Οταν µας έπληξε το «τσουνάµι» της πανδηµίας το 2020 βρίσκοντας το ΕΣΥ µισοδιαλυµένο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν προχώρησε σε επίταξη ιατρικών υπηρεσιών και ιδιωτικών κλινικών. Αντίθετα, Σκέρτσος, Πέτσας και ο ίδιος ο πρωθυπουργός χτύπησαν παλαµάκια και εκτίµησαν ότι ΜΕΘ και γιατροί είναι «πεταµένα λεφτά». Στον δηµόσιο λόγο η επίταξη ιδιωτικών κλινικών εν µέσω έκτακτων συνθηκών λοιδορήθηκε σαν «πολεµικός κοµµουνισµός».
Επιτάσσουν µόνο για να µην εκτεθεί η ανικανότητα των υπουργών να (εξυ)πηρετούν τον ασθενή πολίτη. Πρακτική Πλεύρη και Γεωργιάδη όταν τα βρίσκουν σκούρα µε την οικειοθελή προσφορά. Ποιος θα βάλει οικειοθελώς το κεφάλι του στον ντορβά όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει µετατρέψει την κοινωνία σε αρένα της αγοράς; Ικανοποιητικοί µισθοί και εξασφάλιση καλών συνθηκών εργασίας αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ όρους για όλους τους εργαζόµενους. Μετά τους ξενοδόχους, κτηµατίες, επιχειρηµατίες, τώρα και η κυβέρνηση «ανακαλύπτει» τους κανόνες προσφοράς και ζήτησης στο εργασιακό τοπίο που η ίδια διαµόρφωσε. Σανίδα επικοινωνιακής σωτηρίας αποτελεί το «νεοφιλελεύθερο» αφήγηµα ότι οι γιατροί πρέπει να προσφέρουν εθελοντική εργασία προς όφελος του δηµόσιου συµφέροντος από τη στιγµή που σπούδασαν σε δηµόσιο ΑΕΙ «µε τα λεφτά µας». Καταρχάς οι γιατροί πέτυχαν στο πανεπιστήµιο µε την πολιτεία να προσφέρει αρωγή προς όφελος της αλληλεγγύης και της προσφοράς µέσα από δηµόσιες δοµές σε κανονικές και όχι έκτακτες συνθήκες. Οι πολίτες δεν είµαστε εργοδότες, όπως θέλουν να µας παρουσιάσουν, των γιατρών, των εκπαιδευτικών, των δικαστικών, των στρατιωτικών. Λειτούργηµα προσφέρουν και µόνο τους ελέγχουµε («φακελάκια» κ.λπ.).
Με ή χωρίς επίταξη η κυβέρνηση Μητσοτάκη µόνο µέληµα έχει να διαµορφώσει ένα φτηνό εργατικό δυναµικό σε όλες τις δουλειές προκειµένου να κερδίζουν funds και επιχειρηµατίες. Ποιος άραγε θέλει να µείνει σαν δούλος σε µια χώρα-κάτεργο;
