Ετσι τον αποκαλούσαν τον Θόδωρο Τσουκάτο. Στρατηγό._x000D_
Δεξί χέρι του Κώστα Σημίτη, έδενε κι έλυνε ο παλιός αριστεριστής. Ειδικά στον_x000D_
τομέα των ΜΜΕ, αλλά –όπως αποδείχτηκε– και στο εξίσου κρίσιμο πεδίο της_x000D_
συναλλαγής με τους άρχοντες της διαπλοκής, ημέτερους και ξένους.
Κατηγορήθηκε ότι έβαλε στην τσέπη 1 εκατομμύριο μάρκα από τη Siemens. Oμως διατείνεται ότι τα έδωσε στο κόμμα… Τώρα νέες αποκαλύψεις για πακτωλό εκατομμυρίων από επιχειρηματίες και αιδήμων σιωπή από το ΚΙΝΑΛ και τον αρχιερέα της διαπλοκής, τον Κ. Σημίτη… Αποδέκτης της σημερινής επιστολής, μια φίλη (υπαρκτό πρόσωπο) που επιμένει να αποθεώνει ακόμη και σήμερα εκείνο το σάπιο καθεστώς. Την εποχή Σημίτη.
Αγαπητή Μαργαρίτα,
Ως θιασώτρια της εποχής Σημίτη και φανατική οπαδός του πρώην πρωθυπουργού, φαντάζομαι ότι δεν ένιωσες και τόσο άνετα ακούγοντας τον Θόδωρο Τσουκάτο στο δικαστήριο. Όχι. Δεν μιλούσε για εκείνο το… ψωροεκατομμύριο που πήρε από τη Siemens (ο ίδιος λέει ότι το έδωσε στο κόμμα), αλλά για 16 δισ. δραχμές που «έσπρωξαν» μεγάλες εταιρείες στο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ.
Εντάξει, κατηγορούμενος είναι, μπορεί να λέει ό,τι θέλει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Δεν σου προκαλεί όμως εντύπωση ότι τόσο ο «δικός σου» ο εκλεκτός όσο και η σημερινή ηγεσία του κόμματος σιώπησαν αιδημόνως; Αστείο το επιχείρημα ότι δεν σχολιάζουν υποθέσεις που βρίσκονται στη Δικαιοσύνη. Δεν συμφωνείς;
Ας αφήσουμε κατά μέρος τις αιτιάσεις του Τσουκάτου εναντίον της ηγεσίας για τη συμπεριφορά της έναντι του προσώπου του («Με έκαναν αποδιοπομπαίο τράγο», «Λένε ψέματα ότι δεν πήγε στα ταμεία του κόμματος το 1 εκατομμύριο» κ.λπ.). Και ας δούμε ένα καίριο σημείο της απολογίας του που αφορά τη χρηματοδότηση των κομμάτων και την εξ αυτής διαπλοκή:
«Κανένας δεν ήθελε να ερευνηθεί (σ.σ.: το καθεστώς της χρηματοδότησης). Ούτε το κόμμα μου ούτε κανένα άλλο κόμμα. Στρουθοκαμηλισμός και υποκρισία. Γι’ αυτό κανείς δεν ήθελε να το ψάξει. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που δεν τα γνωρίζει αυτά. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων έκανε τον βλάκα».
Σε ρωτάω, λοιπόν, αγαπητή μου. Ως εκσυγχρονιστής που θα σαρώσει τα κακώς κείμενα δεν ήρθε ο Σημίτης; Ως ρομφαιοφόρος και ανατροπέας, που αλλάξει το πρόσωπο όχι μονάχα του κόμματός του αλλά και της χώρας; Αντ’ αυτού, στο μείζον θέμα της διαφάνειας όχι μόνο δεν έπραξε κάτι, αλλά… εκσυγχρόνισε το καθεστώς της μίζας και της διαπλοκής!
Θηριώδη σκάνδαλα και αγκαζέ με τους προύχοντες, σχεδόν όλα τα ΜΜΕ στην υπηρεσία του, ασυδοσία και διαφθορά. Με πρωταγωνιστές κυρίως δικούς του ανθρώπους! Όσο για τον ίδιο, παρίστανε τον τροχονόμο που έβλεπε τις μίζες να περνούν… Αλλά τι τον ένοιαζε; Είχε στο πλευρό του τις ταξιαρχίες των ΜΜΕ που τον υμνούσαν λιγωμένα και εκστασιασμένα από τις επιδόσεις των κυβερνήσεών του.
Μιλάμε για καθεστώς ολοκληρωτικού ελέγχου της ενημέρωσης. Ακόμη και ΜΜΕ της Δεξιάς τον στήριζαν και τον επευφημούσαν. Τέτοια διαπλοκή δεν είχε γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Με προφανή ανταλλάγματα, φυσικά, τον ασύδοτο και ανεξέλεγκτο δανεισμό στα καθεστωτικά ΜΜΕ, που αισθάνονταν παντοδύναμα.
Γι’ αυτό όταν ήρθε ο αφορεσμένος Κώστας Καραμανλής και προσπάθησε να βάλει τάξη με τον «βασικό μέτοχο» τον κρέμασαν στο τσιγκέλι… Ίδια λύσσα και με τον Τσίπρα, βέβαια, όταν ξήλωσε το προκλητικό οικοδόμημα της τηλεοπτικής αυθαιρεσίας… Εκείνο το αποτρόπαιο καθεστώς της αφηνιασμένης κυβερνητικής προπαγάνδας, με στρατηγό –ποιον άλλον– τον παλιό ΕΚΚΕτζή, τον Θόδωρο Τσουκάτο.
Λέει κάπου στην απολογία του ότι είχαν ξοδέψει τεράστια ποσά στις εκλογές που είχε κερδίσει ο Σημίτης, ναυλώνοντας όλα (!) τα λεωφορεία της επικράτειας για να μεταφέρουν ψηφοφόρους… Σκέψου τι γινόταν σε όλους τους τομείς με τόσο χρήμα που διέθετε το άμωμο καθεστώς Σημίτη για να επικρατήσει στις εκλογές. Με εννοείς, έτσι;
Ω, ναι! Ο «δικός σου» δεν έκλεψε. Γι’ αυτό είμαι βέβαιος. Αλλά δεν ήξερε για τις λοβιτούρες; Δεν έβλεπε ποιος ωφελείται από τις επιλογές του – δηλαδή ποιες μεγαλοεταιρείες; Και δεν άκουγε τους ψιθύρους της αγοράς για το όργιο της μίζας επί των ημερών του;
Ήξερε, έβλεπε και άκουγε, αγαπητή μου. Και πάντως όφειλε να γνωρίζει… Αλλά έτσι ήταν. Πονηρός και λίγος. Ενας υπερεκτιμημένος λογιστής που δεν άγγιξε ούτε το άλφα του εκσυγχρονισμού…
