Αποθαρρυντικά μηνύματα ενισχύουν την τοξική αντιπαράθεση για τη συσπείρωση των έως τώρα ψηφοφόρων του
Η εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αμιγώς κομματικό ακροατήριο της Πολιτικής Γραμματείας της ΝΔ την περασμένη Πέμπτη έδωσε με τον πιο καθαρό τρόπο το στίγμα του τοξικού σχεδιασμού του στην τελική ευθεία για τις εκλογές, αλλά και της απόστασης που χωρίζει σήμερα αυτόν και το κόμμα του από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Ο πρωθυπουργός απευθύνεται πλέον αποκλειστικά «στην καρδιά της παράταξής» του, αναγνωρίζοντας όχι μόνο τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει αλλά και τα όριά του.
Οσο κι αν έχει προσπαθήσει το τελευταίο διάστημα ο μιντιακός του βραχίονας να του διασφαλίσει «υγειονομική ζώνη» ασφαλείας από όλα τα ζητήματα που ταλανίζουν την κυβέρνησή του, αρκούσε ένα ακόμη άρθρο του διεθνούς Τύπου την ίδια ημέρα για να βάλει τη σφραγίδα του σε αυτό που πασχίζουν να κρύψουν κανάλια και εταιρείες δημοσκοπήσεων.
Μπορεί το άρθρο του «Economist» να περιφέρθηκε από τη λίστα Πέτσα με πηχυαίους τίτλους του τύπου «Success story η Ελλάδα του Μητσοτάκη», όμως το περιεχόμενό του αποτελεί πρώτης τάξεως ακτινογραφία της σήψης της κυβέρνησης Μητσοτάκη που, παρά τις κορόνες και τις θετικές αποτιμήσεις απέναντι σε ασφαλή ακροατήρια, αδυνατεί να αποφύγει τα φαντάσματα των πεπραγμένων της.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο ίδιος ο πρωθυπουργός απευθύνεται πλέον σχεδόν αποκλειστικά στους «γαλάζιους» ψηφοφόρους του 2019, την ώρα που κάνει δραματικές εκκλήσεις προς τους «βαρόνους» του κόμματός του να του δώσουν έστω μία υποστηρικτή δήλωση.
Ανοικονόμητος στο «Economist»
«Η Ελλάδα είναι ένα ευρωπαϊκό Success story» έγραφε πράγματι στον τίτλο το άρθρο του «Economist», όμως το περιεχόμενό του κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνει ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης χρεώνεται μια τέτοια κατάσταση επιτυχίας. Τουναντίον, οι αναφορές στο σκάνδαλο των υποκλοπών (του) και η παρακολούθηση Ανδρουλάκη, η τραγωδία των Τεμπών με την υπογραφή του και οι δημοσκοπικές μετρήσεις που μετά βίας αγγίζουν το 34% ρίχνουν και στο διεθνές ακροατήριο την αυλαία της αυταπάτης της αυτοδυναμίας και σπέρνουν πανικό στο Μέγαρο Μαξίμου. Αποκαλύπτουν δε τους ζοφερούς σχεδιασμούς του για αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και ότι προτίθεται να διακινδυνεύσει τα πάντα για τη δική του πολιτική διάσωση.
Η κατάσταση που περιγράφει το ξένο Μέσο αλλά απουσιάζει από τα τηλεοπτικά –και όχι μόνο– κανάλια περιγράφει έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση σε αποδρομή. Αυτή την εικόνα δίνουν οι συνεχείς αποκαλύψεις και η καυτή διεθνής ανάσα στο σκάνδαλο των υποκλοπών – ή στην πιο… βαλκανική εκδοχή της, διά χειρός Αδωνη Γεωργιάδη που δίνει το παράδειγμα και στους υπόλοιπους κυβερνητικούς αξιωματούχους πολιτευόμενος με κρατικό χρήμα όπως στην προεκλογική φιέστα των Ναυπηγείων Ελευσίνας με το πορτρέτο του αλά Κιμ Ιλ-σουνγκ.
Τα κασιδιάρικα και τα προσδοκώμενα οφέλη
Υστερα από ακόμη ένα γύρο αποσάθρωσης των δημοκρατικών θεσμών και της λειτουργίας της Δικαιοσύνης τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή το «μπλόκο στον Κασιδιάρη», ήρθε η ώρα να εκταμιεύσει τα οφέλη του. Παρά τις διακηρύξεις για τον μεσαίο χώρο που διασπείρουν φιλοκυβερνητικοί κειμενογράφοι, τέσσερις εβδομάδες πριν από τις εκλογές το μόνο «κεντρώο» είναι το προφίλ που έχουν καλλιεργήσει οι ίδιοι στον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο Ακη Σκέρτσο. Την ίδια ώρα όμως στην ατζέντα του ίδιου και του κόμματός του επανέρχονται ψηλά όλα εκείνα τα υλικά που εργαλειοποιήθηκαν το 2019.
Ψαρεύοντας στο αντιδραστικό κοινό που τον στήριξε πριν από τέσσερα χρόνια, ο Κυρ. Μητσοτάκης επανέρχεται σαν «ρυθμιστής θεμάτων της εκκλησίας» και των σχέσεών της με το κράτος, σαν «προστάτης των συνόρων» στο μεταναστευτικό, σαν «ειδικός επί των εξοπλιστικών» με τις υπέρογκες αγορές δισεκατομμυρίων και φυσικά σαν… καταχειροκροτούμενος και αποθεωμένος στο Κογκρέσο. Σε συνδυασμό με την τοξική ρητορική περί «τερατογένεσης» αλλά και «εσωτερικών εχθρών», κατασκευάζει ένα ακροδεξιό κοκτέιλ που θα τo ζήλευε ακόμη και ο Καρατζαφέρης στον ΛΑΟΣ.
Ειδικά οι αναφορές περί «τερατογένεσης» για μια ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και το ΜέΡΑ25 ή οποιονδήποτε άλλο προβλέπει το εκάστοτε σενάριο αποτελούν την πλέον αναίσχυντη επίθεση στο εκλογικό σύστημα και στην ισχύουσα νομοθεσία, που κανένας προκάτοχος του Κυρ. Μητσοτάκη δεν έχει τολμήσει – με εξαίρεση ίσως τον πατέρα του.
Η πιο τρανή απόδειξη της πολιτικής του απομόνωσης έρχεται μέσα από τα δικά του λόγια και τις αναλύσεις του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Λίγες ημέρες πριν από την επίσημη προκήρυξη των εκλογών ήταν ο ίδιος που απηύθυνε δημόσια έκκληση προς τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά να «βγουν μπροστά» και δίπλα του.
Την ίδια ώρα δε αναλύσεις γραμμένες… μέσα από το Μέγαρο Μαξίμου πανηγύριζαν για την πιθανή εμφάνιση των δύο πρώην πρωθυπουργών δίπλα στον σημερινό σε μια κάθε άλλο παρά κομματική εκδήλωση, αυτή της 9ης Μαΐου, ημέρα επετείου της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ.
Ανευ προηγουμένου επιχείρηση συμψηφισμού
Η προσπάθεια να μαζέψει πίσω στο… μαντρί τους πολίτες που τον έφεραν στην εξουσία πλαισιώνεται από την άνευ προηγουμένου επιχείρηση συμψηφισμού κάθε αποτυχίας ή σκανδάλου του με κάθε πιθανή και απίθανη υπόθεση που αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση. Ετσι η υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη εργαλειοποιείται για εκείνην του εκλεκτού και καταδικασμένου παιδοβιαστή Λιγνάδη, ακριβώς όπως το δυστύχημα στο Αδενδρο επιστρατεύτηκε για να επισκιάσει τα Τέμπη ή η «παρακολούθηση Πιτσιόρλα» για τις δεκάδες παρακολουθήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, στρατιωτικών και άλλων πολιτών.
Απόδειξη όλης αυτής της στρατηγικής αποτελούν τα ψηφοδέλτια του κόμματος, τα οποία από άκρη σε άκρη στη χώρα είναι γεμάτα από εκφραστές αυτής της «επιχείρησης συσπείρωσης» με όπλα την τοξικότητα και την αναπαραγωγή του «γαλάζιου» καθεστώτος.