Οι συνομιλίες που δημοσίευσε η «Καθημερινή», για το Μάτι, είναι ανατριχιαστικές. Δεν θα κάνω καμιά αποτίμηση περί του τρόπου που χειρίστηκε την υπόθεση, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα, αν και πρέπει να πω, ότι είχε υποχρέωση να απευθυνθεί στην Όλγα Γεροβασίλη, της οποίας το όνομα αναφέρεται από τρίτους.
Έπρεπε να ενημερωθεί η πρώην Υπουργός πως κάποιος χρησιμοποιεί το όνομά της σε καταγραφή που έχει γίνει και να ερωτηθεί για όσα λέγονται, αντί να κατασκευαστεί έντεχνα η εμπλοκή της ώστε να δημιουργήσει το αφήγημα της πολιτικής ευθύνης. Να θυμίσω πως όταν το Documento, είχε δημοσιεύσει καταγραφές στις οποίες δύο πρόσωπα εμφανίζονταν να δρουν εξ ονόματος του Μητροπολίτη Σύρου (και φίλου του Μητσοτάκη) Δωρόθεου σχεδιάζοντας την εξόντωσή μου, απευθυνθήκαμε στον Δωρόθεο και οδηγηθήκαμε σε δημοσίευση μόνο όταν αρνήθηκε να μας μιλήσει.
Προχωρώ όμως παρακάτω.
Στις συνομιλίες, ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής εμφανίζεται να πιέζει τον επίσης αξιωματικό της Πυροσβεστικής και πραγματογνώμονα, να γράψει όπως του υπαγορεύει, την έκθεσή του για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Για να είναι μάλιστα πειστικός, τον «ενημερώνει» πως στο παρελθόν ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής «έφαγε» τον μη αρεστό Υπαρχηγό, αφού άφησε να καούν τα Κύθηρα και η Μάνη και του απέδωσε την ευθύνη.
Τρεις βδομάδες πριν από το δημοσίευμα της Καθημερινής, το Documento, δημοσίευσε επίσημες καταγραφές της ΕΥΠ, από τις οποίες προκύπτει, πως την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στην Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη, υπήρχαν ομάδες που διαμόρφωναν ανεξέλεγκτα την προσωπική τους ατζέντα που ήταν ατζέντα διαφθοράς. Στις ίδιες συνομιλίες, προκύπτει η συμμετοχή πρώην υπουργών της ΝΔ, σε κυκλώματα trafficking και παιδεραστίες, όπως και σχέση με ποινικούς που έφταναν στο σημείο να υπαγορεύουν τις κινήσεις της ηγεσίας της Αστυνομίας.
Ας δούμε λοιπόν τι μας δείχνουν τα δύο δημοσιεύματα, της Καθημερινής και του Documento, όταν τα δούμε συνθετικά.
Την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ανεξέλεγκτοι θύλακες ασκούν την εξουσία στον τομέα ευθύνης τους, με τον τρόπο που δεν σχετίζεται με τη Δημοκρατία και τους θεσμούς. Αν αφέθηκαν να καίγονται περιοχές της χώρας για να ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους λογαριασμούς οι άνθρωποι της ηγεσίας στην Πυροσβεστική, είναι εγκληματικό. Και μπορεί για αυτό να μην ευθύνεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την έννοια πως ούτε το δημιούργησε, ούτε το ευνόησε, έχει όμως ακέραιη την ευθύνη για την αδυναμία ελέγχου του κράτους.
Η αδυναμία αυτή ήταν έκδηλη σε όλη τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία (για να ξέρουμε τι λέμε) με απειρία αλλά και έλλειψη από ανθρώπους που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους φορείς μιας νέας πραγματικότητας. Σε αντίθεση με τη δυναμική που επεδείκνυε σε πολιτική ρητορική, το τότε κυβερνών κόμμα, δεν διέθετε τους γνώστες, τους επαγγελματίες και τους τεχνοκράτες που θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε μια οραματική διακυβέρνηση. Το γιατί έλειπαν αυτοί οι άνθρωποι από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα θέμα που αφορά μια μεγάλη συζήτηση αλλά και την ίδια τη διαλεκτική της θεωρίας και της πράξης.
Το χειρότερο είναι πως αντί να τους δημιουργήσει ή να τους αναζητήσει, μπήκε σε μια λογική διαχείρισης του υπάρχοντος δυναμικού. Σε όλα τα υπουργεία και τις δημόσιες υπηρεσίες, οι καθεστωτικοί και ευέλικτοι επιτήδειοι, κατάλαβαν έγκαιρα τις αδυναμίες και κάλυψαν τα κενά. Κατά την κλασσική συνταγή, κολάκευσαν, έγλειψαν και διαβεβαίωσαν τους αιχμηρούς πολιτικούς προϊσταμένους τους, πως όλα θα πάνε καλά αν ακολουθήσουν τις οδηγίες. Και σε πολλές των περιπτώσεων, οι εύπιστοι, οι φοβισμένοι, ή οι ανίκανοι, ευθυγραμμίστηκαν.
Το παλιό καθεστώς, με τους παλιούς ανθρώπους σε καίριες θέσεις, εφάρμοζε συνεχές μπούλινγκ σε όποιους επιχειρούσαν μεταρρυθμίσεις. Στελέχη υπουργείων φόβιζαν υπουργούς και υπάλληλοι τεχνοκράτες, τους διαβεβαίωναν για τους κινδύνους που υπάρχουν αν δεν ακολουθήσουν την πεπατημένη.
Την ίδια ώρα, τα Μέσα Ενημέρωσης, ενοχοποιούσαν συστηματικά όποιους υπουργούς επιχειρούσαν ριζοσπαστικές αλλαγές ή εμφανίζονταν απειλητικοί. Η απαξίωση του Παύλου Πολάκη, ή η ταύτιση του Νίκου Παππά με τον δράκο που απειλεί να κατασπαράξει την ελεύθερη ενημέρωση των καναλιών, είναι μέρος αυτού του σχεδίου. Φυσικά έφτιαχναν τις αγιογραφίες μετριοπάθειας για όσους οικειοθελώς ή εξ ανάγκης ακολουθούσαν το δρόμο της μη απειλής για το σύστημα.
Μέχρι το σύστημα διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί πού ήταν οι παγίδες, όλα είχαν μετατραπεί σε ένα κουβάρι και ήταν μάταιο να ψάχνουν να βρουν την άκρη.
Το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ συναίνεσε ή επέτρεψε, να κυριαρχήσουν στις Τράπεζες άνθρωποι που έπαιρναν εντολές απευθείας από το Μητσοτάκη. Ακόμη και στην πρόσφατη επανεκλογή του Στουρνάρα στη θέση του Διοικητή της ΤτΕ, οι ΣΥΡΙΖαίοι εκλογείς στην Τράπεζα, δέχθηκαν αναντίρρητα την επανατοποθέτησή του.
Οι δομές και οι αρμοί της εξουσίας έμειναν ακέραιοι, με το ΣΥΡΙΖΑ να δείχνει αμήχανος και με δικαιολογημένη άγνοια, όποτε έπρεπε να πάρει αποφάσεις που αφορούσαν τους πυλώνες της. Όσοι έπρεπε να φύγουν, με κάθε κίνηση που επιχειρούνταν, εμφανίζονταν ως διωκόμενοι με τη στήριξη της ΝΔ.
Φώναζε ο κλέφτης, αλλά ο νοικοκύρης προτιμούσε να θεωρητικολογεί και τελικά να φοβάται, απ το να πάρει δραστικά μέτρα με παράλληλη ενημέρωση του κόσμου.
Το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ, το αντιμετώπισε κάθε δημοκρατική κυβέρνηση του κόσμου που ανέλαβε τη διακυβέρνηση και βρέθηκε απέναντι στο βαθύ κράτος. Στο ερώτημα αν πρέπει να το ξεριζώσουν, πολλές τέτοιες κυβερνήσεις, με τραγικότερη αυτή του Αλλιέντε, απάντησαν με την βαθιά και μεταφυσική πίστη στη Δημοκρατία.
Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπολίτευση, δεν έχει απέναντί του το Μητσοτάκη, αλλά αυτό το βαθύ κράτος που επιχειρεί να αποτρέψει την επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χρησιμοποιώντας τις φιλοδοξίες και τον κυνισμό του Μητσοτάκη. Ή μάλλον προσπαθεί να κάνει αυτό για οποίο μας έχει προϊδεάσει ο Βορίδης, να επιτύχει με κάθε τρόπο τη στρατηγική ήττα της Αριστεράς. Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια, στην οποία το κράτος συναντά το παρακράτος και τον Μακαρθισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να συνεχίζει να κινείται με αυταπάτες . Μετρά με το ζύγι την μετριοπάθεια ή την αντίδραση που πρέπει να επιδείξει, εγκλωβίζεται στο εσωτερικές αντιθέσεις που δεν απασχολούν κανέναν και θεωρεί πως το καλό θα θριαμβεύσει γιατί αποτιμά τον εαυτό του ως τον πεφωτισμένο πολιτικό προφήτη του.
Την ίδια ώρα το βαθύ κράτος, εφαρμόζει δοκιμασμένες τακτικές δολοφονίας χαρακτήρων, ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής και σιδερένιας γροθιάς.
Δεν βρισκόμαστε γενικά σε μια εποχή έντονης αντιπαράθεσης ιδεών, για να διατρανώσουμε την ανωτερότητά τους. Ζούμε την εποχή των τεράτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να επαναλάβει το λάθος που έκανε όταν ήταν κυβέρνηση. Πρέπει να συγκρουστεί μαζί τους με κάθε τρόπο, ενημερώνοντας ταυτόχρονα τους πολίτες για όσα συμβαίνουν. Όσοι φοβούνται το τέρας μπορούν να ακολουθήσουν καριέρα σε αμερικάνικα πανεπιστήμια ή σε Τράπεζες όπως έκαναν συνάδελφοί τους και να μην παίζουν την αγωνία του κόσμου ιδεολογικοποιώντας την ανημπόρια και τη δειλία τους. Θα είναι πιο τίμιο.
