Σαράντα έξι χρόνια από τη βομβιστική επίθεση στον κινηματογράφο Ελλη στο κέντρο της Αθήνας στις 11 Μαρτίου 1978.
Ημέρα μνήμης για τα θύματα της τρομοκρατίας στην Ευρώπη καθιερώθηκε η 11η Μαρτίου μετά την τρομοκρατική επίθεση στη Μαδρίτη το 2004, ως φόρος τιμής στους 191 νεκρούς και τους 1.800 τραυματίες του πρώτου μεγάλου τρομοκρατικού χτυπήματος σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αυτή η θλιβερή επέτειος μας θύμισε τη βομβιστική επίθεση στον κινηματογράφο Ελλη στο κέντρο της Αθήνας στις 11 Μαρτίου 1978, σαράντα έξι χρόνια πριν. Κανένας από όσους έβγαλαν εισιτήριο εκείνη την ημέρα για να παρακολουθήσουν το αντιφασιστικό σοβιετικό φιλμ «Ουράνιο τόξο» του Μαρκ Ντονσκόι δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν μάρτυρας της πρώτης τυφλής τρομοκρατικής επίθεσης από την ακροδεξιά σε χώρο συνάθροισης, χωρίς προειδοποιητικό τηλεφώνημα. Ούτε ότι οι νεοφασίστες είχαν τοποθετήσει ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό στο κέντρο της αίθουσας κάτω από το κάθισμα θεατή – ο οποίος έχασε και τα δυο του πόδια αλλά ευτυχώς κατάφερε να διασωθεί. Μέσα στο πανδαιμόνιο που ακολούθησε με κραυγές, καπνούς, σειρήνες, περιπολικά, ασθενοφόρα, πυροτεχνουργούς και το τρομαγμένο πλήθος να τρέχει εδώ κι εκεί, άλλοι δεκαοκτώ θεατές μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα ή σε κατάσταση σοκ.
Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, τρεις μήνες μετά την πρώτη επίθεση, παρόμοιος μηχανισμός εξερράγη στον κινηματογράφο Ρεξ στην Πανεπιστημίου και πάλι κατά την προβολή σοβιετικής ταινίας («Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα»). Και στις δύο τρομοκρατικές επιθέσεις η έκρηξη σημειώθηκε σε γεμάτες κόσμο αίθουσες, λίγα λεπτά μετά το διάλειμμα. Οι τραυματίες από την έκρηξη στο Ρεξ ήταν δεκαπέντε, με λιγότερο σοβαρά τραύματα οι περισσότεροι.
Τον Ιούλιο έγιναν συλλήψεις μελών ακροδεξιών οργανώσεων για τις τρομοκρατικές επιθέσεις και ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν ο τότε έφεδρος αξιωματικός Νίκος Μιχαλολιάκος (της Χρυσής Αυγής), ο οποίος θεωρήθηκε ο κύριος υπεύθυνος για την προμήθεια εκρηκτικού υλικού από τον στρατό. Αυτός και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι έπεσαν στα μαλακά με φυλακίσεις μηνών παρά τις κακουργηματικές κατηγορίες που τους βάραιναν, ευνοημένοι από το τυχαίο γεγονός ότι δεν θρηνήσαμε νεκρούς. Ηταν η πρώτη φορά που ο Μιχαλολιάκος πέρασε την πόρτα της φυλακής.
