Ο Πάνος Κοκκινόπουλος, ο σκηνοθέτης ο οποίος με τα τηλεοπτικά «Κόκκινο κύκλο», «10η εντολή» και «Ου φονεύσεις» εστίασε πολλά χρόνια πριν σε περιστατικά ενοοικογενειακής και έμφυλης βίας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Παναγιώτη Δαλαταριώφ για το Gazzetta for Her αναφέρθηκε διεξοδικά και με καυστικότητα στο φαινόμενο των γυναικοκτονιών στον τόπο μας.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν έχει αλλάξει κάτι στο προφίλ των γυναικοκτόνων με το πέρασμα του χρόνου ο Π. Κοκκινόπουλος απάντησε: «Δεν πιστεύω ότι γίνονται πιο συχνά γυναικοκτονίες απ’ ότι παλιότερα. Απλά τώρα το μαθαίνουμε πιο γρήγορα. Το μαθαίνουμε αμέσως γιατί οι γυναίκες έχουν μάθει να αντιδρούν, να επαναστατούν, να προσπαθήσουν να ανακτήσουν το “εγώ” τους, να είναι αυτόνομες υπάρξεις κι όχι κτήματα κάποιου ανθρώπου. Οι γυναικοκτονίες κι η ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα υπήρχαν πάντα. Μελέτησα ιστορίες από το 1920 και μετά και διαπίστωσα ότι στην Ελλάδα συμβαίνουν κατά κόρον, συνέχεια σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, γιατί στην Ελλάδα είμαστε γιδοβοσκοί, δεν είμαστε κοινωνία, είμαστε φυλή. Οι άνθρωποι ζούσαν στα χωριά, σ’ ένα δωμάτιο όλοι. Όλοι έκαναν ό,τι έκαναν με τους άλλους κι ο άρχοντας πατέρας-αφέντης ήταν ο κτηματίας. Όπως είχε τα ζώα του είχε και τα παιδιά του και τη γυναίκα του. Ήταν κτήματά του, δεν υπήρχε κανένας έρωτας. Και τώρα αυτός που σκοτώνει και λέει “τη σκότωσα γιατί ήμουν ερωτευμένος και δεν μπορούσα μακριά της”… είναι βλακείες. Δεν υπάρχει έρωτας, υπάρχει κτήση».
Στ δε ερώτηση του δημοσιογράφου αν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ζούμε σε πατριαρχική κοινωνία ο δημιουργός απάντησε: «Δεν είμαστε κοινωνία, είναι φυλή. Είμαστε “εγώ κι η οικογένειά μου να είμαστε καλά κι όλοι οι άλλοι να πάνε να…”. Δεν περάσαμε Διαφωτισμό, το “Liberté, Égalité, Fraternité (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη)” δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Κρατάμε το σπίτι μας καθαρό και πετάμε τα σκουπίδια μας από το παράθυρο, γιατί δεν μας ενδιαφέρει τί θα γίνει στον δρόμο. Μας ενδιαφέρει εμείς να είμαστε καλά. Και το “εμείς” πηγαίνοντας στο θέμα μας είναι “εγώ ο αφέντης να έχω τα πράγματα υπό έλεγχο. Το παιδί μου θα είναι η συνέχειά μου, η κόρη μου θα είναι η συνέχειά μου και επειδή θα είναι και παιδί μου το κάνω κι ό,τι θέλω – ό,τι πάει να πει αυτό που λέω -, η γυναίκα μου είναι γυναίκα μου και είναι δικιά μου και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει γιατί αν φύγει θα μπει στο χώμα. Τελείωσε! Είναι δικιά μου” . Δεν υπάρχει έρωτας, είναι μόνο κτήση. Ο έρωτας είναι κάτι άλλο για μένα. Είμαστε τριτοκοσμικοί και στην Τουρκία έχει πολλούς σαν εμάς, είμαστε το Ιράν της Ευρώπης ως γνωστόν αλλά ας μην πάμε σ’ αυτό το κομμάτι».
