Ο υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν πως δεν «μασάει» σε τίποτα προκειμένου να πάρουν οι τράπεζες αυτά που θέλουν από τον ελληνικό λαό.
Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το αμίμητο «Βάστα γερά Γερούν»
Πριν λίγες μέρες, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου «ξαναχτύπησε» καθώς ομολόγησε πως στόχος της ΝΔ είναι να «βάλει χέρι» στο περίφημο «μαξιλάρι» για να στηρίξει τις συστημικές τράπεζες. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του «Ο Μητσοτάκης, εφόσον ο λαός του δώσει την εντολή, θα πάμε σε μια πιστοληπτική γραμμή».
Η «αγάπη» όμως που τρέφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου για το ΔΝΤ δεν είναι κάτι καινούριο. Χαρακτηριστικό είναι ένα άρθρο που είχε γράψει στην Καθημερινή τον Φεβρουάριο του 2017 με τον «εκκωφαντικό» τίτλο: «Η συνταγή ΔΝΤ είναι πιο σωστή».
Άνευ σχολιασμού, μπορείτε παρακάτω να διαβάσετε την πλήρη άποψη του Μπάμπη Παπαδημητρίου για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα «σωστά» μέτρα που θέλει αυτό για εμάς…
«Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει ολόκληρη η έκθεση επί της οποίας έγινε χθες η όλη συζήτηση μεταξύ των μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ. Η προηγούμενη είχε συνταχθεί το 2009. Υπεύθυνος ήταν τότε ο κ. Τράα, που χρημάτισε επιτετραμμένος του Ταμείου όταν μπήκαμε σε μνημόνιο. Βοηθός του ήταν η κυρία Βελκουλέσκου, συντάκτις της σημερινής έκθεσης. Οταν κυκλοφορήσει το πλήρες κείμενο, θα πούμε περισσότερα για το περιεχόμενο και θα συγκρίνουμε την κατάσταση πριν και μετά τα μνημόνια. Μπορούμε όμως να διαπιστώσουμε ήδη, από την ανακοίνωση που μας πληροφόρησε για όσα διημείφθησαν στο Συμβούλιο, ότι το Ταμείο έχει μια πολύ σαφή, μαχητική και χρήσιμη τοποθέτηση για τον δρόμο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση.
Πρώτον, το Ταμείο πιστεύει ότι η Ελλάδα χρειάζεται απομείωση του χρέους της με μια νέα εξαιρετικά μακροπρόθεσμη απορρόφηση του κόστους εξυπηρέτησης αλλά και του εύρους της ανακύκλωσης των χρεών της, όπως μεταβιβάστηκαν από τους φορείς της αγοράς στον διακρατικό οργανισμό που είναι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθεροποίησης. Το σημαντικό σε αυτό δεν είναι μόνον το τρέχον βάρος που θα πάρει πάνω του το κρατικό ταμείο για να εξυπηρετεί αυτό το χρέος. Μεγαλύτερη σημασία έχει να μπορέσει η Ελλάδα να επιστρέψει στις ανοικτές αγορές κεφαλαίου και να δανειστεί τόσο τα χρήματα που απαιτούνται για το κρατικό χρέος, όσο και τα κεφάλαια που χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας για να πραγματοποιήσει τις νέες επενδύσεις που θα στηρίξουν την παραγωγή και το μέλλον αυτού του τόπου.
Δεύτερον, το Ταμείο αποτελεί τον μόνο σίγουρο σύμμαχό μας προκειμένου να ξεφύγουμε από τη βαρύτατη λιτότητα που επιβάλλει στους πολίτες το κράτος επειδή παραμένει ανοικοκύρευτο, ανοργάνωτο και πολυέξοδο. Αυτό που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι η αναδιοργάνωση των δημόσιων οικονομικών της ώστε το κράτος να πετυχαίνει τους ίδιους ποσοτικούς στόχους αλλά με πολύ μικρότερη πίεση στο ίδιο πάντοτε τμήμα της κοινωνίας, δηλαδή τους παραγωγικούς και έντιμους φορολογουμένους.
Τρίτον, το Ταμείο πιστεύει ότι οι πολιτικοί μας πρέπει να πιεστούν σχεδόν εκβιαστικά μέχρις ότου εφαρμόσουν ριζικές και ανατρεπτικές μεταρρυθμίσεις στον τρόπο δουλειάς του κράτους, κυρίως, αλλά και των επαγγελμάτων και των επιχειρήσεων. Η ανάλυση, που κατά πλειοψηφία έγινε δεκτή από τα μέλη της διοίκησης του Ταμείου, είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει τις προϋποθέσεις να γεννήσει και να υποστηρίξει μακροχρόνια αυτοσυντηρούμενη ζωηρή ανάπτυξη. Η οικονομία θα «σέρνεται», οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ θα είναι κοντά στη μονάδα και επομένως το χρέος θα παραμένει μεγάλο εμπόδιο στη μεταφορά των διαθεσίμων πόρων από τους φόρους στην επένδυση.
Μην κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι το Ταμείο θέλει τα «κακά» μέτρα, θέλει τα «σωστά» μέτρα και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο στους πολιτικούς μας».
