Το εφοπλιστικό ρεσάλτο στο κρατικό χρήμα υπό την αιγίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
∆εν είναι ταινία µε τον Κούρκουλο να περιγράφει το δράµα σε ένα βαπόρι όπου θαλασσοπνίγηκαν ναυτικοί για να πλουτίσει κάποιος εφοπλιστής. ∆εν είναι η δεκαετία του 1940 µε τους αετονύχηδες και απατεώνες να γίνονται καραβοκύρηδες µε τα Liberty της αµερικανικής βοήθειας. Είµαστε στο 2020. Το σκηνικό έχει τεχνοκράτες που µιλούν για επιχειρηµατικότητα, επενδυτές που κάνουν τις ίδιες αναλύσεις σε πάρτι και συνέδρια, έχει δηµοσιότητα, σαµπάνια και µπριός, έχει και δηλώσεις βαριές που µιλούν για πατριωτισµό και δόξα που τη δέρνουν τα κύµατα. Αλλά όλα είναι απλώς στηµένο σκηνικό.
Μεγάλη µερίδα των εφοπλιστών παραµένει κοµπραδόρικη και κάνει ρεσάλτο στο χρήµα µε το µένος που παλιοί πειρατές έκαναν ρεσάλτο σε φορτωµένη γαλέρα. Αφήστε τις δηλώσεις και τις υποσχέσεις στις ετήσιες γιορτές για τη ναυτιλία. Αφήστε τις φωτογραφίσεις στα γκαλά όπου ο ένας αποκαλεί τον άλλο «καπετάνιο» πλέοντας σε µια θάλασσα αυτοπεποίθησης. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην Ελλάδα παραµένει κακοµαθηµένο, ασύδοτο και ελάχιστα συνδεδεµένο µε τις ανάγκες της χώρας. Η πλώρη του είναι στραµµένη σταθερά στο χρήµα και η σηµαία του όταν δεν είναι Λιβερίας ή Παναµά είναι σίγουρα πολιτικής ευκαιρίας.
Με τον µόνιµο εκβιασµό ότι θα εγκαταλείψει την Ελλάδα και την ελληνική σηµαία, το εφοπλιστικό κεφάλαιο στη χώρα έχει δηµιουργήσει το πλαίσιο ενός συνεχούς εκβιασµού από τον οποίο επωφελείται. Η ελληνική σηµαία είναι κάτι που περισσότερο συναντάς σε παλιές γκραβούρες πλοίων στα γραφεία των ναυτιλιακών παρά στα ίδια τα πλοία τους. Μια χρόνια αναπόδεικτη στερεοτυπία θέλει τους εφοπλιστές γαλαντόµους ευεργέτες, φιλάνθρωπους και αναµφίβολα πατριώτες. Αν εξαιρέσεις µερικά φωτεινά παραδείγµατα, οι εφοπλιστές στην Ελλάδα κάνουν περιουσία από τις ελληνικές τράπεζες, από τις οποίες εξασφαλίζουν ευνοϊκή χρηµατοδότηση µε µοχλό (πολλές φορές εκβιασµού) το χρήµα.
Η περίοδος της κρίσης ήταν ώρα της κρίσης για τον µύθο των εφοπλιστών. Η πτώση του Βγενόπουλου µε τα δηµοσιεύµατα του Hot Doc τότε αποκάλυψε ότι η αφρόκρεµα του εφοπλιστικού κεφαλαίου είχε χρηµατοδοτηθεί µε εκατοντάδες εκατοµµύρια από τον τραπεζίτη χωρίς πραγµατικές εγγυήσεις. Τα χρήµατα αυτά δεν επιστράφηκαν ποτέ. Τα δηµοσιεύµατα του Documento των τελευταίων εβδοµάδων αποκαλύπτουν ένα σκάνδαλο διαρκείας. Η Τράπεζα Πειραιώς «κουρεύει» δισεκατοµµύρια από τα δάνεια των εφοπλιστών µε τη δόλια µεσολάβηση µιας εταιρείας. Το «κούρεµα» αντιπροσωπεύει πολλές φορές ποσοστό έως και 90% του δανείου. Η πρόκληση δεν σταµατά εκεί. Οπως προκύπτει από τα έγγραφα που έχουµε στη διάθεσή µας, η «συµφωνία για το κούρεµα» ήταν µια κοµπίνα που στήθηκε µεταξύ εφοπλιστών και εταιρείας των δανείων, την οποία υιοθέτησε η τράπεζα, παρουσιάζοντάς την ως τη µόνη συµφέρουσα λύση για να εξασφαλίσει τα χρήµατά της.
Τα µιλήσανε, τα συµφωνήσανε και τελικώς τα φάγανε µε την τράπεζα σε ρόλο κοινού απατεώνα. Φυσικά πρόκειται για το χρήµα το οποίο πληρώσαµε µε τη µορφή µνηµονίων για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες. ∆ηλαδή η ιστορική ακολουθία έχει ως εξής: οι τράπεζες έδωσαν τα χρήµατα σε αυτούς που δεν έπρεπε (ναι, σε εφοπλιστές) χωρίς εγγυήσεις. Στη συνέχεια για να µην καταρρεύσουν τις ανακεφαλαιοποιήσαµε, ενώ την ίδια ώρα ενοχοποιήθηκε ο απλός πολίτης ως υπεύθυνος της κρίσης. Μόλις οι τράπεζες πήραν τα χρήµατα, ούτε εξορθολόγησαν τη λειτουργία τους ούτε εισέπραξαν τα χρωστούµενα. Με διάφορα κόλπα βάφτισαν τους πιο πλούσιους Ελληνες (ναι, τους εφοπλιστές) ως αδύναµους να πληρώσουν και τους χάρισαν τα δάνεια. Στο επόµενο στάδιο ο απλός πολίτης θα ενοχοποιηθεί και πάλι. Θα του πάρουν την α΄ κατοικία για 50.000 ευρώ γιατί έτσι πρέπει να επιβιώσουν οι τράπεζες, οι οποίες όµως έχουν χαρίσει δισεκατοµµύρια σε 50 άτοµα.
Φυσικά όλα αυτά δεν γίνονται χωρίς την πολιτική συνέργεια της κυβέρνησης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψήφισε νοµοθετική ρύθµιση ώστε ούτε να διωχθούν ούτε να πληρώσουν οι δόλιοι και στρατηγικοί κακοπληρωτές. Αλλωστε και ο ίδιος και το κόµµα του είναι τέτοιοι. Κακοπληρωτής και κουρεµένος µε την ψιλή είναι και ο χρηµατοδότης της πρωθυπουργικής οικογένειας. Οπότε πρέπει να κατασχεθούν τα σπίτια του κόσµου για να σωθούν οι ίδιοι και κυρίως να µην µπουν στη φυλακή. Η πρόκληση έχει και συνέχεια. Επειδή η νοµική µεθόδευση χτύπησε πάνω στο τείχος της ∆ικαιοσύνης, αφού δικαστήρια χαρακτηρίζουν τον νόµο αντισυνταγµατικό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προωθεί τροπολογία για να παρακάµψει τον σκόπελο και να καταλήξει σε ατιµωρησία.
Το παζλ συµπληρώνεται µε διάφορες παρασκηνιακές κινήσεις. ∆ιάφοροι δικηγόροι και καθηγητές Νοµικής έχουν αρχίσει να ενοχοποιούν τους δικαστές που βγάζουν αποφάσεις οι οποίες δεν καταλήγουν σε αµνήστευση των τραπεζιτών και των εκλεκτών πελατών τους, προσάπτοντάς τους µάλιστα µε άρθρα σε νοµικά περιοδικά ότι κάνουν «νοµικό ακτιβισµό». Αυτό που αποκρύβουν οι ονοµαστοί νοµικοί είναι πως έχουν στο πελατολόγιό τους δεκάδες εγκληµατίες του λευκού κολάρου που επιχειρούν να αµνηστεύσουν.
Στο επίκεντρο του σκανδάλου είναι η Τράπεζα Πειραιώς. Η διοίκησή της ωστόσο δεν δίνει καµιά απάντηση για το σκάνδαλο, ενώ τα µέσα ενηµέρωσης, καλοταϊσµένα και καλοπληρωµένα, τηρούν τον επιχρυσωµένο κανόνα της σιωπής. Ο διευθύνων σύµβουλος της Πειραιώς Χρήστος Μεγάλου, του οποίου η σύζυγος είναι στέλεχος της Ν∆, δεν έκανε έγκληση ώστε να διωχθούν οι υπεύθυνοι του σκανδάλου. Την ίδια στάση είχε και για όλες τις σκανδαλώδεις υποθέσεις που αφορούν την τράπεζα.
Η Ελλάδα µοιάζει να ζει σε έναν επαναλαµβανόµενο ιστορικό κύκλο που τον στοιχειώνουν παλιά φαντάσµατα. Αλλά το φάντασµα που πλανιέται αποπάνω της είναι το φάντασµα της ατιµώρητης διαφθοράς. Το µόνο που µένει είναι να ακουστεί το «όχι άλλο κάρβουνο» του Νίκου Κούρκουλου.
