Το 1994 ο Κουέντιν Ταραντίνο έγραψε ιστορία κερδίζοντας το Χρυσό Φοίνικα απέναντι σε μεγάλους και καταξιωμένους δημιουργούς.
Ο Ταραντίνο δεν έχει κερδίσει ακόμη το όσκαρ σκηνοθεσίας – τα δύο χρυσά αγαλματίδια του είναι για τη δουλειά του ως σεναριογράφος στα φιλμ «Τζάνγκο ο τιμωρός» και «Pulp fiction»- αλλά έχει κερδίσει Χρυσό Φοίνικα. Και μάλιστα στην πρώτη του φορά που βρέθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των Κανών το 1994. Τότε με τη δεύτερη μόλις ταινία που σκηνοθετούσε, το καλτ πλέον «Pulp fiction», κατάφερε να κάνει την έκπληξη και να φύγει από την Κρουαζέτ με το κορυφαίο βραβείο.
Εκείνη τη χρονιά ο 31χρονος αμερικανός σκηνοθέτης που είχε κάνει μόλις μία ταινία («Reservoir dogs») βρέθηκε μάλλον ανέλπιστα στην κούρσα για την κατάκτηση του Χρυσού Φοίνικα, απέναντι σε κορυφαία ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Νάνι Μορέτι με το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» που πήρε τελικά το βραβείο της επιτροπής, ο Ατόμ Εγκογιάν με το «Exotica», ο Πατρίς Σερό με τη «Βασίλισσα Μαργκό», ο Μάικ Φίγκις με την «Εκδοχή του Μπράουνινγκ», οι αδελφοί Κοέν με το «Hudsucker Proxy» και ο Κριστόφ Κισλόφσκι με την «Κόκκινη» ταινία του ήταν μεταξύ των σοβαρών διεκδικητών του Φοίνικα.
Όμως ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής των Κανών Κλιντ Ιστγουντ διαφώνησε έντονα με τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής αστέρας και ήταν η δική του απόφαση να δοθεί στον ανερχόμενο τότε αμερικανό σκηνοθέτη ο Χρυσός Φοίνικας. Με το «Pulp Fiction» ο Κουέντιν Ταραντίνο στο μπήκε στο πάνελ των κορυφαίων σύγχρονων δημιουργών τού κινηματογράφου, ενώ διεκδίκησε άλλες 3 φορές τον Χρυσό Φοίνικα («Death proof», «Άδοξη μπάσταρδη», «Κάποτε στο Χόλιγουντ») χωρίς όμως να κάνει το πολυπόθητο νταμπλ.
