Ακόμη μία φορά η Ελλάδα χάνει το τρένο της ανάπτυξης, όσα ωραία λόγια κι αν πομπωδώς διαλαλούν περιφερόμενοι στα καλοπληρωμένα κανάλια οι «άριστοι» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο τουρισμός, στον οποίο ουσιαστικά είχαν επενδύσει όλες τις προσδοκίες τους, βρίσκεται μακράν ακόμη και αυτών των minimum στόχων που είχαν τεθεί για το 2021.
Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι παραγωγικοί κλάδοι βρίσκονται μακράν από οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ανάπτυξη. Κι αυτό με ευθύνη αποκλειστικά των κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ που μας οδήγησαν στην υπερδεκαετή κρίση ακολουθώντας τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, τις οποίες ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια και σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Και αυτές τις διαπιστώσεις αναγκάζεται να κάνει πλέον το ίδιο το ΔΝΤ και να αναφέρονται, καλυμμένα βεβαίως, στο «ευαγγέλιο» των σοφών του Μητσοτάκη, στην περίφημη έκθεση Πισσαρίδη.
Οι Ελληνες βιομήχανοι εδώ και δεκαετίες εστίασαν στη μείωση του εργασιακού κόστους και στο μοίρασμα των κερδών στους μετόχους, αδιαφορώντας για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής τους μηχανής που θα έδινε ποιοτικότερα προϊόντα, ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά. Εδώ ακριβώς επικεντρώνεται και το ΔΝΤ προβλέποντας ότι η ελληνική οικονομία θα εγκλωβιστεί μετά το 2026 σε νέο κύκλο ύφεσης, καθώς τα περίφημα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης δεν θα οδηγηθούν στον εκσυγχρονισμό των πάγιων κεφαλαίων των επιχειρήσεων αλλά σε αναποτελεσματικές επενδύσεις εισαγωγικού χαρακτήρα, κάτι που θα επιδεινώσει περαιτέρω το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Για μια ακόμη φορά η Δεξιά θα οδηγήσει στη φτωχοποίηση το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών, κάνοντας πλουσιότερους τους φίλους της του ΣΕΒ. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποτραπεί.
