Η 4η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, μετά από πρωτοβουλία ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων, το 2010.
Στόχος, να βοηθηθούν τα εκατομμύρια αδέσποτα ζώα που ζουν σε άθλιες συνθήκες σε ολόκληρο τον πλανήτη και υφίστανται καθημερινά, εκτός από τη δίψα και την πείνα, την ανθρώπινη σκληρότητα και την κακοποίηση.
Και στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες αδέσποτα είναι θύματα της ανθρώπινης σκληρότητας και προσπαθούν να επιβιώσουν στους αφιλόξενους δρόμους της χώρας μας.
Η σημερινή ημέρα είναι ακόμη μία υπενθύμιση για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα αδέσποτα, με υιοθεσίες, φιλοξενίες, στειρώσεις, οικονομική ενίσχυση των φιλοζωικών που ασχολούνται, αλλά και με τον απλούστερο τρόπο: Βάζοντάς τους λίγο φαγητό και λίγο νερό, όπου μπορούμε.
Υπάρχουν εκατοντάδες οργανώσεις αλλά και ιδιώτες που ασχολούνται με τα αδέσποτα προσπαθώντας, τις περισσότερες φορές με τεράστιο ψυχικό, προσωπικό και οικονομικό κόστος, να τους βρουν ένα σπιτάκι για να φύγουν από τις κακουχίες του δρόμου.
Όσοι έχουν υιοθετήσει αδέσποτο και έχουν ζήσει τη μεταμόρφωσή του, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του, ξέρουν πόσο εύκολο είναι να σώσεις μια ζωή και πόσο ουσιαστική είναι η ανταμοιβή.
Και είναι άπειρες οι ιστορίες αυτής της μεταμόρφωσης, αυτής της πορείας των φοβισμένων, άρρωστων, πληγωμένων και πεινασμένων πλασμάτων σε ευτυχισμένα και υγιή ζωάκια, που μόνο χαρά δίνουν στους ανθρώπους τους.
Ας προσπαθήσουμε όλοι, στο μέτρο που ο καθένας μπορεί, να ανοίξουμε τις καρδιές και τα σπίτια μας σ΄αυτά τα πλάσματα, σε πείσμα όσων τα κακοποιούν, τα εγκαταλείπουν, τα χτυπούν, τα περιφρονούν…
Και όπως λέγεται, δε μπορείς να σώσεις όλα τα ζώα του κόσμου, αλλά για το ένα που σώζεις, είσαι ολόκληρος ο κόσμος του…
Αυτά είναι τα δικά μας αγαπημένα πρώην αδέσποτα και νυν «παιδιά» της σύνταξης του documentonews.gr:
Ο Κωνσταντίνος βρήκε ορφανή και αδέσποτη τη Ντοτ στο Ηράκλειο της Κρήτης, το 2009, αφού είχαν σκοτώσει με φόλα τη μανούλα της. Ήταν μια χούφτα μπαλίτσα, αλλά πλέον ζει και βασιλεύει έχοντας ξεπεράσει τη μοναξιά και το… μέγεθος της μπαλίτσας.
Έναν χρόνο μετά, το 2010, ο Κωνσταντίνος βρήκε τη Lucky. Η Lucky βρέθηκε ορφανή στα Χανιά, το 2010, να κλαίει επί δύο μέρες στη βροχή, κάτω από ένα αμάξι. Τώρα πια δεν κλαίει, δεν είναι ορφανή και δεν είναι στη βροχή…
Η Αθηνά πήρε τον Shaggy από μία συλλέκτρια ζώων το 2012. Ζούσε με άλλες 39 γάτες σε ένα διαμέρισμα, κι όταν μετακόμισε έπαθε σοκ. Μετά από προσπάθειες έξι μηνών, ξεμύτισε από την κρυψώνα του κι άρχισε να εμπιστεύεται. Τώρα είναι μια μπάλα γούνας, μιλάει ασταμάτητα και μόλις ακουμπήσεις την κοιλιά του γυρνάει ανάσκελα για να τον χαϊδέψεις με τις ώρες.
Ο Γιώργος έχασε τη σκυλίτσα του, την Έλσα, ένα χρόνο πριν. Τότε έλεγε πως δεν θα ξαναπάρει αλλά λίγο αργότερα δεν άντεξε με μια φάτσα που είδε στο facebook του. Τον ονόμασε Ορφέα. Ο Ορφέας, λίγο τσοπανόσκυλο, λίγο κρητικός κυνηγετικός. Πριν κλείσει τους δύο μήνες τον είχαν πετάξει μαζί με το αδελφάκι του στην Σαλαμίνα. Πήγε και τον πήρε… Μην ανησυχείτε, και το αδελφάκι του βρήκε οικογένεια. Υπερκινητικός, καταστροφέας, αγκαλίτσας και μερικές φορές φοβητσιάρης!
Ο Γιώργος όμως έχει και τον Όμηρο που έχει ήδη κλείσει τα οκτώ χρόνια. Τον βρήκε πάνω σε ένα παγκάκι, μόλις ενός μηνός. Την προηγουμένη είχαν ρίξει φόλες σε όλη την περιοχή όπου δηλητηρίασαν και το μικρό του αδελφάκι. Διαρκώς παραπονιάρης. Αποφεύγει κάθε σωματική κόπωση και λατρεύει τα ψάρια.
Μαζί με τον Ορφέα και τον Όμηρο, ο Γιώργος έχει και την Bianca που έχει κλείσει τα τρία χρόνια. Τον επέλεξε η ίδια όταν έκανε βόλτα το σκυλί του… Είχε εγκαταλειφθεί από τη μητέρα της τις πρώτες βδομάδες γιατί δεν ακούει καθόλου. Όταν την πήρε ήταν αδύνατη και άρρωστη. Χρειάστηκε να την βάλει σε καραντίνα για να ξεπεράσει τις 7 πληγές του Φαραώ. Έχει γίνει υπέροχη, διαχυτική, ατρόμητη και λατρεύει τα σκυλιά… Από το πρωί ως το βράδυ καλλωπίζεται!
Τον Βλαδίμηρο τον βρήκε μια φίλη του Κυριάκου στο Χαλάνδρι, όταν ήταν περίπου 2 μηνών. Ως συνήθως, τις πρώτες μέρες ήταν φοβισμένος και δεν άφηνε να τον πλησιάσουν. Πλέον ζει σε μια όμορφη γειτονιά δίπλα στο δάσος Συγγρού και μπαινοβγαίνει απ το σπίτι όποτε θέλει. Ανιδιοτελώς χαδιάρης. Μεγάλο καθίκι.Ονομάστηκε Βλαδίμηρος γιατί μοιάζει με τον… Πουτιν.
Ήταν Φεβρουάριος του 2007 όταν προστέθηκε στην οικογένεια του Χρήστου ένα νέο μέλος, ο Φρίξος. Μπορεί τότε να ήταν μία… “κουτσουλιά με ουρά και πόδια” αλλά στη συνέχεια δεν μεγάλωσε μόνο η τρέλα του αλλά και το μέγεθός του κι έγινε ένα πρώτης τάξεως πιτ μπουλ.
Ο Φρίξος μπορεί να φοβάται τους κεραυνούς…
…αλλά λατρεύει τα… κέικ κι έχει το χάρισμα να τον λατρεύουν όλοι όσοι τον γνωρίζουν.
Ο Γιάννης πήρε την Ήρα από φιλοζωική πριν από δύο χρόνια, αφού αποφάσισαν οικογενειακώς ότι είχε έρθει η ώρα για να ικανοποιηθεί το αίτημα των παιδιών για ένα σκυλάκι.
Πλέον η Ήρα είναι ένα χαδιάρικο σκυλί, ήρεμο, πονηρό (όταν πρόκειται για να κλέψει χάδια αγκαλιές και κανά μεζέ – λιχούδα!) και λίγο φοβισμένο. Με τα άλλα σκυλιά, όχι με τους ανθρώπους, κι ας ήταν “άνθρωπος” αυτός που την είχε κακοποιήσει!
Είχε ζήσει πάνω από ένα χρόνο στο κλουβί της φιλοζωικής. Οι εθελοντές την έβγαζαν βόλτες, όπως κάνουν με όλα τα σκυλιά, αλλά η Ήρα μάλλον φοβάται τα άλλα σκυλιά και δεν ξέρει να παίξει μαζί τους.
Και στα δικά σας όσοι δεν έχετε ακόμη!
