«Όχι», ο Μεταξάς δεν καθιέρωσε το 8ωρο και την κυριακάτικη αργία, ούτε έφτιαξε το ΙΚΑ

Όπως κάθε χρόνο την 28η Οκτωβρίου, έτσι και φέτος, βγήκαν διάφορα αγράμματα, ανόητα κι ανιστόρητα ακροδεξιά σαλιγκάρια, συνήθως εγγόνια και παιδιά αυτών που συνεργάστηκαν ή ευνοήθηκαν είτε με τους ναζί, είτε με τη Χούντα, για να πουν ότι επί δικτατορίας Ιωάννη Μεταξά καθιερώθηκε το 8ωρο, δημιουργήθηκε το ΙΚΑ και έγινε πράξη η αργία της Κυριακής.

Εννοείται πως τίποτα εκ των τριών παραπάνω δεν είναι πραγματικότητα.
Είναι ψέματα, όπως ότι «η Χούντα άφησε την Οικονομία κούκλα» που έλεγε ο Άδωνις πριν μετακομίσει στη Νέα Δημοκρατία.

*** Αρχικά πρέπει να γνωρίζουμε ότι το πραξικόπημα του Ιωάννη Μεταξά πραγματοποιήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1936, γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία και ως «καθεστώς της 4ης Αυγούστου». Άρα οτιδήποτε έγινε πριν από εκείνη τη «μαύρη» μέρα της ελληνικής ιστορίας εξ ορισμού δεν μπορεί να είχε σχέση ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς. Καλά ως εδώ;

*** To 1913 είναι η πρώτη φορά που θεσπίζεται υποχρεωτικό 8ωρο κι αφορά μόνο όσους απασχολούνταν σε υπόγειες εργασίες. Το 1920 θεσπίστηκε στις βιομηχανίες, ενώ το 1932 το 8ωρο σταδιακά επεκτάθηκε και σε άλλους επαγγελματικούς κλάδους. Αυτοί που λένε τα ψέματα για το 8ωρο που θέσπισε ο Μεταξάς είναι ακριβώς οι ίδιοι που υποστηρίζουν σήμερα την κατάργησή του.
Αυτά για το 8ωρο.

*** Το 1922 ψηφίστηκε ο νόμος περί «υποχρεωτικής ασφάλισης εργατών και υπαλλήλων» και το 1934 ο νόμος 6298/1934 περί «ενιαίας κοινωνικής ασφαλίσεως». Πρώτος διοικητής του ΙΚΑ, κατά τη διετία 1934-’35, ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Ο Μεταξάς απλά αυτοπαρουσίαστηκε, ως θεμελιωτής.
Αυτά για το ΙΚΑ.

*** Η καθιέρωση της Κυριακής ως αργία ψηφίστηκε το 1909 και εφαρμόστηκε την πρώτη Κυριακή του νέου έτους, του 1910. Το ωράριο και οι μέρες εργασίας δεν αφορούσαν όλο το εργατικό δυναμικό της χώρας και οι κλάδοι διεκδίκησαν ξεχωριστά το δικαίωμα στην εξαήμερη εργασία. Κάποιοι κλάδοι σίγουρα το κατάφεραν μετά την 4η Αυγούστου του 1936. Μεταξύ αυτών, τα ρα τα ταν – ταν ταν, οι δημοσιογράφοι.
Αυτά για την καθιέρωση της κυριακάτικης αργίας.

*** Το γιατί είπε το «ΌΧΙ» βαριέμαι να σας το αναπτύξω εδώ, αλλά έχουν γίνει πολλές εμπεριστατωμένες μελέτες, πολλές εκ των οποίων φιλοξενούνται εδώ και χρόνια και στο διαδίκτυο. Πάντως δεν ήταν αποτέλεσμα ηρωισμού. Και πώς θα μπορούσε να ήταν αφού είχε αντιγράψει ήδη αρκετές τακτικές τόσο του γερμανικού ναζισμού, όσο και του ιταλικού φασισμού. Χαρακτηριστική των ιδεολογικών του απόψεων η επίσκεψη – μόλις ένα μετά το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου – του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, Γιόζεφ Γκέμπελς, με τον οποίο φωτογραφήθηκε στο Ναυτικό Όμιλο, με φόντο το Μικρολίμανο και την Καστέλα.

*** Και μιας κι αναφέρομαι στο παρασκήνιο της ιστορίας ή τέλος πάντων σε αυτά που πραγματικά ισχύουν πίσω από τα όσα ακούγονται και γράφονται για εκείνη την περίοδο, πόσα πραγματικά γνωρίζετε για τους δοσίλογους της εποχής; Για όσους συνεργάστηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τον κατακτητή και τελικά τα παιδιά τους βρέθηκαν με περιουσίες που έγιναν από το αίμα των Ελλήνων;
Επειδή πιθανότατα, όπως και εγώ μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όχι πολλά, σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο του Επίκουρου Καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, Δημήτρη Κουσουρή, με τον τίτλο «Δίκες των δοσιλόγων 1944 – 1949. Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη».
Για όσους δεν θυμάστε ή δεν γνωρίζετε επειδή απλά είστε μικροί, ο Δημήτρης Κουσουρής είχε δεχθεί άνανδρη επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής το 1998. Μεταξύ αυτών ήταν και ο νούμερο 2 (μετά τον Μιχαλολιάκο) της ναζιστικής οργάνωσης, Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, γνωστός ως «Περίανδρος», τον όποιο έκανε ότι έψαχνε η αστυνομία επτά χρόνια και τελικά παραδόθηκε μόνος του.

*** Ελεύθεροι, χωρίς περιοριστικούς όρους, αφέθηκαν οι επτά αστυνομικοί που πυροβόλησαν και σκότωσαν τον 18χρονο Ρομά στο Πέραμα. Όταν βγήκαν από την ανακρίτρια τους επεφύλασσαν υποδοχή αντίστοιχη  με αυτή της άφιξης της Εθνικής ομάδας από την Πορτογαλία, το 2004.

*** Ο πρώτος που βγήκε να πανηγυρίσει δημόσια ήταν ο αρμόδιος υπουργός. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο οποίος για όσους δεν θυμούνται τους είχε επισκεφθεί κιόλας όταν ήταν κρατούμενοι στη ΓΑΔΑ, σε μία κίνηση που είχε «αποκλειστικά ανθρώπινο και συμβολικό χαρακτήρα», όπως ο ίδιος είχε πει αργότερα.
Πανηγύρισε, που λέτε, επειδή «η ανεξάρτητη δικαιοσύνη έκρινε και αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι». Όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη λέξη «ανεξάρτητη» πριν από τη λέξη «δικαιοσύνη», καταλαβαίνετε…
Πόσω μάλλον, δε, όταν η φράση αυτή βγαίνει από τα χείλη του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.

*** Δεν τον χάλασε τον δημοτικό σύμβουλο από το Πέραμα, ο οποίος είχε στηριχθεί από τη Χρυσή Αυγή, που πλήρωσε το 50άρικο για την αγορά του στεφανιού, αλλά δεν κατάφερε να το καταθέσει ποτέ. Έπεσε πάνω σε μπλόκο από εργαζόμενες γυναίκες και έκανε αναστροφή εν μέσω χειροκροτημάτων.