Η Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος, Δήμητρα Θεοδωρακοπούλου, μιλά στο documentonews.gr για το πως θα εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο νέος ιός, ποιες μπορεί να είναι οι σοβαρές επιπτώσεις του αλλά και πως θα αντιμετωπίσουμε τις ψυχολογικές διακυμάνσεις τους κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης παραμονής μας στο σπίτι.
Πώς πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά για το σημαίνει κορονοϊός και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία μας;
Σε αυτήν τη φανερά δύσκολη χρονική περίοδο που διανύουμε είναι σημαντικό να έχουμε όλοι γνώση και ενημέρωση για την πανδημία που πλήττει όχι μόνο εμάς, αλλά όλο τον πλανήτη.
Είναι λογικό οι γονείς να αναρωτιούνται για το πώς θα ενημερώσουν τα παιδιά τους αναφορικά με το θέμα ώστε να μην τα τρομοκρατήσουν από τη μία, αλλά να τους δώσουν να καταλάβουν ότι είναι καίριας σημασίας να τηρηθούν τα μέτρα προστασίας που έχουν τεθεί από την άλλη. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε ψύχραιμα και ειλικρινά με τα παιδιά και ακούμε με ενδιαφέρον οτιδήποτε έχουν να μας πουν ή να μας ρωτήσουν, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικιακή ομάδα στην οποία ανήκει το παιδί και μέχρι πού μπορεί να κατανοήσει το φαινόμενο. Στις πιο μικρές ηλικίες για παράδειγμα συστήνω να το εξηγήσουμε όσο πιο απλά γίνεται. Οτι δηλαδή είναι ένας ιός όπως άλλοι, αλλά νέος, επομένως οι γιατροί ακόμη δεν ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν.
Και πώς τους παρουσιάζουμε τις επιπτώσεις;
Μπορούμε να τους πούμε ότι εξαπλώνεται εύκολα και πως είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τους πιο ευάλωτους από εμάς (ασθενείς, παππούδες, γιαγιάδες κ.ά.) και γι’ αυτό οφείλουμε να τους προφυλάξουμε, όπως και τους εαυτούς μας για να μην αρρωστήσουμε. Ευκαιρία είναι να τους μάθουμε τους κανόνες υγιεινής αλλά και να τους δείξουμε πώς να διαχειρίζονται το φτέρνισμα ή τον βήχα τους.
Είναι πιθανό παιδιά που βλέπουν τηλεόραση και ενημερώνονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να έχουν αναπτύξει άγχος με την υπερπληροφόρηση στο θέμα από όλα αυτά τα μέσα. Γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγουμε την υπερέκθεση και την τρομοκρατία από την τηλεόραση ή το διαδίκτυο, αλλά κυρίως να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι σε πανικό καθώς το στρες δεν θα βοηθήσει. Πάνω απ’ όλα πρέπει να εστιάσουμε στην παρούσα κατάσταση χωρίς να κάνουμε καταστροφικές σκέψεις και σενάρια για το μέλλον.
Θάνος Μικρούτσικος στο Docville: «Εμπιστευτείτε τη φαντασία των παιδιών!»
Πώς εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο την νέα αυτή κατάσταση με τα παιδιά μας;
Καθώς οι περισσότεροι από εμάς δεν εργαζόμαστε τώρα ή έχουμε τη δυνατότητα να εργαστούμε από το σπίτι, αυτή η συνθήκη θα μας δώσει την ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε θετικά την παραμονή μας στο χώρο μας. Ολο τον καιρό ακούω από γονείς να αναφέρουν ότι λείπουν αρκετά από το σπίτι εξαιτίας της πολύωρης εργασίας τους, τους λείπει η επαφή με τα παιδιά τους αλλά λείπουν και οι ίδιοι στα παιδιά που τους ζητούν. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επενδύσουμε περισσότερο στις ενδοοικογενειακές σχέσεις και να αναπληρώσουμε χρόνο με τους αγαπημένους μας. Βλέπουμε αυτό που συμβαίνει σαν ευκαιρία να περάσουμε με τα παιδιά μας ποιοτικό χρόνο, κάτι που το καθημερινό άγχος και ο φόρτος εργασίας δεν μας το επέτρεπε.
Το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και συστήνω να παίξετε μαζί τους όσο περισσότερο μπορείτε. Διαβάστε τους παραμύθια ή δωρίστε τους βιβλία. Αλλη μια ευκαιρία που μας δίνεται είναι να κάνουμε μαζί πράγματα για το σπίτι, όπως είναι η μαγειρική, που μπορεί να φανεί και πιο ευχάριστη για τους μικρούς μας φίλους. Γενικά θα πρότεινα να δώσετε βάση στις σχέσεις, με τρόπους που η καθημερινότητα έως τώρα δεν σας επέτρεπε.
Τι κάνουμε όταν τα παιδιά αρχίζουν να αντιδρούν
1. Ακούμε και δείχνουμε κατανόηση στα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν, γιατί είναι πολύ λογικό να υπάρξουν τόσο από τα παιδιά όσο και από εμάς τους ίδιους. Αποδεχόμαστε λοιπόν όποιο θυμό, λύπη, ή φόβο θέλουν να εκφράσουν και προσπαθούμε να δείξουμε κατανόηση στη δυσφορία τους.
2. Ειδικά στα μεγαλύτερα παιδιά εξηγούμε τη σημαντικότητα της τήρησης αυτών των μέτρων, όσο και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αν είμαστε όλοι ασυνεπείς σε αυτά. Τους επιτρέπουμε να απομονωθούν στο δωμάτιό τους αν το θέλουν, χωρίς συνεχείς παρατηρήσεις, κάτι που πιθανόν να φέρει μεγαλύτερες αντιδράσεις.
3. Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε όσο μπορούμε τις εντάσεις. Καθορίζουμε εξαρχής στον χώρο του σπιτιού τις ελευθερίες και τις υποχρεώσεις που πρέπει να έχει ο καθένας μας και δείχνουμε κατανόηση στις ατομικές του ανάγκες. Αν δε θέλουμε να φτάσουμε σε συγκρούσεις, πρέπει να έχουμε στον νου μας πως ο καθένας πρέπει να έχει την αυτονομία που χρειάζεται και να κάνει πράγματα που τον γεμίζουν ακόμη και μέσα στο σπίτι.
4. Για όσες δραστηριότητες μας ενοχλούν προσπαθούμε να διαπραγματευτούμε και να βρούμε τη λύση. Αν για παράδειγμα ο έφηβος γιος μας θέλει δυνατά τη μουσική, μπορεί να περιοριστεί στο να την ακούει από ακουστικά. Μπορούν να επικοινωνούν με φίλους με βιντεοκλήσεις και να μη στερηθούν τις παρέες τους. Επίσης δεν εισβάλλουμε στον χώρο τους χωρίς άδεια. Οι έφηβοι έχουν ανάγκη από ανεξαρτησία και ειδικά τώρα οφείλουμε να τη σεβαστούμε. Σε κάθε περίπτωση, δεν ανταποδίδουμε την ευερέθιστη συμπεριφορά του παιδιού μας και είμαστε εκεί για να συζητήσουμε το θέμα και ό,τι το απασχολεί.
https://www.documentonews.gr/article/attachment-parenting-neas-genias-mamades/
