Εξι μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία η σύγκρουση εν πολλοίς έχει βαλτώσει, περιοριζόμενη στην ανταλλαγή πυραύλων τόσο σε στρατιωτικούς όσο και σε πολιτικούς στόχους. Επιπλέον, η δολοφονία της Ντάρια Ντούγκινα, κόρης του Ρώσου ακροδεξιού φιλοσόφου Αλεξάντρ Ντούγκιν, έχει δώσει πατήματα στο Κρεμλίνο για να πολώσει το εγχώριο πολιτικό κλίμα, αναδεικνύοντας τη νεαρή δημοσιογράφο σε ηρωίδα και την ουκρανική κυβέρνηση σε ενορχηστρωτή τρομοκρατικών ενεργειών.
Τα δυτικά όπλα και η ρωσική «καθυστέρηση»
Ολα αυτά διαδραματίζονται τη στιγμή που Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επανεπιβεβαίωσαν τη στήριξή τους στους Ουκρανούς, αποστέλλοντας εκ νέου όπλα στο Κίεβο συνολικής αξίας 3,5 δισ. ευρώ. Ενδιαφέρον συγκέντρωσε το γερμανικό πακέτο των 500 εκατ. ευρώ που ανακοινώθηκε από τον καγκελάριο Ολαφ Σολτς μέσα από το συνέδριο «Πλατφόρμα για την Κριμαία», το οποίο διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του Ουκρανού ομολόγου του Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Από το ψηφιακό βήμα του συνεδρίου ο Ζελένσκι διατυμπάνισε τη φιλοδοξία του για ανακατάληψη της Κριμαίας, η οποία ενσωματώθηκε στη Ρωσία το 2014 μετά τα γεγονότα στο Μαϊντάν και το συνακόλουθο δημοψήφισμα στην εν λόγω περιοχή. Για τον ίδιο, το ζήτημα σχετίζεται με «την αποκατάσταση του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς τάξης». Σε κάθε περίπτωση, η διοργάνωση του συνεδρίου ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Ουκρανούς να δεσμεύσουν στον αγώνα τους όσο περισσότερα κράτη μπορούν καθόσον τον Ιούλιο οι Ευρωπαίοι δεν έστειλαν επιπλέον όπλα στο Κίεβο, γεγονός που σχολιάστηκε εντόνως στον αγγλοσαξονικό Τύπο.
Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος υπουργός Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού σε δηλώσεις του από το βήμα του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης ανέφερε ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις σκοπίμως κατεβάζουν την ταχύτητα των επιθετικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία, διότι θέλουν να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες των αμάχων. Ωστόσο ο Σοϊγκού επανεπιβεβαίωσε ότι οι στόχοι της Μόσχας δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο.
Η παραπάνω δήλωση αποτελεί την πρώτη επίσημη παραδοχή της ρωσικής πλευράς όσον αφορά την ταχύτητα με την οποία η ρωσική πολεμική μηχανή προελαύνει στην Ουκρανία. Μάλιστα, αμερικανική δεξαμενή σκέψης, υπολογίζοντας την έκταση της ρωσικής προέλασης, έγραψε σε ημερήσια αναφορά ότι οι ρωσικές δυνάμεις έχουν χάσει μια περιοχή μεγαλύτερη της Δανίας από τα μέσα του Μάρτη κι έχουν κερδίσει τις τελευταίες 39 μέρες μια περιοχή ίση με την Ανδόρρα, έκταση που ισούται με το 1% όσων έχουν απολέσει.
Σε γενικές γραμμές ο πόλεμος στο Ντονμπάς έχει φτάσει σε ένα σημείο που οι μάχες περιορίζονται σε εύρος μερικών χιλιομέτρων, ενώ απουσιάζουν οι αντιπαραθέσεις μεγάλης κλίμακας του προηγούμενου διαστήματος. Συγχρόνως, στον νότο η πολυαναμενόμενη ουκρανική αντεπίθεση, που θεωρητικά ξεκίνησε τις προηγούμενες εβδομάδες και ανέκτησε μερικά χωριά, πλέον έχει σταματήσει εντελώς. Ως εκ τούτου, το Κίεβο έχει επικεντρώσει τις προσπάθειές του στο σφυροκόπημα των δύο γεφυρών που συνδέουν τη Χερσώνα με την ανατολική πλευρά του Δνείπερου. Ταυτόχρονα ο ουκρανικός στρατός καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας εξαπέλυε αναγνωριστικές αποστολές στη Σεβαστούπολη, τη μεγαλύτερη πόλη της Κριμαίας και κυριότερη ρωσική στρατιωτική βάση στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και τη στρατηγικής σημασίας γέφυρα του Κερτς που συνδέει τη ρωσική ενδοχώρα του Κουμπάν με την Κριμαία. Η λογική πίσω από τον ουκρανικό σχεδιασμό είναι ότι αν καταστραφούν οι κρίσιμες υποδομές, ο ρωσικός στρατός θα καταρρεύσει από την αδυναμία ανεφοδιασμού.
Η κατασκευή ενός συμβόλου
«Σε έναν πόλεμο η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα» τόνισε ο Αισχύλος πριν από αιώνες κι αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα. Η δολοφονία της Ντούγκινα, σύμφωνα με τη ρωσική υπηρεσία πληροφοριών FSB, υπήρξε έργο μιας Ουκρανής πράκτορα η οποία ανήκε στο Τάγμα Αζόφ. Για τους Ουκρανούς και μια μεγάλη μερίδα Ευρωπαίων το συγκεκριμένο τραγικό συμβάν ήταν μέρος μιας μακιαβελικής ρωσικής προβοκάτσιας. Βέβαια, πολιτικά το όλο ζήτημα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από το Κρεμλίνο. Διότι η ρωσική ηγεσία, από τη στιγμή που αποδείχτηκε ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν θα είναι «βόλτα στο πάρκο» αλλά μακροχρόνιος πόλεμος, έψαχνε συνεχώς λάβαρα ώστε αφενός να συσπειρώσει τη ρωσική κοινωνία, αφετέρου να πείσει ότι μάχεται για ένα δίκαιο σκοπό. Διότι απέναντι στη Μόσχα στέκονται οι τρομοκράτες εθνικιστές του Κιέβου, που από τη μία χτυπούν τους ρωσόφωνους ουκρανούς στα ανατολικά και από την άλλη χτυπούν ακόμη και μες στη Ρωσία.
Τούτων δοθέντων, το άλλο γεγονός είναι ότι ενισχύεται η θέση Ντούγκιν ειδικά στη ρωσική κοινωνία. Ο ακροδεξιός φιλόσοφος, εμπνευστής των θεωριών του εθνικομπολσεβικισμού (μείγμα μπολσεβικισμού – ναζισμού) και του ευρασιανισμού, αναμένεται να αποκτήσει αναβαθμισμένη σχέση. Τα δυτικά ΜΜΕ μήνες τώρα τον εμφάνιζαν ως στενό σύμβουλο του Ρώσου προέδρου παρόλο που ο Ντούγκιν δεν αποτέλεσε ποτέ άμεσο συνεργάτη του, αν και τα βιβλία του όπως η «Τέταρτη πολιτική θεωρία», ο «Τελευταίος πόλεμος του παγκόσμιου νησιού» και «Η θεωρία του πολυπολικού κόσμου» έχουν επηρεάσει ποικιλοτρόπως το ρωσικό κατεστημένο.
Το τελευταίο αναζητώντας μια ιδεολογική διέξοδο στη μεταΕΣΣΔ εποχή διάβαζε με ιδιαίτερη προσοχή θεωρητικούς όπως ο Γεβγκένι Πριμακόφ, ο Σεργκέι Καραγκάνοφ και φυσικά ο Ντούγκιν. Επομένως ενισχύεται το εσχατολογικό πρόταγμα του Ντούγκιν για αναβίωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στα σύνορα του 1989 και επιστροφή στις «ευρασιατικές παραδόσεις» της οικογένειας και της θρησκείας, που βρίσκονται στον αντίποδα της «αμαρτωλής και παρακμάζουσας» Δύσης.
