Καλοί μου άνθρωποι, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, καταλάβατε τι κάνατε χθες;
Πριν από δύο μήνες δεν είχε βγει ο αρχηγός σας -Αλέξης Τσίπρας λέγεται, σε περίπτωση που το ξεχάσατε- στην Κεντρική σας Επιτροπή και είχε ανακοινώσει τη στήριξη της υποψηφιότητας του μπασκετμπολίστα Νίκου Παππά για τον δήμο της Αθήνας; Εσείς δε χειροκροτούσατε με ενθουσιασμό από κάτω;
Με ποια αμετροέπεια μία υποψήφια πρόεδρος – έστω φαβορί- βγαίνει χθες και αδειάζει τον εν ενεργεία πρόεδρο του κόμματος που επιθυμεί να διαδεχθεί, βάζει «χ» στην υποψηφιότητα που ανακοίνωσε εκείνος και προτείνει δικό της υποψήφιο;
Και μην ακούσω τις εξυπνάδες ότι δήθεν ο Νίκος Παππάς «προσέβαλε» τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή πήρε αποστάσεις από αυτόν.
Εδώ οι μισοί παλιοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ πήραν αποστάσεις χιλιομέτρων από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ όσοι ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά πήραμε αποστάσεις από την αυτοκτονική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.
Δε θα πάρει αποστάσεις ένα μη μέλος που πάει για αυτοδιοικητικό και όχι για κομματικό αξίωμα;
Και σε τελική ανάλυση, αν μετρούσαμε πόσες φορές έχει πάρει αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, θα έπρεπε να βρίσκεται τώρα κάπου στην… Ανταρκτική.
Ο οποίος Τσακαλώτος φυσικά άδειασε τον Αλέξη Τσίπρα και προώθησε ως υποψήφιο της επιλογής του τον Νίκο Φίλη, αλλά αυτό δεν είναι είδηση. Το κάνει με απαράμιλλη αστική αυτοπεποίθηση εδώ και χρόνια.
Όμως η Έφη Αχτσιόγλου; Πώς και γιατί; Μήπως για να μην είναι τοξική; Μήπως για να μην αδικεί τους δημοσιογράφους; Ψάχνω να βρω μία δικαιολογία που να στέκει.
Για όσους λένε ότι αυτά μικρή σημασία έχουν και ότι ο Δήμος Αθηναίων είναι μία εξαρχής χαμένη υπόθεση, να σημειώσω τα εξής:
- Ο Κώστας Μπακογιάννης καλώς ή κακώς δεν είναι ένας άτρωτος δήμαρχος.
2. Οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν απαραιτήτως για δημάρχους τους υποψηφίους των κομμάτων που ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές.
Φανταστείτε τώρα, με αυτά τα δύο δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ να στήριζε μία όντως υπερκομματική, ευρείας αποδοχής, φρέσκια υποψηφιότητα. Θα μπορούσε να χτυπήσει τον Δήμο, κι αν τον έχανε στον β’ γύρο με ένα 40-45%, πάλι θα ήταν τεράστια επιτυχία. Θα ήταν «τοπική νεκρανάσταση» για ένα κόμμα του 18% στη χειρότερη στιγμή του. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν τη στιγμή δεν έχει ούτε το στοιχειώδες χάρισμα των ηττημένων: ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Διότι δεν είναι θέμα αναξιότητας του Ζαχαριάδη ή του Φίλη. Ο καθένας τους έχει ήθος, δράση και ιστορία. Είναι ζήτημα επιβίωσης: Επιλέγεις τη μεγάλη εικόνα ή τη μικρή;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τη μικρή σκέψη μίας κλειστής κομματικής υποψηφιότητας την επέβαλαν οι δύο «αντίπαλοι» για την ηγεσία (που, μεταξύ μας, μόνο αντίπαλοι δεν είναι) Αχτσιόγλου – Τσακαλώτος.
Επειδή η υποψηφιότητα που πλειοψήφησε είναι αυτή της Έφης Αχτσιόγλου, ξεκάθαρα η επιλογή της επανεκλογής του Κώστα Μπακογιάννη δια περιπάτου είναι δική της. Τη χρεώνεται ακέραια.