Το μαγευτικό κείμενο του Ρώσου συνθέτη Σεργκέι Προκόφιεφ, γραμμένο το 1936, θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά παραμύθια όλων των εποχών. H εταιρεία θεατρικών παραγωγών ΜΕΘΕΞΙΣ παρουσιάζει την παράσταση «Ο Πέτρος και ο λύκος» με τον Χρήστο Τριπόδη, πέντε μουσικούς, δυο χορεύτριες και επτά μουσικά όργανα, ζωντανά επί σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».
Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μεταγραφή για πιάνο, βιολί, φλάουτο, βιολοντσέλο σαξόφωνο και κρουστά, ζωντανά επί σκηνής, με την παράσταση να «σπάει» την κλασική φόρμα της εκτέλεσης από ορχήστρα με συνοδεία αφήγησης. Πρόκειται για μια θεατρική προσέγγιση του παραμυθιού, η οποία περιλαμβάνει στοιχεία χοροκίνησης, τραγούδια βασισμένα στις πρωτότυπες μελωδίες, διαδραστικό παιχνίδι με τους μικρούς θεατές, καθώς και θέατρο σκιών.
O σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της παράστασης «Ο Πέτρος και ο λύκος», Χρήστος Τριπόδης μιλάει στο Documento για την διαχρονικότητα και επικαιρότητα του έργου, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Ο Πέτρος που δε φοβάται το Λύκο είναι το παιδί που δεν φοβάται τις σκιές. Και σε μια εποχή που θα την ονόμαζα ομιχλώδη, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν συμβολισμοί τέτοιοι ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν να αποφεύγουν τις παγίδες και όλους τους λύκους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας”.
Πως προφυλάσσει ένα παραμύθι την ψυχοσύνθεση του παιδιού στην σημερινή εποχή;
Τα παραμύθια ήταν και θα είναι πάντα απαραίτητα για την ψυχοσύνθεση των παιδιών. Πολλές φορές λειτουργούν μέσα από το συμβολισμό ή διηγούνται τραγικές ιστορίες, οι οποίες, αν και δεν είναι ευχάριστες, διδάσκουν, ευαισθητοποιούν, ενεργοποιούν την κριτική αντίληψη και το συναίσθημα. Βοηθούν τα παιδιά να αντιλαμβάνονται το καλό και το κακό και χτίζουν μια ηθική και αισθητική των πραγμάτων. Πιστεύω ότι τα παραμύθια είναι διαχρονικά και θα μείνουν για πάντα διαχρονικά, από την εποχή του Αισώπου, του Όμηρου μέχρι και σήμερα αλλά και στο μέλλον. Αρκεί να γίνεται ξεκάθαρο στο παιδί ότι είναι παραμύθι.
Ποιο είναι, λοιπόν, το μήνυμα που στέλνει ο διαχρονικός Πέτρος και Λύκος;
Ο Πέτρος και ο Λύκος γράφτηκε το 1936 και θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά παραμύθια όλων των εποχών. Ωστόσο, είναι ίσως από τα πιο σύγχρονα έργα που έχουν γραφτεί. Και είναι σύγχρονο διότι ο συμβολισμός του ανακαλεί στερεότυπα, αλλά και αξίες που απασχολούν τις κοινωνίες διαχρονικά. Ο Πέτρος που δε φοβάται το Λύκο είναι το παιδί που δεν φοβάται τις σκιές. Και σε μια εποχή που θα την ονόμαζα ομιχλώδη, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν συμβολισμοί τέτοιοι ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν να αποφεύγουν τις παγίδες και όλους τους λύκους που κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Να μαθαίνουν να χρησιμοποιούν την κρίση τους, να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, να μην φοβούνται τους μπαμπούλες και να μπορούν να διαμορφώσουν μια σωστή και λογική αντιμετώπιση στα πράγματα Παλαιότερα ο κόσμος δυσκολευόταν να μιλήσει.
Αλλά, οι άνθρωποι πλέον δεν φοβούνται, βγαίνουν, μιλάνε, αναφέρονται σε καταστάσεις που τους έχουν συμβεί, είτε πρόκειται για παρενοχλήσεις , είτε για κακοποιητικές συμπεριφορές, για κάθε μορφής bullying. Η κοινωνία μας αλλάζει και τα παιδιά είναι το μέλλον μας, η ελπίδα μας για να αλλάξει προς το καλύτερο. Και γι’ αυτό η νέα γενιά πρέπει να είναι γενναία και κατά γνώμη μου είναι γενναία απέναντι στις σκιές.
Είναι το θέατρο ο μόνος τρόπος να έρθουν σήμερα τα παιδιά σε επαφή με τα μεγάλα αριστουργήματα της παιδικής λογοτεχνίας και της μουσικής;
Σαφέστατα το θέατρο δεν είναι ο μόνος τρόπος αλλά είναι οπωσδήποτε ένα μέσο. Είναι ένα από τα πολλά μέσα γιατί ευτυχώς οι κοινωνίες και οι εποχές έχουν αλλάξει. Έχει μπει το θεατρικό παιχνίδι στα σχολεία, οι δάσκαλοι είναι πιο καταρτισμένοι σχετικά με αυτό και πιο κοντά στα παιδιά. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει αλλάξει, υπάρχουν πια πολλές δραστηριότητες που μπορεί να κάνει ένα παιδί. Υπάρχουν περισσότερα μουσεία, περισσότερα θέατρα. Φυσικά το «καλό» θέατρο και το «καλό» το παιδικό έργο, θα πρέπει ο γονιός να το επιλέξει με πολύ προσοχή και με τα σωστά κριτήρια. Υπάρχουν πολλά παιδικά έργα και θεάματα αμφιβόλου ποιότητας.
Πάντως, το θέατρο παραμένει η μόνη τέχνη μέσω της οποίας το παιδί έρχεται σε άμεση επαφή με τη δράση. Επικοινωνεί, συμμετέχει, αντιδρά και γίνεται ενεργό μέλος μιας παράστασης. Οπότε ναι, ίσως το θέατρο είναι το καλύτερο μέσο, επειδή δίνει περισσότερα ερεθίσματα για ένα παιδί.
Πρωταγωνιστούν:
Χρήστος Τριπόδης
Μάριος Ιβάν Παπούλιας ( Ενορχήστρωση – Βιολί)
Θοδωρής Πιστόλας (Τενόρο σαξόφωνο)
Δέσποινα Σπανού / Φωτεινή Νικολοπούλου (Βιολοντσέλο)
Κωνσταντίνα Βεντούρη Ρούσσου (Φλάουτο)
Γιώργος Αιμιλιανός Σταυρινός (Πιάνο-Πλήκτρα-Κρουστά)
Χορεύουν:
Χριστίνα Μπίτου
Αριάννα Ζαρμακούπη
Info
«ΘΕΑΤΡΟΝ»: Πειραιώς 254, Ταύρος, Τ. 212 254 0300, www.theatron254.gr
Παραστάσεις Κάθε Κυριακή
Ώρες παραστάσεων: 11:30 & 16:30
