πολύ τα «Βότσαλα», οι «Σπαθιές στο κύµα», το «Πανέρι», «Ο δρόµος, το γράµµα κι ο ταχυδρόµος». Του έφτιαξα ένα CD και το άκουγε τις τελευταίες ηµέρες της αρρώστιας και της ζωής του. ∆εν γνώρισα από κοντά αυτό τον ξεχωριστό άνθρωπο µιας και τους τελευταίους µήνες της ζωής του δεν ήθελε να τον δω. Κοντά µας έφεραν τα τραγούδια µας.

H θάλασσα είναι αναπόσπαστο κοµµάτι της ζωής σας. Γονείς νησιώτες, ζήσατε το πρώτα χρόνια της ζωής σας σε νησί, κάνατε επαγγέλµατα που σχετίζονται µε τη θάλασσα. Εχετε µάλιστα µπαρκάρει µε φορτηγό καράβι κάνοντας µεγάλο ταξίδι.

Η θάλασσα όντως είναι για µένα πηγή έµπνευσης και θεωρώ µεγάλη τύχη ότι έζησα κοντά της. Ο πατέρας µου ήταν από τη Χίο και η µητέρα µου από τη Σέριφο. ∆ούλεψα για πολλά χρόνια υπάλληλος σε ναυτιλιακή εταιρεία, αλλά έκανα και ναυτικός για έναν χρόνο στα καράβια. Μικρός ήθελα να γίνω καπετάνιος, γι’ αυτό και µετά το γυµνάσιο ακολούθησα τον δρόµο που ακολουθούν πολλά παιδιά από τη Χίο. Είχα την τύχη να ταξιδέψω στην Ιαπωνία, στον Καναδά, τον Παναµά, στη Σιγκαπούρη και να περάσω από δύο διώρυγες: του Παναµά και του Σουέζ. Το καλό που µου έκανε αυτό το ταξίδι είναι ότι αποµακρυσµένος από την Ελλάδα άρχισα να νοσταλγώ και να εκτιµώ τα ελληνικά τραγούδια και έτσι άρχισα να παίζω για πρώτη φορά ελληνικό ρεπερτόριο.

Σηµαντικό κεφάλαιο στην καλλιτεχνική σας πορεία αποτέλεσαν οι Λαθρεπιβάτες. Με τι συναισθήµατα θυµάστε εκείνη την εποχή;

Από εκεί ξεκίνησαν όλες οι εµπειρίες µου στη δισκογραφία. Πέρασα µαζί µε τον Γιάννη Νικολάου όλο αυτό το τρακ τού να βγαίνεις µπροστά στον κόσµο και να τραγουδάς. Θυµάµαι ιδιαίτερα εκείνο το τροµερό συναίσθηµα όταν εµφανιστήκαµε πρώτη φορά για να τραγουδήσουµε δίπλα στη Χαρούλα Αλεξίου στον Ζυγό στην Πλάκα.

Η κόρη σας συµµετέχει στον νέο σας δίσκο και µάλιστα διαθέτει μια πολύ όµορφη φωνή.

Είναι πολύ καλή τραγουδίστρια, αλλά δεν το κάνει επαγγελµατικά γιατί ντρέπεται να τραγουδάει µπροστά σε κόσµο! Εχει τραγουδήσει δύο φορές στο στούντιο. Η πρώτη ήταν στον δίσκο «Να ’ταν ο πόλεµος χορός» όπου ερµήνευσε τον «Μονόλογο της κούκλας» και τώρα στον δίσκο «12+1 ηλιοτρόπια» τραγουδά το «Τραγούδι της παρέας».

Oρφέας Περίδης: «Οι παρέες γεννούν τα τραγούδια» [Συνέντευξη]

Με ποιο σκεπτικό δηµιουργήσατε τη δική σας εταιρεία παραγωγής Ερηµος Αθήνα; Πού παραπέµπει αυτή η ονοµασία;

Η εταιρεία Ερηµος Αθήνα δηµιουργήθηκε από την ανάγκη µου να διαχειρίζοµαι µόνος µου το υλικό και τα CDs µου. Το όνοµα είναι σατιρικό θα έλεγα και ολίγον καυστικό. Σαν να είναι η Αθήνα µια έρηµος πολιτιστική και µια έρηµος συναισθηµάτων.

Την κοινωνικοπολιτική ερηµοποίηση του τόπου µας πώς την αντιµετωπίζουµε;

Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτό το σύστηµα που ζούµε εδώ και ενάµιση αιώνα µας θέλει χωρίς πολιτική βούληση και συνείδηση. Αν, παρ’ όλα αυτά, πραγµατικά έχεις πολιτική θέση και δράση, φροντίζει το κράτος εξουσίας να σε περιθωριοποιήσει και να σου δέσει χέρια και πόδια. Χωρίς συλλογικές συµβάσεις, µε βία, χωρίς λόγο στις συγκεντρώσεις, µε χηµικά, ώστε να µένεις σπίτι σου και να βλέπεις τηλεόραση, αυτό είναι το εργαλείο τους που δηµιουργεί ανώδυνους και µεταλλαγµένους πολίτες. Ενας λαός ψεκασµένος µε αντίδραση µηδέν.

INF0

6, 13 & 20 Απριλίου στον Σταυρό του Νότου

*H συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Documento