Λίγες μέρες μετά τη συνάντηση Μπάιντεν – Σολτς στην Ουάσινγκτον δύο δημοσιεύματα στους «New York Times» και στη γερμανική δημοσιογραφική κοινοπραξία ARD, SWR και «Die Zeit» ρίχνουν το φταίξιμο για την ανατίναξη τμημάτων των αγωγών Nord Stream 1 και 2 σε Ουκρανούς. Οι Αμερικανοί επικαλούνται πηγές στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ενώ οι Γερμανοί συνάδελφοί τους αναφέρονται σε πηγές στις εισαγγελικές αρχές της χώρας τους, οι οποίες διενεργούν έρευνα για το θέμα. Τα συμπεράσματα των δύο δημοσιογραφικών ερευνών έρχονται λίγο καιρό αφότου ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς αποκάλυψε ότι πίσω από το επίμαχο συμβάν κρύβονται ο Λευκός Οίκος και μια ελίτ ομάδα δυτών, η οποία έδρασε καλυμμένα και με τη βοήθεια Νορβηγών κομάντο. Από τη μεριά του, το Κίεβο αρνείται πεισματικά πως το σαμποτάζ προήλθε από τις ουκρανικές ειδικές δυνάμεις, ενώ η ρωσική διπλωματία διά στόματος Ζαχάροβα απαιτεί έρευνα από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες.
Το παρασκήνιο και τα σενάρια της έκρηξης
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι ο Γερμανός υπουργός Αμυνας Μπόρις Πιστόριους αντιδρώντας στα δημοσιεύματα των Γερμανών δημοσιογράφων ανέφερε πως δεν γνωρίζει εάν πρόκειται για ομάδα κομάντο που δρούσε σε γνώση ή μη της ουκρανικής κυβέρνησης ή εάν ήταν μια επιχείρηση «ψευδούς σημαίας» (false flag). Είναι σαφές πως ο Πιστόριους δεν αποκλείει την πιθανότητα πίσω από το περιστατικό να βρίσκεται η ουκρανική κυβέρνηση, όμως οι γεωπολιτικές συνέπειες είναι εμφανείς εφόσον οι Γερμανοί ρίξουν το φταίξιμο στο Κίεβο.
Και αυτό διότι αν και από τη στιγμή που είχε δημοσιευτεί η έρευνα του Χερς επικρατούσε η απόλυτη σιγή και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, εντούτοις μπορεί κάποιος εύκολα να υποθέσει ότι το θέμα συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησης Μπάιντεν – Σολτς. Σε κάθε περίπτωση, στην επίθεση που διαδραματίστηκε στα βάθη της Βαλτικής Θάλασσας και στα χωρικά ύδατα της Δανίας φέρεται να χρησιμοποιήθηκαν στρατιωτικά εκρηκτικά τύπου C4 και βάρους μισού τόνου. Επομένως πρόκειται για εχθρική πράξη κατά της Γερμανίας αλλά και της Ρωσίας. Κατά συνέπεια, εάν υιοθετηθεί το δημοσίευμα του Χερς, τότε εικάζεται ότι η γερμανική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να λάβει μέτρα κατά των ΗΠΑ και συνακόλουθα κατά του ΝΑΤΟ. Από την άλλη, εάν η γερμανική κυβέρνηση ενστερνιστεί τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, τότε θα πρέπει να διακοπούν η βοήθεια και η στήριξη στους Ουκρανούς. Το δίλημμα είναι δύσκολο για το Βερολίνο, αν και φαίνεται ότι θα επιλέξει την Ουάσινγκτον, μια και η στήριξη στο Κίεβο ήταν πάντοτε χλιαρή. Ωστόσο, αποτελεί ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το Κίεβο στο ενδεχόμενο ρήξης του Βερολίνου με αυτό. Εκτός εάν η Γερμανία αποφασίσει να ρίξει την ευθύνη σε «ιδιώτες» Ουκρανούς, καταλήγοντας βέβαια στον διασυρμό της. Η ανατίναξη των δύο αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου που συνέδεαν τη Ρωσία με τη Γερμανία μέσω της Βαλτικής Θάλασσας σημειώθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2022 και τότε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είχε δηλώσει πως η σκόπιμη διατάραξη θα συναντήσει την «ισχυρότερη δυνατή απάντηση».
Αγώνας για το Μπαχμούτ
Συγχρόνως, οι συγκρούσεις στην ανατολική Ουκρανία για τον έλεγχο του Μπαχμούτ έχουν κορυφωθεί, με τους Ρώσους να έχουν φτάσει πλέον στα βορειοδυτικά της πόλης και ο πέλεκυς της περικύκλωσης είναι άμεσα, ορατό ενδεχόμενο. Παρ’ όλα αυτά, οι Ουκρανοί έχουν αποφασίσει ότι θα παραμείνουν στην πόλη, παρά την έντονη πίεση που δέχονται από τους μισθοφόρους της ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Βάγκνερ. Μάλιστα, υπήρξε δημόσια δέσμευση του Ζελένσκι για την παραμονή του ουκρανικού στρατού στην κατεστραμμένη πόλη, λέγοντας σε συνέντευξή του στο αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CNN ότι εάν υποχωρήσουν, τότε οι Ρώσοι θα έχουν «ανοιχτό δρόμο» προς το Σλαβιάνσκ και το Κραματόρσκ. Αυτές οι δύο πόλεις είναι οι τελευταίες μεγάλου μεγέθους που ελέγχει το Κίεβο στην περιφέρεια του Ντονιέτσκ. Περιφέρεια ιδιαίτερα κρίσιμη για την πορεία του πολέμου και κυρίως για τη μάχη για το Ντονμπάς συνολικά.
Από τη μεριά τους οι Ρώσοι, με αιχμή του δόρατος τη Βάγκνερ, πιέζουν συνεχώς προς τα δυτικά του Μπαχμούτ ελπίζοντας να προκαλέσουν την ουκρανική αναδίπλωση, η οποία συντελέστηκε εν μέρει, μια και οι αμυνόμενοι εγκατέλειψαν το ανατολικό τμήμα της πόλης και προετοιμάζονται για την τελική άμυνα στα συντρίμμια του δυτικού κομματιού. Η μάχη του Μπαχμούτ είναι ιδιαίτερα σκληρή και μαίνεται από τις αρχές Αυγούστου, ενώ έχει κοστίσει τη ζωή δεκάδων χιλιάδων μαχητών και από τις δύο πλευρές. Ειδικότερα, σύμφωνα με υπολογισμούς δυτικών αξιωματούχων περίπου 20.000 έως 30.000 Ρώσοι στρατιώτες έχουν χάσει τη ζωή τους από την αρχή της μάχης, αν και δεν έχει ανακοινωθεί κάποιο νούμερο για τις ουκρανικές απώλειες, οι οποίες «είναι σημαντικά λιγότερες» κατά τους ίδιους. Συγχρόνως, η μάχη έχει προκαλέσει μεγάλη κρίση ανάμεσα στη Βάγκνερ και το ρωσικό υπουργείου Αμυνας, το οποίο σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη τής εν λόγω ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Γεβγκένι Πριγκόζιν δεν προσφέρει βλήματα πυροβολικού, δημιουργώντας έτσι πρόβλημα στην ταχύτητα της προώθησης, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται και οι απώλειες. Καταλήγοντας, η κρίση αυτή δεν είναι κάτι καινούργιο για τη Μόσχα, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα διοικητικής συνοχής στο ανώτατο επίπεδο, με αντίπαλες ομάδες να καταγγέλλουν η μία την άλλη για τις αποτυχίες στο μέτωπο.
