Το πρόσφατο ρατσιστικό παραλήρημα του Κώστα Μπογδάνου ανέδειξε την βαθύτερη εσωτερική διάσταση στο κόμμα της ΝΔ.
Το θέμα της ενδεχόμενης διαγραφής του κ. Μπογδάνου φυσικά και συζητήθηκε αλλά η ηγεσία δεν τόλμησε να προχωρήσει, περιορίστηκε να τον μαλώσει και να του απευθύνει προειδοποίηση.
Ο κ. Μπογδάνος έχει τους δικούς του λόγους και τα έβαλε με τα προσφυγόπουλα -και δεν ήταν η πρώτη φορά. Είναι η αγωνία για την επανεκλογή του στην δύσκολη Α΄ Αθήνας που τον ωθεί σε σκόπιμες προκλητικές ενέργειες που αγγίζουν τα όρια της προβοκάτσιας. Από τους επτά που εξελέγησαν στις εκλογές του 2019 οι τρεις είναι στην κυβέρνηση: Βασίλης Κικίλιας, Θανάσης Πλεύρης και Άγγελος Συρίγος. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης που θα πολιτευτεί στην Α΄ Αθηνών είναι επίσης υπουργός και μάλιστα ιδιαίτερα δημοφιλής. Η Όλγα Κεφαλογιάννη ήταν πρώτη στις προηγούμενες εκλογές και διατηρεί υψηλά ποσοστά αποδοχής παρότι εκτός κυβέρνησης, ενώ ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι αντιπρόεδρος της Βουλής. Τελευταία είχε εκλεγεί η Φωτεινή Πιπιλή. Στις επόμενες εκλογές η ΝΔ δεν θα εκλέξει ξανά επτά βουλευτές. Κάπως έτσι ο κ. Μπογδάνος βλέπει θολό το πολιτικό του μέλλον και ψαρεύει στα θολά νερά της ακροδεξιάς. Εκεί που βρίσκονται οι οπαδοί του Κασιδιάρη, σε συγκέντρωση του οποίου είχε παλαιότερα φωτογραφηθεί ο κ. Μπογδάνος.
Για τη ΝΔ, η απρέπεια του κ. Μπογδάνου ήταν ότι δημοσίευσε τα ονόματα ανήλικων παιδιών και όχι το περιεχόμενο της άποψης ότι «στα νηπιαγωγεία και στα σχολεία έχουμε μεγάλο αριθμό παιδιών μεταναστών». Αυτή την άποψη την είχε εκφράσει πρώτος ο Αντώνης Σαμαράς το 2012 και την συμμερίζεται όλη η δεξιά πτέρυγα της ΝΔ, αν όχι περισσότεροι. Γι αυτό και η ηγεσία της ΝΔ δεν προχώρησε στην διαγραφή του. Θα ήταν μία ακόμη κίνηση αποξένωσης από ένα τμήμα των δεξιών ψηφοφόρων που ούτως ή άλλως είναι στους δρόμους με το «αντιεμβολιαστικό κίνημα». Συνεπώς θα πρέπει να ανεχθεί τους “μπογδάνους” της παράλληλα με κεντρικές πολιτικές όπως η άμβλυνση της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών, αν δεν θέλει να τους δει να αναζητούν σε μόνιμη βάση άλλη πολιτική στέγη. Ο κ. Οικονόμου πάντως δήλωσε ότι «ο ανθρωπισμός δεν αποτιμάται με νούμερα», δήλωση που μάλλον δεν άρεσε στον πρώην πρωθυπουργό.
Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο και είναι παραπλανητική η εστίαση στο πρόσωπο του κ. Μπογδάνου στις ακροδεξιές του απρέπειες και στις εκλογικές του αγωνίες. Έγκειται στο ότι σε όλη την Ευρώπη αλλά πολύ περισσότερο στην χώρα μας, η οικονομική και μεταναστευτική κρίση σε συνδυασμό με την διεύρυνση των ανισοτήτων έχουν δημιουργήσει ένα σημαντικό κοινό που τείνει ευήκοον ους σε αυτή την ρητορική που αναπτύσσει μεταξύ άλλων ο κ. Μπογδάνος. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζεται με στρουθοκαμηλισμό, ούτε με το να ρίξει η δικαιωματιστική δεξιά και αριστερά (που εδώ συναντιούνται) το ανάθεμα στον κ. Μπογδάνο.
Για την ηγεσία της ΝΔ το θέμα έχει μία επιπλέον διάσταση: από τη μία βασίζεται στους πρώην εκσυγχρονιστές, σημιτικούς, “Ποταμίσιους” -μάλιστα ο Γρηγόρης Δημητριάδης είχε παλαιότερα ότι ‘αυτοί μας έδωσαν την αυτοδυναμία’ -, από την άλλη όμως η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων προέρχονται πάντα από την δεξιά. Το να πατάει κανείς σε δύο βάρκες είναι δύσκολη ισορροπία κινδυνεύει ενίοτε να βρεθεί στο κενό. Φυσικά οι εκσυγχρονιστές κλπ αριθμητικά δεν είναι πολλοί, ωστόσο έχουν αυξημένη παρουσία και επιρροή στον δημόσιο χώρο και στα ΜΜΕ. Πώς να υπερασπιστούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως δήθεν φιλελεύθερο πολιτικό – και έτσι να δικαιολογήσουν την δική τους στάση- όταν εκείνος διορίζει τον Θανάση Πλεύρη και ανέχεται τον Κώστα Μπογδάνο; Δύσκολα, γιατί και ο ευτελισμός έχει όρια. Ή μήπως όχι;
