Εχει παραγίνει το χάλι τους. Ο,τι κι αν πει οποιοδήποτε κόµµα για κάποιου είδους φορολόγηση των εχόντων (και µάλιστα των εχόντων πάρα πολλά), η Νέα ∆ηµοκρατία γενικά αλλά και ένας έκαστος από δαύτους χωριστά αρχίζουν να σκούζουν, να σκίζουν τα ρούχα τους και να ζητάνε την κεφαλήν επί πίνακι όποιου τόλµησε να πει τέτοια «κακιά» κουβέντα και, εξυπακούεται, του κόµµατος στο οποίο ανήκει και όλων των ψηφοφόρων του.
Γιατί εάν φορολογηθούν έστω και λίγο περισσότερο οι έχοντες είναι σαν να… σκίζεται το κρυφό «ευαγγέλιο» του Μητσοτάκη και της παρέας του που είναι αποφασισµένοι όσο έχουν τη διακυβέρνηση της χώρας να ρίχνουν όλα τα βάρη στους ασθενέστερους.
Γιατί ο στόχος τους είναι ακριβώς αυτό που υπονοούν όταν ουρλιάζουν εναντίον όλων των άλλων: να εξοστρακιστεί από τη δηµόσια συζήτηση ακόµη και η σκέψη για µικρή φορολόγηση υπερκερδών και µερισµάτων και να εξακολουθήσουν να σηκώνουν τα βάρη τα συνήθη υποζύγια, γιατί βέβαια ούτε για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής κάνουν κάτι ο Μητσοτάκης και οι κολαούζοι του.
Και αποµυζώντας τους ασθενέστερους συγκεντρώνει τα χρήµατα για τα διάφορα pass µε τα οποία τους «ενισχύει» για να µη φτάνουν στο αµήν. Σαν να συγκεντρώνει δηλαδή ο τσιφλικάς όλη τη σοδειά αφήνοντας πανί µε πανί τους κολίγους και µετά να τους στέλνει πότε λίγο σιτάρι, πότε λίγο λάδι και να τους αφήνει να µαζέψουν και µερικές τοµάτες και αγγούρια από τα περιβόλια «του» για να µην ψοφήσουν της πείνας.
Και είναι εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας που δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του ότι όλα αυτά γίνονται «κανονικότητα» επειδή υπάρχει ένας τερατώδης µηχανισµός παραπληροφόρησης καταρχάς και κατασκευής βολικών για το σύστηµα αφηγήσεων στο επόµενο στάδιο.
Είναι ο µηχανισµός που στην απλή καθηµερινή του εκδοχή επιτρέπει στον κάθε Σκέρτσο να διακόπτει κατ’ εξακολούθηση τους συνοµιλητές του και οι «συντονιστές» της συζήτησης να κάνουν το παγόνι ή ακόµη χειρότερα να γίνονται στήλη… άλατος και να τον βλέπουν άφωνοι και ανέκφραστοι να εκτοξεύει το ένα ψέµα µετά το άλλο.
Στην πιο σύνθετη βέβαια εκδοχή του ο µηχανισµός του εφαρµοσµένου µητσοτακισµού στα ΜΜΕ συνεδριάζει κάθε πρωί και αποφασίζει ποια δολοφονία χαρακτήρα θα µπει στο πρόγραµµα και ποια ιδέα πρέπει να καεί στο πυρ το εξώτερον.
Με αυτά τα δεδοµένα οι συσχετισµοί της 21ης Μαΐου δεν ανατρέπονται εύκολα. Γιατί οι δοµές της αποσιώπησης και των fake news, µε ευθύνη και της αντιπολίτευσης που τις υποτίµησε, έχουν πλέον και ρίζες και κλαδιά.
Και η αντιµετώπισή τους απαιτεί πολιτικοκοινωνικά δίκτυα που σήµερα είναι είδος εν ανεπαρκεία. Το να στήνεις δίκτυα όµως είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγµατα στην πολιτική. Οπότε ιδού πεδίο δόξης λαµπρό για την αντιπολίτευση, έστω και µε µόνο τρεις εβδοµάδες µέχρι την κάλπη.
