Κατάθεση ψυχής μέσα από τη φυλακή από την πανεπιστημιακό-«τρομοκράτισσα» που καταδικάστηκε αυθαίρετα την 1η Ιουνίου.
«…Όχι απλά μου κλείνουν τον δρόμο, αλλά τον ξηλώνουν – λες και δεν υπήρξε ποτέ. Και τώρα, βρίσκομαι εδώ, στις φυλακές Ελαιώνα, προσπαθώντας να κρατήσω τον εαυτό μου…».
Ηριάννα Β-Λ
9/6/2017 1984
Προτού μου «μιλήσει» στο χαρτί, τα είπαμε στο τηλέφωνο. Φωνή μουδιασμένη, λόγος συγκρατημένος αλλά ξεκάθαρος. Και στο βάθος να αφουγκράζεσαι λυγμικές κραυγές που δεν ξέσπασαν. Περήφανη.
Ενα κορίτσι σοκαρισμένο, αιχμάλωτο στο έρεβος της αδικίας. Είναι η Ηριάννα των 29 Μαΐων, το κορίτσι με την επιστημονική καριέρα και τη συγκινητική προσφορά, η καθηγήτρια ελληνικών που παρέδιδε μαθήματα σε παιδιά μεταναστών.
Πρωτομηνιάτικα ένιωσε τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια της ακούγοντας πρώτα την καταδίκη της σε κάθειρξη 13 ετών, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, και στη συνέχεια την απόφαση να μην έχει η έφεσή της ανασταλτικό αποτέλεσμα.
Τα όσα είπαμε τηλεφωνικά ήταν ιδιωτική συζήτηση. Τα όσα μας έγραψε την επομένη θα τα διαβάσετε παρακάτω. Θα πω μόνο για την επίγευση που μου άφησε αυτή η ολιγόλεπτη συνομιλία. Ηταν γλυκόπικρη. Γλυκιά για την ευαισθησία και την αξιοπρέπεια που απέπνεαν τα λόγια της και πικρή για τα όσα αντιμετωπίζει. Γι’ αυτά που έγιναν γι’ αυτήν χωρίς αυτήν.
Της είχα ζητήσει να μας γράψει πώς νιώθει αλλά και τι ελπίζει ενόψει της συζήτησης της αίτησης αποφυλάκισης που έχει ήδη κατατεθεί στο Τμήμα Αναστολών του Πενταμελούς Εφετείου από τον νομικό παραστάτη της Θεόδωρο Μαντά. Μας έγραψε μόνο για την απόφαση. Για την αίτηση αποφυλάκισης ούτε λέξη. Το γιατί ας το ψάξει ο καθένας μέσα του και πρώτοι απ’ όλους οι δικαστές της.
Η Ηριάννα έκλεισε τη δήλωση-κατάθεση ψυχής με μια συμβολική κίνηση. Διέγραψε τη χρονολογία 2017 και δίπλα έγραψε 1984, παραπέμποντας στο προφητικό μανιφέστο του Τζορτζ Οργουελ.
«Και σκέφτομαι: στις “συνειδήσεις” τους όλα επιτρέπονται. Δεν είναι τρελοί. Η τρέλα είναι άλλοθι. Είναι αυθαιρεσία. Εκμετάλλευση της ανωνυμίας και της θέσης τους»
«Πώς νιώθω»
«Μου ζητήθηκε να κάνω μια δήλωση. Γιατί την απόφαση και για το πώς νιώθω.
Νιώθω, λοιπόν, ότι τρεις φορές Αλλοι επιχείρησαν να μου ανακόψουν τον δρόμο, σπέρνοντας σ’ αυτόν εμπειρίες ξένες, ασύνδετες με τις δικές μου επιλογές.
Η πρώτη φορά ήταν η σύλληψη του συντρόφου μου, η δεύτερη η σύλληψή μου και η τρίτη τώρα (φαντάζομαι είπαν “οι ψυχολογικοί φραγμοί δεν φτάνουν, ας γίνουν αυτοί πραγματικοί”).
Την πρώτη και τη δεύτερη φορά καλώς ή κακώς αδιαφόρησα. Αγνόησα τα εμπόδια και συνέχισα τη δική μου πορεία, σπουδές, δουλειά, φίλοι, οικογένεια, ζωή.
Τέσσερα χρόνια μετά όμως, την πρώτη του Ιούνη, έρχονται ξανά οι Αλλοι και όχι απλά μου κλείνουν τον δρόμο, αλλά τον ξηλώνουν – λες και δεν υπήρξε ποτέ.
Και τώρα, βρίσκομαι εδώ, στις φυλακές Ελαιώνα, προσπαθώντας να κρατήσω τον εαυτό μου.
Και σκέφτομαι: στις “συνειδήσεις” τους όλα επιτρέπονται. Λένε πως οι δικοί τους μετέωροι και ανυπόστατοι σκοποί βαραίνουν πάλι περισσότερο από μια ζωή.
Δεν είναι τρελοί. Η τρέλα είναι άλλοθι. Είναι αυθαιρεσία. Εκμετάλλευση της ανωνυμίας και της θέσης τους.
Παίζουν σκάκι στις πλάτες μας, χωρίς να έχουν αντίπαλο, “όλα τα πιόνια ευθεία. Μια ή άλλη εμείς παίρνουμε το παιχνίδι”.
Ηριάννα Β-Λ
9/6/2017 1984
είπε ένας φίλος πριν 4-5 μέρες. “Θέλουν να μας εξοντώσουν. Μας πατάνε κάτω”. Και μετά είπε: “όλα είναι στο μυαλό”».
Έντονες αντιδράσεις
Το Documento, καιρό προτού εκδοθεί η ακατανόητη αυτή απόφαση, είχε κάνει εκτενές ρεπορτάζ για την περίπτωση της Ηριάννας που ενεπλάκη σε μια επώδυνη και ψυχοφθόρα διαδικασία μετά τη σύλληψη του συντρόφου της για συμμετοχή στη Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς.
Ο σύντροφός της αθωώθηκε πανηγυρικά από το πρωτόδικο κιόλας δικαστήριο αλλά η ίδια κατηγορήθηκε δύο χρόνια μετά με αφορμή ένα «εύρημα», από αυτά που και τα ίδια τα δικαστήρια, και μάλιστα για υποθέσεις τρομοκρατίας, έχουν αποφανθεί ότι είναι απολύτως επισφαλή. Με ένα μερικό γενετικό προφίλ, την ταυτοποίηση δηλαδή μέρους του DNA της, που φέρεται ότι ανιχνεύθηκε σε γεμιστήρα εκτός όπλου. «Εύρημα» που σε άλλες περιπτώσεις, όταν ήταν το μοναδικό «στοιχείο», όπως εν προκειμένω, οδήγησε στην έκδοση αθωωτικών αποφάσεων.
Η είδηση την περασμένη εβδομάδα της καταδίκης και φυλάκισής της έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία όχι μόνο στον κύκλο των δικών της ανθρώπων και της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και στον χώρο των δικαστηρίων, αφού εξόφθαλμα παραπέμπει σε απόφαση τιμωρητικού χαρακτήρα.
Επτά κοπέλες, επίσης διδακτορικές φοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθηγήτριες ελληνικών σε μετανάστες, εξέφρασαν την αμέριστη συμπαράστασή τους στην «τρομοκράτισσα-πανεπιστημιακό», με μια επιστολή στην οποία σκιαγραφούν τη «δυναμική της προσωπικότητα, το δημιουργικό μυαλό, την οξύνοια και την προθυμία να προσφέρει πάντα και αληθινά βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη, χωρίς να της έχει απαραίτητα ζητηθεί».
«Σε μια εποχή όπου η τρομοκρατία χτυπάει αθώους παντού στον κόσμο και οι άνθρωποι αισθάνονται φρίκη και τρόμο μπροστά σε αυτές τις εγκληματικές ενέργειες, είναι άδικο, απαράδεκτο και αδιανόητο να καταδικάζεται ένας νέος άνθρωπος που με τη μέχρι τώρα πορεία του έχει αποδείξει πόσο σημαντική θεωρεί την ανθρώπινη ύπαρξη, πόσο κοντά έχει βρεθεί στον πόνο και την αδικία για να συμπαρασταθεί, να βοηθήσει και να προσφέρει μέσα από την εργασία και τις γνώσεις του. Είναι άδικο, απαράδεκτο και αδιανόητο να μη λαμβάνεται υπόψη η ζωή που έχει χτίσει μέχρι τώρα και το λαμπρό μέλλον που ανοίγεται μπροστά του» τόνιζαν μεταξύ άλλων στη συγκλονιστική επιστολή τους.
«Να αποκατασταθεί η αδικία»
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση που έκανε αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης στο documentonews ο συνήγορός της Θεόδωρος Μαντάς, ο οποίος ύστερα από 30 χρόνια πορείας στην ποινική Δικαιοσύνη τόνισε ότι στην περίπτωση της Ηριάννας είδε «το πιο σκληρό πρόσωπο της Δικαιοσύνης».
Μία εβδομάδα μετά, κι ενώ έχει ήδη υποβάλει αίτηση αποφυλάκισής της, στην οποία αναλύει εκτενώς όλους τους λόγους για τους οποίους η αποδοχή της είναι μονόδρομος, μιλώντας στην εφημερίδα μας ο κ. Μαντάς είπε: «Έχουμε την προσδοκία ότι τα θεσμικά όργανα της Δικαιοσύνης, με νηφαλιότητα, θα αποκαταστήσουν την αδικία. Παραμένουμε αισιόδοξοι ότι η ποινική μας Δικαιοσύνη θα επιδείξει τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που αρμόζει σε ένα κράτος δικαίου και θα προσεγγίσει με σύνεση το δίκαιο αυτό αίτημα μιας νεαρής κοπέλας».
Δύο είναι τα κομβικά σημεία της αίτησης αποφυλάκισης.
* Η κρίση τριών δικαστικών αρχών, ενός εφέτη ανακριτή και δύο δικαστικών συμβουλίων, που προηγήθηκαν του δικαστηρίου και την είχαν αφήσει ελεύθερη. Ο πρώτος τής είχε επιβάλει περιοριστικούς όρους, τους οποίους τηρούσε απαρέγκλιτα, και τα συμβούλια τους ήραν προκειμένου να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια.
* Η παράθεση μιας πορείας ζωής από την οποία καταδεικνύεται η αφοσίωσή της στην επιστήμη της σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό επίπεδο, η ποιότητα του χαρακτήρα της και η παντελής έλλειψη κάθε στοιχείου που να την καθιστά ύποπτη για φυγή ή τέλεση αδικημάτων.
Η αίτηση αποφυλάκισης
Το περιεχόμενο της αίτησης είναι η απόδειξη της σκληρότητας με την οποία τη μεταχειρίστηκαν οι δικαστές, στην κρίση των οποίων δεν μέτρησε ούτε ένα ελαφρυντικό. Αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
- Για διάστημα τεσσάρων και πλέον ετών τηρούσα τους περιοριστικούς όρους με σχολαστική ευλάβεια, ενώ η παρουσία μου στη δίκη ήταν συνεχής. Τούτο πιστοποιείται και από τη βεβαίωση του 1ου Τμήματος Αντιμετώπισης Εσωτερικής Τρομοκρατίας της ΕΛ.ΑΣ., στην οποία αναφέρεται ότι: «…Μέχρι σήμερα τηρεί τον περιοριστικό όρο καθώς εμφανίζεται στην Υπηρεσία μας κατά τις προβλεπόμενες ημέρες».
Επιπλέον, διέμενα καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των ετών με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου, πτυχιούχο γραφιστικής.
- Εισήχθην το 2006 στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών, τμήμα Φιλολογίας (ειδίκευση στη γλωσσολογία), από όπου και αποφοίτησα τον Φεβρουάριο του 2012 και εισήχθην ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας της Νέας Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών, το οποίο ολοκλήρωσα.
Μέχρι και την έκδοση της καταδικαστικής σε βάρος μου απόφασης και έχοντας την τιμή να αποφοιτήσω πρώτη μεταξύ των λοιπών συμφοιτητών μου:
Επιλέχθηκα ως επιστημονική συνεργάτιδα, αλλά ταυτόχρονα και υποψήφια διδάκτωρ στο τμήμα Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Συγκρότησα και συμμετείχα ενεργά μαζί με εφτά ακόμη άτομα την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου «ΣΕΠΑΜΕ 2» με επιστημονικό αντικείμενο το «Σώμα Εξελικτικών Παραγωγών Μαθητών της Ελληνικής Γλώσσας ως Δεύτερης Ξένης Γλώσσας».
Επιλέχθηκα από τη Φιλοσοφική Σχολή ως μία εκ των συνέδρων που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το «12ο Διεθνές Συνέδριο για την Ελληνική Γλωσσολογία» που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου («Freie Universität Berlin») κατά το χρονικό διάστημα 16-19 Σεπτεμβρίου 2015 και γι’ αυτό υπέβαλα ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών αίτησή περί άρσης των περιοριστικών όρων που είχαν επιβληθεί σε βάρος μου, ήτοι της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης την 1η, 10η και 20ή ημέρα κάθε μήνα στη ΔΑΕΕΒ/1ο Τμήμα.
Εξεδόθη βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών το οποίο την έκανε δεκτή και τροποποίησε τους περιοριστικούς όρους κατά τέτοιον τρόπο ώστε να δύναμαι να μεταβώ στο συνέδριο. Στο σκεπτικό του αναφέρεται μεταξύ άλλων πως «…η παρακολούθηση του συνεδρίου θα ενισχύσει τόσο τα ακαδημαϊκά της προσόντα όσο και τη μελλοντική ανταγωνιστικότητα στον επαγγελματικό χώρο» και ότι «…κρίνεται ότι η στέρηση της δυνατότητας σ’ αυτήν παρακολούθησης του ως άνω συνεδρίου κατά το χρονικό διάστημα από 16 έως 19-09-2015 είναι πράγματι επαχθής με βάση την αρχή της αναλογικότητας».
Στις 2-02-2016 υπέβαλα αίτηση περί άρσης των περιοριστικών όρων, προκειμένου να μεταβώ στη Μάλαγα της Ισπανίας αυτή τη φορά. Το Συμβούλιο Εφετών, με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση, με βούλευμά του κατέστησε εκ νέου εφικτή τη μετάβαση αυτή, γεγονός που μου επέτρεψε την παρακολούθηση ενός ακόμα συνεδρίου γλωσσολογίας στο πλαίσιο των σπουδών μου. Με την αυτόβουλη επιστροφή μου στην Ελλάδα συνέχισα να τηρώ απαρέγκλιτα τους επιβληθέντες σε εμένα περιοριστικούς όρους και να παρίσταμαι, επιπλέον, ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου σε κάθε συνεδρίασή του.
- Στις 12-6-2017 επρόκειτο να ξεκινήσω να εργάζομαι στο «Πρόγραμμα Διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας σε ενήλικες πρόσφυγες», το οποίο θα είχε χρόνο διάρκειας έως τον Μάρτιο του 2018 και θα μου προσέφερε περαιτέρω εξειδίκευση και επιστημονική κατάρτιση. Το πρόγραμμα λειτουργεί υπό την επίβλεψη της Κοσμήτορος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Καραμαλέγκου και πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του υπουργείου Εσωτερικών, της Γενικής Διεύθυνσης Μεταναστευτικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ενταξης και του Δανικού Συμβουλίου Προσφύγων.
Το ίδιο ακριβώς αντικείμενο εξάλλου είχε και η απασχόλησή μου, επί δύο συναπτά έτη, στο Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με δεκαπέντε (15) παιδιά μη ομιλούντες την ελληνική, το οποίο ευτυχώς ολοκλήρωσα με επιτυχία πριν την επιβολή της καταδικαστικής απόφασης.
Λόγω της επιβολής σε βάρος μου της εγκλεισμού μου σε κατάστημα κράτησης, υποχρεώθηκα να διακόψω τη συνεργασία μου με ένα ακόμη πρόγραμμα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, αυτό της μεθόδου εκμάθησης «e-learning», στο οποίο υπήρξα εκπαιδεύτρια εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας από μη ομιλούντες και το οποίο πλέον καλείται να συνεχίσει μόνη της η συμφοιτήτριά μου και συνεργάτιδά μου σε αυτό. Στα πλαίσια του προγράμματος προβήκαμε στην ανάπτυξη υλικού για δύο προγράμματα «e-learning», εκ των οποίων το ένα έχει ήδη κυκλοφορήσει και διατίθεται στους φοιτητές, ενώ το δεύτερο βρίσκεται υπό κατασκευή.
Τα εν λόγω καταδεικνύουν την μεγάλη μου αγάπη για την επιστήμη που επέλεξα να ακολουθήσω, αλλά και την αληθινή επιθυμία μου για διαρκή εξειδίκευση και κατάρτιση, πράγματα που ήδη σήμερα έχω στερηθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι παράλληλα με τις σπουδές μου παρέδιδα μαθήματα ελληνικής και γαλλικής φιλολογίας σε παιδιά και ενήλικες, ενώ εθελοντικά συμμετείχα σε διαδικασίες επιμόρφωσης (παράδοση μαθημάτων ελληνικής γλώσσας) σε μετανάστες.
