Όταν ο Τσίπρας πέρασε την πόρτα του ΣΚΑΪ

Δυόμισι χρόνια έκανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να περάσει την περιστρεφόμενη πόρτα του Σκάι,  να κατευθυνθεί στον στενό διάδρομο απέναντί του που στο τέλος του οδηγεί στο φουαγέ με τους δύο μικρούς καναπέδες και στο μακιγιάζ και πίσω πάλι στο κεντρικό στούντιο.

Δείτε επίσης: Τσίπρας στον ΣΚΑΪ: Να παγώσουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ – Η ακρίβεια ζήτημα ύπαρξης για τα νοικοκυριά

Αν με ρωτάτε αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε κάποια είδηση θα σας πω ότι ίσως το πιο σημαντικό που είπε ήταν πως σε περίπτωση που στις επόμενες εκλογές τεθεί θέμα συνεργασίας αυτό θα αποφασισθεί με δημοψήφισμα μεταξύ των μελών του ΣΥΡΙΖΑ!

Κατάλαβε κανείς τι σημαίνει αυτό; Ότι θα κλιθούν τα 60 περίπου χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να εγκρίνουν ή να απορρίψουν μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση.  Θα είχε ενδιαφέρον για παράδειγμα το 2012 το ΠΑΣΟΚ, και η ΔΗΜΑΡ να ρωτούσαν τα μέλη τους αν εγκρίνουν ή αν απορρίπτουν τη συνεργασία με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά που τους επιβλήθηκε εκ των άνωθεν. Αλλά αυτά είναι ιστορία. Η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα είναι η είδηση.

Ήταν προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας όταν αποφάσισε να ξαναπάει στον Σκάι το έκανε υπό την προϋπόθεση να μην απαντήσει σε καμία πρόκληση, να διαχειριστεί τη συνέντευξη και τις ερωτήσεις θεσμικά και να αναγνωρίσει στο κανάλι το δικαίωμα να στηρίζει την κυβέρνηση. Και για να πει ότι ο πρωθυπουργός αποδείχθηκε «διαχειριστής της συμφοράς». Και όσον αφορά στην πανδημία και όσον αφορά στην αύξηση του κόστους ζωής.

«Δεν υπήρξε κάποια επιλογή να μην έρθω», είπε στους δύο δημοσιογράφους ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. «Ο δικό σας σταθμό έχει έντονη άποψη αλλά είναι δικαίωμά του… το πρόβλημα στη χώρα δεν είναι ο Σκάι, είναι το γεγονός ότι σιγά σιγά διαμορφώνεται ένα ραδιοτηλεοπτικό τοπίο όπου σχεδόν όλοι οι σταθμοί πηγαίνουν πιο κοντά σε αυτήν την επιλογή. Δεν θα το χρεώσω σε σας. Η Κυβέρνηση αυτή έχει επιλέξει να διαμορφώσει ένα τοπίο ενημέρωσης αυστηρά μονοφωνικό».

Αλλά το πρόβλημά των δύο συναδέλφων και κατ’ επέκταση  του σταθμού ήταν οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον Σκάι. Με απλά Ελληνικά εκεί στο Φάληρο θέλουν και να περνούν γενιές δεκατέσσερις τον ΣΥΡΙΖΑ και ο τελευταίος να το δέχεται αδιαμαρτύρητα.

Και να φωνάζουν νυχθημερόν «μπράβο Κυριάκος» και ο ΣΥΡΙΖΑ να μη μιλά.

Να μη στοχοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ τους δημοσιογράφους του αλλά οι τελευταίοι μια χαρά να τον στοχοποιούν κι αυτόν και τα στελέχη του. Να καταπίνει ο ΣΥΡΙΖΑ αμάσητα τα εξοχικά στο Σούνιο, τα ΟΥΚ στις Μαλβίδες που πήγαν «να σώσουν» τον πρόεδρο και τότε πρωθυπουργό, τα σκάνδαλα στη Βενεζουέλα και λοιπά παρόμοια κι ο Σκάι να ξοδεύει τόνους μελάνι για να πείσει για τη «σκευωρία» Novartis και να παθαίνει αφωνία για τις αδιευκρίνιστες καταθέσεις και τα πόθεν έσχες της συμφοράς.

«Θέλουμε τη ΔΕΗ με το« Δ» να σημαίνει «δημόσιο…», είπε κάποια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας. «Να είναι οργανισμός κοινής ωφέλειας και όχι οργανισμός που λειτουργεί με αμιγώς ιδιωτικά κριτήρια. Ο κ. Μητσοτάκης αποδυνάμωσε την κρατική παρέμβαση στη ΔΕΗ την πιο κρίσιμη στιγμή, με αποτέλεσμα τους υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο τεχνοκράτης που αποδείχτηκε διαχειριστής της συμφοράς. Δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί ότι ερχόταν ένα κύμα ακρίβειας, το οποίο πλήττει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, σε βαθμό που να υπάρχει σήμερα για πολλούς συμπολίτες μας υπαρξιακό πρόβλημα».

Κοντολογίς, προκαλεί εντύπωση το πώς αντιλαμβάνονται ορισμένοι τις συνεντεύξεις: σαν υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου του κ. Μητσοτάκη. Και σαν υπόμνηση όλων των αρνητικών επί ΣΥΡΙΖΑ. Σαν η ιστορία της χώρας να ξεκίνησε το 2015. Σαν να μην τη χρεοκόπησε κανείς.

Ο κ. Τσίπρας πέρασε την πόρτα του Φαλήρου για να πει και κάτι ακόμη: ότι δεν τον  ανησυχεί καθόλου η (δημοσκοπική) άνοδος του ΚΙΝΑΛ. «Εμείς έχουμε αντίπαλο μόνο τον κ. Μητσοτάκη. Ούτε τους ψηφοφόρους της ΝΔ θεωρούμε αντιπάλους μας», είπε.

Αφήνω για το τέλος την κάθετη διαφωνία του προέδρο του ΣΥΡΙΖΑ με την άποψη ότι για να αντιμετωπίσεις ένα διεφθαρμένο κομματικό κράτος που κάνει «εποποιίες», πρέπει να στήσεις αντίστοιχους μηχανισμούς. «Αυτό είναι το γήπεδο της Δεξιάς», είπε, «Θα αλλάξουμε τον τόπο μόνο αν πάμε στην αντίθετη κατεύθυνση: Αξιοπιστία, Διαφάνεια, Αξιοκρατία». Αυτό το τελευταίο θα προκάλεσε κρύο ιδρώτα σε πολλούς στον Σκάι.