Είµαστε πραγµατικά συγκλονισµένοι γιατί παραµαζεύτηκαν οι νεκροί µας και δεν χωράει καµία δικαιολογία ή αυταπάτη πως αυτή η κατάντια που µας επιβάλλουν είναι µια κανονικότητα που πρέπει δήθεν ρεαλιστικά να αποδεχτούµε. Ο πόνος και η οδύνη έχουν δηλητηριάσει τον λαό µας το τελευταίο διάστημα, µας έχουν σφίξει τα στοµάχια, µας έχουν γεµίσει οργή που τώρα είναι η ώρα να την κάνουµε οργανωµένο αγώνα.
Οι πληµµύρες που έπνιξαν κυριολεκτικά ολόκληρα χωριά και πόλεις σε ολόκληρο τον Θεσσαλικό Κάµπο δεν οφείλονται ούτε σε ακραία καιρικά φαινόμενα ούτε σε κάποια αστοχία ή κακιά στιγµή. Για όλα αυτά υπάρχουν υπεύθυνοι και είναι αυτοί που εφαρμόζουν την πολιτική που υπερασπίζεται τα επιχειρηματικά κέρδη, που θεωρεί τα µέτρα προστασίας κόστος, που δεν κάνει υποδοµές και αναγκαία έργα γιατί δεν είναι ανταποδοτικά. Είναι συνειδητά εγκλήματα που διαχρονικά έχουν διαπράξει και εξακολουθούν να διαπράττουν όλες οι κυβερνήσεις, περιφερειάρχες και δηµοτικές αρχές, γιατί έχουν προτεραιότητα την ασφάλεια των κερδών των επιχειρηµατικών οµίλων, ενώ µέτρα και έργα που µπορούν να προστατεύσουν την εργατική λαϊκή οικογένεια από φυσικές καταστροφές και άλλα κοστίζουν˙ και αφήνουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώµατα απροστάτευτα.
Στον βούρκο λοιπόν που δηµιούργησε στον Θεσσαλικό Κάµπο η πολιτική του κόστους/οφέλους το πρώτο που έλαµψε ήταν η δύναµη της αλληλεγγύης και της οργάνωσης εκεί όπου την περασµένη Κυριακή βρέθηκαν σωµατεία και εργαζόµενοι της Αττικής για να ξελασπώσουν τα αδέρφια τους, που έκαναν πράξη το σύνθηµα «µόνο ο λαός σώζει τον λαό», που έδωσαν και πήραν ανθρωπιά και κουράγιο, που έδωσαν το µήνυµα πως η εργατική τάξη έχει τη δύναµη να σηκώσει κεφάλι και να δείξει πάλι τη σηµασία που έχουν οι αξίες της αλληλεγγύης και της οργάνωσης.
Την ίδια στιγµή που ο λαός µας καίγεται, πνίγεται, δολοφονείται, η µόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι να ψηφίσει νόµο ώστε οι εργαζόµενοι να δουλεύουν 13 ώρες την ηµέρα, 78 ώρες την εβδοµάδα και να βάζει στη φυλακή όποιον αγωνίζεται και απεργεί για ένα καλύτερο αύριο.
Την ώρα που οι εργαζόµενοι ψάχνονται για να τα βγάλουν πέρα και να καλύψουν ανάγκες σε είδη πρώτης ανάγκης, την ίδια ώρα που ο λαός δεν έχει ασθενοφόρα και πεθαίνει στις καρότσες των αγροτικών, έρχεται το νοµοσχέδιο του Γεωργιάδη που περιέχει µια νέα δέσµη ισχυρών ανατροπών στα εργασιακά δικαιώµατα.
Σαν να µην της φτάνει η εργασιακή ζούγκλα που έχουν διαµορφώσει η ίδια και οι προηγούµενες κυβερνήσεις, η κυβέρνηση έρχεται να νοµοθετήσει το δικαίωµα των εργοδοτών να λιώνουν τους εργαζόµενους µε 13 ώρες δουλειάς την ηµέρα. Η δεύτερη και η τρίτη δουλειά δεν είναι επιλογή για τους εργαζόµενους, όπως προκλητικά αναφέρουν, αλλά εξαναγκασµός που οφείλεται στις τρύπιες τσέπες που προκαλεί η ακρίβεια.
Οι νέες συµβάσεις ευέλικτης απασχόλησης των ελάχιστων – µηδενικών ωρών και των τρισάθλιων όρων προβλέπουν ότι δεν θα υπάρχει καµία διασφάλιση του σταθερού ηµερήσιου χρόνου εργασίας εφόσον δεν θα ξέρουµε πότε και πόσες ώρες θα δουλέψουµε. Το νοµοσχέδιο στοχεύει στην κατάργηση της πενθήµερης εργασίας όχι µόνο σε επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής, καθώς παρά τα όσα λέγονται ανοίγει τις πόρτες και σε όσες επιχειρήσεις µπορούν να λειτουργούν έξι και επτά ηµέρες την εβδοµάδα µε το σύστηµα των βαρδιών. Η κυβέρνηση µε άρθρο στο νέο νοµοσχέδιο ποινικοποιεί το δικαίωµα της διεκδίκησης και της συνδικαλιστικής δράσης, µε στόχο οι αγώνες για να ζήσουµε µε αξιοπρέπεια να µπουν στον γύψο.
Σήµερα κανένας εργαζόµενος, καµιά εργαζόµενη, καµιά συνδικαλιστική εργατική οργάνωση δεν πρέπει να δείξουν ανοχή στη σύγχρονη σκλαβιά. ∆εν ζούµε για να δουλεύουµε – δουλεύουµε για να ζούµε και να απολαµβάνουµε όλα τα αγαθά της σκέψης και της εργασίας µας.
Καλούµε τα εργατικά κέντρα, τις οµοσπονδίες, τα συνδικάτα να απαντήσουµε µε απεργιακό αγώνα. Να πάρουν τώρα αποφάσεις απεργίας-απάντηση στο νοµοσχέδιο που περνάει αλυσίδες στη ζωή µας.
Κλιµακώνουµε τον αγώνα και τη διεκδίκηση σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο. ∆ίνουµε απεργιακή απάντηση απέναντι σε αυτή την εγκληµατική πολιτική.
*Ο Μάρκος Μπεκρής είναι πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και του Σωµατείου Εργαζοµένων
στην Cosco
