Το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα συνιστά μια τεράστια ήττα για την προοδευτική, δημοκρατική παράταξη της χώρας. Αν υπάρχει, έστω και θεωρητικά, τέτοια παράταξη με το ΚΙΝΑΛ του κ. Ανδρουλάκη να θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και το ΚΚΕ να πανηγυρίζει με καπνογόνα στο Σύνταγμα την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ (αδυνατώ να σκεφτώ ότι πανηγυρίζει για το εκλογικό αποτέλεσμα)!
Πρόσφατες έρευνες στη Γερμανία τοποθετούν την υποστήριξη για το AfD στο ποσοστό ρεκόρ του 18-20%, που βρίσκεται στήθος με στήθος με τους Σοσιαλδημοκράτες του καγκελάριου Όλαφ Σολτς και πίσω μόνο από το συντηρητικό μπλοκ!
Στην Ελλάδα, με τη Δημοκρατική παράδοση, το 40% του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα κυβερνήσει με το μισό υπουργικό του Σημιτικού μπλοκ (το ΚΙΝΑΛ θα αντιπολιτεύεται τον εαυτό του!) θα έχει δεξιότερά του τρία ακροδεξιά κόμματα με αθροιστικό ποσοστό κοντά στο 13%!
Η αντιπολίτευση όχι μόνο δεν θα έχει τη δυνατότητα μεμονωμένης κατάθεσης πρότασης μομφής αλλά ούτε τη δυνατότητα συνολικά κατάθεσης αιτήματος για τη σύσταση εξεταστικής της μειοψηφίας με τα 2/5 της Βουλής!
Δεν αποκλείεται δηλαδή στη νέα Βουλή η μάχη να δίνεται μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη που τα ΜΜΕ θεωρούν κεντρώο (την ώρα που εκείνος κατηγορεί τους αντιπάλους του ως «αντεθνικά δρώντες» με φόρα ακόμη από τις περικεφαλαίες του Μακεδονικού!) και της ακροδεξιάς που τον θεωρεί πολύ κομ ιλ φο για τα (Κασιδιάρικα) μέτρα της.
Στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίστηκε η μάχη της διατήρησης των συσχετισμών δύναμης στο εσωτερικό του που πολλοί ονομάζουν εσωκομματική δημοκρατία! Πρόκειται για την ιδεολογικοποίηση της χρησιμοθηρίας γνωστό άθλημα στην Αριστερά.
Στελέχη με μοναδικά credits την επιλογή τους από τον Αλέξη Τσίπρα ή τα αριστερά σιρίτια που διανεμήθηκαν σε κλειστά δωμάτια αφού έστησαν η βολεύτηκαν σε τασικούς-προσωπικούς μηχανισμούς τους έθεσαν στην εκλογική τους υπηρεσία.
Δεν είναι η μοναδική εξήγηση για την εκλογική ήττα αλλά είναι ένα θέμα. Έτσι ή κάπως έτσι το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα» μετατρέπεται σε ιδεολογικό πρόταγμα και σε σύντομο χρονικό διάστημα προσωποποιείται για να υπηρετήσει φιλοδοξίες.
Κάπως έτσι χάνεται η δυνατότητα να πάρεις θέση για μείζονα ζητήματα ή να απαντήσεις με πειστικότητα στον πολιτικό σου αντίπαλο αφού είσαι υποχρεωμένος να υπηρετήσεις ισορροπίες στο εσωτερικό σου ή εικόνες για την Αριστερά που κουβάλησες μαζί σου σε παρελθόντα χρόνο ή από τα βιβλία της ιστορίας. Ο Άλκης Αλκαίος περιέγραψε περίφημα την παραπάνω κατάσταση γράφοντας σε ένα στιχάκι του «τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του, μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά»!
Επιπροσθέτως, θα αδικούσε τον ΣΥΡΙΖΑ, η ανωτέρω μονομερής αντίληψη της ήττας του, αν κάποιος δεν προσέθετε τη μιντιακή παντοκρατορία του αντιπάλου και τη νηπιακή επικοινωνιακή του πολιτική.
Πολλές ομάδες, πολλά εγώ, πολλά συμφέροντα, αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας που βιώνουν οι πολίτες, απόσταση από τις εξελίξεις και την κοινωνία, ιδρυματισμός, προσωπικές εμμονές κι από παντεσπάνι λίγα πράγματα…
Δεν ξέρω για να ξαναθυμηθώ πάλι τον Αλκαίο αν μια νύχτα μεθυσμένος (ο ΣΥΡΙΖΑ) πάρει ανάποδες αλλά το καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ, αν υπάρχει κάτι καλό, είναι ότι το εκλογικό σώμα είναι πιο ρευστό από ποτέ.
Έτσι θα μου πείτε είναι όλα τα εκλογικά σώματα που σε μεγάλο βαθμό τρέφονται από κοινοτοπίες κατασκευασμένες στα πολιτικά πάνελ καναλιών που αγοράστηκαν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Να θυμίσω όμως ότι ο Γιώργος Παπανδρέου το 2019 είχε λάβει 43,92% και τον Μάιο του 2012 η ΝΔ 18,85%! Κι ο ΣΥΡΙΖΑ από το 31,33 του 2019 έφτασε στο χθεσινό 17,38%.
Κοντολογίς, κενά στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν κι όταν υπάρχουν καλύπτονται. Πως; Ή μαθαίνεις από τις ήττες σου και διορθώνεις ή δεν μαθαίνεις και σε παρασύρουν οι ήττες σου.
Διαβάστε επίσης
Εκλογές 2023: Πού καταγράφηκαν τα υψηλότερα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ
Εκλογές 2023: Αυτά είναι τα αποτελέσματα στο 99,5% της Επικράτειας
