Ο διπλωματικός μαραθώνιος της προηγούμενης εβδομάδας δεν συνεχίστηκε με την ίδια ένταση αυτή την εβδομάδα, αφήνοντας περιθώρια στους στρατιωτικούς να μετακινήσουν τα στρατεύματά τους στην ουκρανική σκακιέρα, έστω και σε περιορισμένους αριθμούς τη στιγμή που η ισπανική «El País» δημοσίευε τις γραπτές απαντήσεις των Αμερικανών στις απαιτήσεις των Ρώσων ως προς τις περίφημες «εγγυήσεις ασφαλείας».
Οι ΗΠΑ στην απάντησή τους δείχνουν διατεθειμένες να καθίσουν στο τραπέζι με τη Ρωσία για μια νέα συμφωνία περιορισμού των εξοπλισμών και την έναρξη συζητήσεων για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μέσα από τα φόρουμ που συμμετέχουν τα δύο κράτη. Εντούτοις, αποφεύγοντας να απαντήσουν στο βασικό ρωσικό αίτημα, δηλαδή τη δέσμευση μη εισόδου της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, ώθησαν τον Βλαντίμιρ Πούτιν να κάνει λόγο για περιφρόνηση της Ρωσίας από τη Δύση.
Παράλληλα, οι δυτικοί συνεχίζουν να συζητούν ποιες κυρώσεις θα επιβάλουν και πόσο σκληρές θα είναι εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία. Οι αρχικές κραυγές για εξώθηση της Ρωσίας από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα πληρωμών (SWIFT) υποχώρησαν και πλέον η κουβέντα επικεντρώνεται στην επιβολή κυρώσεων στη ρωσική ολιγαρχία, χωρίς να καθορίζεται επακριβώς ποιες θα είναι.
Το σχέδιο του Πούτιν
Ομως το ερώτημα είναι εάν συμφέρει το Κρεμλίνο να εισβάλει στην Ουκρανία τη στιγμή που όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω του. Η νίκη δεν είναι απολύτως σίγουρη και υπάρχουν πιθανότητες περαιτέρω κλιμάκωσης με την εμπλοκή των χωρών της Βαλτικής, της Πολωνίας και της Ρουμανίας.
Μέχρι στιγμής ο Πούτιν μην επιλέγοντας την πολεμική σύγκρουση έχει καταφέρει να διχάσει το ΝΑΤΟ, κερδίζοντας τη στήριξη της Κροατίας και της Ουγγαρίας, ενώ πραγματοποίησε συνομιλίες με Ιταλούς και Γερμανούς μεγαλοεπιχειρηματίες. Ταυτόχρονα, έχει επιτύχει να εφαρμόσει πιστά τη σοβιετική στρατηγική των μέγιστων διεκδικήσεων. Υποχωρώντας από το μέγιστο θα κερδίσει κάτι το οποίο μέχρι πρότινος δεν ήταν αυτονόητο, δηλαδή την αποτροπή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ αναμένεται και η έναρξη της λειτουργίας του αγωγού μεταφοράς αερίου Nord Stream 2 που συνδέει τη Ρωσία με τη Γερμανία. Εάν η Ρωσία εισβάλει, τότε ο Nord Stream 2 δεν θα τεθεί σε λειτουργία και θα χαθεί η ευκαιρία πραγματικής περικύκλωσης της Ουκρανίας.
Η ενεργειακή ανησυχία
Συγχρόνως οι Ευρωπαίοι παραμένουν δέσμιοι του ρωσικού αερίου, καλύπτοντας περίπου το ένα τρίτο των αναγκών τους από αυτή την πηγή. Ετσι ένας μαραθώνιος επαφών έχει ξεκινήσει με παράγοντες της διεθνούς αγοράς ώστε να υπάρξει εναλλακτική πηγή ενεργειακής τροφοδότησης σε περίπτωση έναρξης ρωσοουκρανικού πολέμου. Αυτό διότι τα ενεργειακά αποθέματα της γηραιάς ηπείρου βρίσκονται ήδη σε χαμηλά επίπεδα και σε ενδεχόμενη σύρραξη θα συρρικνωθούν τάχιστα σε διάστημα λίγων μόνο μηνών, δημιουργώντας μεγάλους πονοκεφάλους στις ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο τρομοκρατεί τους πάντες, διότι το οικονομικό σοκ της πανδημίας δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί, το κόστος της ενεργειακής μετάβασης τρομάζει και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι πολύ πιθανό να μη μείνουν παθητικές κοιτώντας το διαθέσιμο εισόδημά τους να εξαϋλώνεται εξαιτίας ενός εξωτερικού γεγονότος. Συνεπώς η στρατηγική Πούτιν δουλεύει. Η Ευρώπη διχάζεται, διχάζοντας το ΝΑΤΟ και αφήνοντας τις ΗΠΑ να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις.
