Μπροστά σε ένα ασφυκτικό δίλημμα βρίσκεται η κυβερνητική πλειοψηφία, καλούμενη να διαχειριστεί το τι μέλλει γενέσθαι με τους προστατευόμενους μάρτυρες.
Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο καίριο πλήγμα κάθε έννοιας του κράτους δικαίου με διεθνείς συνέπειες για τη χώρα και στο «επιτελικό» φιάσκο που θα πυροδοτήσει εσωκομματικές αντιδράσεις με πρωτεργάτη τον ήδη δυσαρεστημένο, Αντώνη Σαμαρά.
Ο «Μάξιμος Σαράφης» αρνήθηκε να παραστεί στη ΓΑΔΑ, έχοντας προειδοποιήσει τα μέλη της Προανακριτικής Επιτροπή ότι εάν δεν διασφαλιστεί το καθεστώς ανωνυμίας του, η ζωή του και η ασφάλεια της οικογένειάς του τίθενται σε κίνδυνο. Άλλωστε, δεν πρόκειται για υπόθεση χωρίς καταγγελίες για θύματα. Η αντίδραση ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη ΚΚΕ – Ελληνικής Λύσης και με δεδομένη την αποχή του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής του. Το ένταλμα κατέστη ανεκτέλεστο, με το κλιμάκιο της Προανακριτικής να αποχωρεί από την Λεωφόρο Αλεξάνδρας χωρίς την «κουκούλα» του προστατευόμενου μάρτυρα στα χέρια.
Κατά τις πληροφορίες, εκτός από την Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς που δρομολόγησε τη διαδικασία υπαγωγής του «Μάξιμου Σαράφη» σε καθεστώς προστασίας, ένα πρόσωπο γνωρίζει τον μάρτυρα. Πρόκειται για τον αστυνομικό του Τμήματος Προστασίας Μαρτύρων που έχει αναλάβει την πιστοποίηση των στοιχείων του προστατευόμενου μάρτυρα, τον οποίο θα ρωτούσαν τα μέλη της Επιτροπής για τον τρόπο εξέτασης του «Σαράφη», παραβλέποντας εσκεμμένα τους αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου. Έπειτα από την αποτυχία εντοπισμού του μάρτυρα στις διευθύνσεις που έχει δηλώσει, ο αρμόδιος αστυνομικός θα αναγκαστεί -μετά από πολιτική απόφαση- να αποκαλύψει τα στοιχεία του μάρτυρα προκειμένου να προσαχθεί βίαια ενώπιον των μελών της Επιτροπής. Και τότε θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.
Σε αυτό το ενδεχόμενο θα καταστρατηγηθεί ο νόμος για την προστασία μαρτύρων και η σχετική ΚΥΑ, θα παραβιαστεί του ενωσιακό δίκαιο και θα καταπατηθεί το άρθρο 26 του Συντάγματος για τη διάκριση των εξουσιών χωρίς, μάλιστα, να εξασφαλίζεται ο εντοπισμός του προστατευόμενου μάρτυρα. Η χώρα θα βρεθεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπό τη δαμόκλειο σπάθη μιας διεθνούς καταδίκης, πρόστιμο που δεν θα πληρωθεί από ένα υπερχρεωμένο κόμμα αλλά από τον δημόσιο κορβανά. Να συνυπολογιστεί και η φθορά που θα υποστεί η κυβέρνηση και προσωπικά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος θα ανταγωνίζεται επάξια τον «μεγάλο τραγουδιστή», Θεόδωρο Πάγκαλο, σε δυσφημία. Εάν η παράδοση Οτσαλάν αποτελεί ένα γεγονός που συντάραξε την χώρα και μνημονεύεται έως και σήμερα, εύλογα συνάγεται τι θα σηματοδοτήσει σε κοινωνικό επίπεδο η παράδοση των προστατευόμενων μαρτύρων.
Το αντίστροφο σενάριο
Στην αντίθετη περίπτωση, κατά την οποία ο αστυνομικός δεν γνωστοποιήσει τα στοιχεία προκειμένου να εντοπιστεί ο προστατευόμενος μάρτυρας, η κυβέρνηση και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα βρεθούν και πάλι απολογούμενοι. Αυτήν την φορά ενώπιον του εσωκομματικού ακροατηρίου και -κυρίως- του Αντώνη Σαμαρά. Η υπομονή του πρώην πρωθυπουργού αναμένεται να δοκιμαστεί έντονα μετά την ανάληψη της αντιπροεδρίας της Κομισιόν από τον Μαργαρίτη Σχοινά και την επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για το ύπατο αξίωμα. Δεν αποτελεί μυστικό ότι ο Αντ. Σαμαράς έχει πάρει προσωπικά την αποκάλυψη της «σκευωρίας Novartis», με την αξιωματική αντιπολίτευση να του αποδίδει ρόλο υποκινητή των πρωτοβουλιών της ΝΔ στην Προανακριτική Επιτροπή. Πέρα από την πληθώρα «σαμαρικών» βουλευτών στην Προανακριτική, όπως επισημαίνουν πηγές του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο τυχαία δεν κρίνεται η παρουσία κοινοβουλευτικού στελέχους της «σαμαρικής» πτέρυγας σε ρόλο «επιτηρητή» κατά την ενημέρωση των κοινοβουλευτικών συντακτών από τον πρόεδρο της Επιτροπής, Γιάννη Μπούγα, για τον οποίο εκφράζεται δυσαρέσκεια περί ατολμίας.
Έως τώρα οι θεσμικές ακροβασίες της πλειοψηφίας στην Επιτροπή συμπορεύονταν με στοχευμένες κινήσεις αποδυνάμωσης του αντιπάλου. Από την αντιθεσμική εξαίρεση των Πολάκη – Τζανακόπουλου μέχρι την ανενδοίαστη προσπάθεια άρσης της ανωνυμίας των προστατευόμενων μαρτύρων έχει μεσολαβήσει σειρά κερδισμένων μαχών του συνασπισμού ΝΔ και ΚΙΝΑΛ στην Επιτροπή, δεδομένου και του αβαντάζ που προσφέρει ο συσχετισμός δυνάμεων. Τη στιγμή, όμως, που αυτή η άτυπη συμμαχία δρομολογούσε την εσπευσμένη ολοκλήρωση των εργασιών της Επιτροπής για την παραπομπή του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στο Ειδικό Δικαστήριο, βρέθηκε μεταξύ σφύρας και άκμονος. Τι θα θυσιάσει, λοιπόν, το Μέγαρο Μαξίμου; Τη διεθνή καταδίκη και κατακραυγή της χώρας για την ικανοποίηση του θυμικού του Αντώνη Σαμαρά ή τις επιδιώξεις του πρώην πρωθυπουργού χτυπώντας πάνω στον τοίχο ενός ακόμα «επιτελικού» φιάσκου;
«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», όπως λέει ο θυμόσοφος λαός.
