Ο χουλιγκανισμός στην Ελλάδα έχει περάσει πλέον σε άλλα επίπεδα. Και χρόνο με τον χρόνο το πράγμα χειροτερεύει αφού κανείς μα κανείς εμπλεκόμενος, άμεσα ή έμμεσα, δεν έχει τη βούληση να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία.
Άλλοι γιατί βολεύονται, άλλοι γιατί χρησιμοποιούν τους χούλιγκαν για να έχουν τον δικό τους στρατό για δικές τους «ειδικές αποστολές» και για τρομοκρατία, άλλοι γιατί φοβούνται κι άλλοι γιατί τους θέλουν για… εξωσχολικές δραστηριότητες…
Τα τελευταία δραματικά γεγονότα (εισβολή στον Ρέντη και ξυλοδαρμός Γερμανών φιλάθλων, σύνδεσμοι γιάφκες στη Θεσσαλονίκη κλπ) αποδεικνύουν με τον πιο πειστικό τρόπο ότι το ποδόσφαιρο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα αφού όλοι ασχολούνται με τα εξωγηπεδικά, με τη βία, με τους απανταχού τρομοκράτες της εξέδρας όλων των χρωμάτων. Και οι διοικήσεις; Αυτές ξέρουν μόνο να ουρλιάζουν όταν πρόκειται για τους απέναντι. Όταν αφορά το δικό τους σπίτι τότε δεν ξέρουν, είναι προβοκάτσια, δεν τους γνωρίζουμε, δεν τους αναγνωρίζουμε. Και όλοι μαζί πέφτουμε από τα σύννεφα μόλις συμβαίνει το κακό.
Σε αυτήν τη λαίλαπα μόλις προχθές έγινε γνωστό ότι μόνο δέκα σύνδεσμοι οργανωμένων έχουν άδεια λειτουργίας! Τη στιγμή που είναι γνωστό ότι οι σύνδεσμοι αποτελούν τη μεγαλύτερη κυψέλη παραγωγής χούλιγκαν, δρουν ανεξέλεγκτοι κι έχουν και τη στήριξη της ΠΑΕ που τους κανακεύει.
Η πολιτεία διά του υφυπουργού Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη αντί να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές λύσεις και να πάρει δραστικά μέτρα εξακολουθεί και αναλώνεται σε συσκέψεις, κούφια λόγια και μπόλικες φωτογραφίες. Μέχρι να θρηνήσουμε πάλι κάποιον Φιλόπουλο ή κάποιον Μπλιώνα, για να ξαναπέσουμε από τα σύννεφα. Εμείς πια στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν χρειαζόμαστε μέτρα, αλεξίπτωτα χρειαζόμαστε…
