Εκεί που η χώρα περίμενε ότι θα έρθουν οι άριστοι για να τη σώσουν, τώρα θα αρχίσουμε να φοβόμαστε μήπως οι άριστοι βιάσουν και τα παιδιά μας. Οι άριστοι που αποδεικνύονται άρρωστοι και κατά κάποιον περίεργο τρόπο είναι διασυνδεδεμένοι με την κεφαλή της εξουσίας. Ξέρω ότι θα βγουν πολλοί να πουν: «Μα έχει να κάνει με κάποιο κόμμα η παιδοφιλία;». Πολύ σωστά, δεν έχει να κάνει με κόμμα. Οταν όμως ένας πολιτικός χώρος διαχωρίζει τη θέση του από την καταδίκη και την τιμωρία της παιδοφιλίας, όταν δεν έχει ως σαφές αίτημα και πολιτική πρακτική το να πέσει φως, όταν δεν λέει ξεκάθαρα «όλα στο φως», τότε, ναι, το θέμα είναι κομματικό με έναν πολύ ιδιόμορφο τρόπο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ο ίδιος ενοχοποιήσει τον εαυτό του και με τη σιωπή και με τις γνωριμίες του. Λαλίστατος ο πρωθυπουργός και ενεργητικός όταν προέκυψε το θέμα με την Μπεκατώρου, απέκτησε αφωνία και τυφλότητα την ώρα που νεαροί μιλούν για βιασμό τους από τον Λιγνάδη σε ηλικία 14 ετών. Οι καταθέσεις και οι μαρτυρίες είναι ανατριχιαστικές ακόμη και για τον δημοσιογράφο που είναι χοντρόπετσος επειδή έχει καταναλώσει φρίκη και πόνο κατά συρροή. Παιδιά που ναρκώθηκαν και βιάστηκαν. Παιδιά που υποστηρίζουν ότι τα βίασαν με ένα σίδερο. Παιδιά που πεθαίνουν από τότε κάθε μέρα μες στην ανακυκλωμένη εσωτερική φρίκη.
Τι έκανε ο Μητσοτάκης γι’ αυτά τα παιδιά; Έκανε ό,τι με την Μπεκατώρου και τη Ζέτα Δούκα; Δήλωσε αλληλέγγυος και συμπάσχων; Υποσχέθηκε τιμωρία ή έστω διαλεύκανση; Εδειξε ότι ανατρίχιασε ο ίδιος ως πατέρας παιδιών που θα μπορούσαν να έχουν πέσει στα χέρια του βιαστή παιδόφιλου; Αλλωστε δικός του κύκλος είναι ο πρωταγωνιστής του θεάτρου της φρίκης, αυτός έπρεπε να το πάρει προσωπικά.
Δεν έκανε τίποτε απ’ όλα αυτά. Η τοποθέτηση του Λιγνάδη ως επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου ήταν απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ναι, ο πρωθυπουργός δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει τι έκανε ο Λιγνάδης, αλλά κρίνεται από όσα κάνει αφότου έμαθε. Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη υποστήριξε την Παρασκευή ότι ούτε αυτή ούτε ο πρωθυπουργός γνώριζε τον Λιγνάδη. Στις 22 Ιουνίου του 2020, όμως, σε συζήτηση στη Βουλή, η κυρία Μενδώνη υπερασπίστηκε το ήθος του Λιγνάδη λέγοντας στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ: «Καλά, αμφισβητείτε τις ικανότητες του Λιγνάδη, αμφισβητείτε και το ήθος του;». Η κ. υπουργός δεν γνώριζε τον Λιγνάδη αλλά διαβεβαίωνε για το ήθος του.
Σε εκδήλωση που έγινε στις 7 Ιουλίου του 2019 στον Ιανό, πριν δηλαδή από τις εκλογές που έδωσαν τη νίκη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Λιγνάδης παραδέχτηκε ότι θα ήταν ο επόμενος διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου με κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ποιος τον είχε διαβεβαιώσει γι’ αυτό; Ποιος έχει την εξουσία να δώσει τέτοια διαβεβαίωση; Δεν την είχε η κ. Μενδώνη επειδή δεν τον γνώριζε καν, δεν την είχε ο πρωθυπουργός που ούτε τον είχε ακούσει, οπότε ποιος είναι ο υπεύθυνος; Μήπως τελικώς τον διόρισε αυτός που διόρισε και την αδερφή της πεθεράς του πρωθυπουργού, τη θεία της Μαρέβας, αντιπρόεδρο στο Εθνικό Θέατρο;
Ακόμη και όταν άρχισαν φανερά οι καταγγελίες το σύστημα Μενδώνη –Μητσοτάκη –ή εν πάση περιπτώσει η υπέρτατη αόρατη αρχή που κανονίζει και διορίζει– αρνήθηκε να προχωρήσει στην αποπομπή του Λιγνάδη, με το επιχείρημα ότι δεν υπήρχαν στοιχεία.
Φέτος το καλοκαίρι ο πρωθυπουργός μετά της συζύγου του χρησιμοποίησαν ελικόπτερο Chinook του στρατού ως αεροταξί για να πάνε από την Αντίπαρο στην Επίδαυρο για να θαυμάσουν τον Λιγνάδη. Ηταν τέτοιο το πάθος για τον ηθοποιό-σκηνοθέτη ώστε αδιαφόρησαν για τα σχόλια που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της χρήσης στρατιωτικού πτητικού μέσου ενώ υπήρχε κρίση στο Αιγαίο με το «Ορούτς Ρέις».
Το πάθος για τον Λιγνάδη φέρνει σήμερα τον Μητσοτάκη να ισορροπεί επικίνδυνα πάνω από το έρεβος και τον Αδη των αποκαλύψεων για βασανισμούς και βιασμούς παιδιών. Ατύχησε στις επιλογές ο πρωθυπουργός, θα πει κάποιος. Πολύ πιο άτυχα όμως ήταν τα κακοποιημένα παιδιά, για τα οποία δεν λέει λέξη. Κάπως έτσι ο Μητσοτάκης, παρότι πατέρας, εμφανίζεται να εξαπατήθηκε από το τέρας, όπως ευθαρσώς δήλωσε η κ. Μενδώνη.
Πέρα από τη σιωπή, τον Κυριάκο Μητσοτάκη ενοχοποιούν οι συναναστροφές του. Ο Νίκος Γεωργιάδης, ο οποίος ήταν καταζητούμενος για συμμετοχή σε κύκλωμα παιδεραστίας και trafficking και καταδικάστηκε πρωτόδικα ύστερα από έρευνα και νομικές κινήσεις του Documento, υπήρξε και παραμένει συνεργάτης του. Τον Γεωργιάδη κάλυψε πλήρως ο Μητσοτάκης όχι μόνο κάνοντας επίθεση στο Documento και το Hot Doc, που αποκάλυψαν το θέμα, αλλά στέλνοντας πολιτικούς της ΝΔ (ανάμεσά τους και άνθρωπο του γραφείου του) να παρακολουθήσουν τη δίκη ή να καταθέσουν ως μάρτυρες. Ο Νίκος Γεωργιάδης στην απολογία του στο δικαστήριο αποκάλυψε ότι ο πρωθυπουργός του είχε προτείνει να μείνει λίγο πίσω για να ξεχαστεί η υπόθεση και να τον επαναφέρει. Αυτό πρότεινε ο Μητσοτάκης σε κάποιον που είχε βιάσει και κακοποιήσει ανήλικα.
Οι συναναστροφές του πρωθυπουργού με άτομα που εμπλέκονται σε σεξουαλικά εγκλήματα με ανηλίκους έχουν και συνέχεια. Ο Μητσοτάκης υπήρξε φίλος με τον Κωνσταντίνο Φρουζή, ο οποίος είχε συλληφθεί στο παρελθόν γυμνός ενώ παρενοχλούσε εντεκάχρονο κοριτσάκι. Ο Φρουζής διοργάνωσε στο σπίτι του δείπνο προεκλογικής στήριξης του Μητσοτάκη με την αφρόκρεμα του επιχειρείν στην Ελλάδα, ενώ ζήτησε και τη βοήθειά του για να αποκατασταθεί επαγγελματικά όταν έφυγε από τη Novartis.
Η συχνότητα με την οποία ο Μητσοτάκης συναναστρέφεται τέτοιους τύπους είναι ανησυχητική. Αν μεν δεν γνωρίζει είναι αφελής, ενώ αν ξέρει είναι συνένοχος. Πρέπει να μιλήσει με ευθύτητα για το συχνό μπέρδεμα της αριστείας με την αρρώστια.
Υπάρχει ωστόσο και μια πιο κοινωνική εξήγηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναναστρέφεται μια τάξη που σαπίζει κάθε μέρα και κανονικοποιεί τη βρομιά και τη δυσωδία κάνοντάς τες σύστημα αναφοράς στη ζωή και την πολιτική. Κατακριτέα γι’ αυτή την τάξη είναι η φτώχεια, οι αναστολές και τα δικαιώματα της μάζας που δεν καταλαβαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι εργαλεία. Ίσως γι’ αυτό η παιδοφιλία είναι λεπτομέρεια που δεν απειλεί τις αξίες (τους).