Όταν κοιτάς τη Γη από ψηλά, στο Docville, εκτάκτως το Σάββατο με το Documento

Ο Πάνος Κατσιμίχας σπάει τη σιωπή του και μιλάει στον Γιάννη Παπαϊωάννου για την παντοκρατορία του ίντερνετ, τον κανιβαλισμό μέσα από τα social media, την πολιτική αφασία, την κοινωνική απραξία και φυσικά την κατάσταση στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, επισημαίνοντας ότι «οι καιροί που ζούμε είναι άγριοι και ψυχοπαθείς».

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ Γιάννης Αναστασάκης σε μια «απολογιστική» συνέντευξη του στην Μαρίνα Αγγελάκη μιλάει για τη διαρκή μάχη που δίνει μέχρι τον Νοέμβριο του 2018 οπότε και τελειώνει η θητεία του, ενώ συμπεραίνει ότι «η Θεσσαλονίκη είναι πλέον πιο προοδευτική απ’ ότι το ’90».

Η Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου αναλαμβάνει την πρώτη της θεατρική παραγωγή στη Θεατρική Σκηνή Ζωή Λάσκαρη. Στη συνέντευξη της στην Ηλέκτρα Ζαργάνη αναφέρει ότι έχει πάρει πολλά ερεθίσματα από τους γονείς της «και τα περισσότερα ήταν από εκείνη, επειδή ήμουν εξαιρετικά δεμένη μαζί της» αλλά δεν θεωρεί ότι αποτελεί συνέχεια της διάσημης μητέρας της.

Συζητάμε με τον Ελληνα Κώστα Σπάθη που έχει κάνει το παγκόσμιο κοινό του Instagram να μιλάει για τις φωτογραφίες του. «Οι φωτογραφίες μου χαρακτηρίζονται κυρίως από γραμμικότητα, άξονες συμμετρίας, σημεία φυγής όπως και από κάποιες βασικές αρχές της αρχιτεκτονικής» αναφέρει στην Αφροδίτη Ερμίδη ενώ σημειώνει πώς όσο του δίνεται η δυνατότητα να εξερευνά την Αθήνα τόσο πιο ελκυστική του φαίνεται.

Αφιέρωμα στον κινηματογραφικό τρόμο της τρέχουσας δεκαετίας με αφορμή το τέταρτο μέρος της «Παγιδευμένης ψυχής» που κυκλοφορεί από τις 4 Ιανουαρίου στις αίθουσες. Κοινός παρονομαστής στα φιλμ που έκαναν το σύγχρονο θεατή να ουρλιάξει πιο πολύ από ποτέ, η παρουσία του Τζέιμς Γουάν, δημιουργό του «Saw», του «Conjuring» και φυσικά του «Insidious».

Με το έργο του Μαρκ Ρόθκο «Ατιτλο (Βιολετί, μαύρο, πορτοκαλί, κίτρινο σε λευκό και κόκκινο)» ο αμερικανός ζωγράφος συνεχίζει να διερευνά τα οικουμενικά ανθρώπινα συναισθήματα. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι το χρώμα είναι το μόνο που τον απασχολεί, αλλά πρόκειται για έναν ζωγράφο-φιλόσοφο, καθώς οι ιδέες έχουν γι’ αυτόν πρωταρχική σημασία. Η εικαστικός ΑΣΚΤ Κατερίνα Μαγείρου αποκωδικοποιεί τα μυστικά της τέχνης του.

Ρομπ/Rob, Φθινοπωρινή σονάτα, Γρανάδα , Λεωφορείον, ο πόθος… Μερικοί τίτλοι από τις παραστάσεις που αξίζει να παρακολουθήσει ο θεατρόφιλος έως την άνοιξη του 2018, στο χρήσιμο οδηγό με τις έντεκα πιο ενδιαφέρουσες νέες πρεμιέρες της πόλης που έχει συντάξει η Στέλλα Χαραμή.

Ενα νεοκλασικό στο Μεταξουργείο γεμίζει καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Το κτίριο στην οδό Κεραμεικού μεταμορφώνεται και αποκτάει ζωή μέσα από τη συνεργασία και τις κοινές δράσεις δύο ομάδων ( Perspectives Art και Communitism). «Καθώς δικτυωνόμαστε, συνεργούμε και μαθαίνουμε να δουλεύουμε ομαδικά, δημιουργούμε τις συνθήκες ώστε το κτίριο να μετατραπεί σε ένα κοινό αγαθό: ένα ζωντανό κέντρο όπου οι εμπλεκόμενοι θα μπορούν να επικοινωνούν τις κοινωνικές και καλλιτεχνικές τους δράσεις», αναφέρουν οι εμπνευστές του σχεδίου.

Η Αθήνα που δεν γνωρίζουμε μέσα από μια πρωτοβουλία που αναδεικνύει την άγνωστη ομορφιά της πρωτεύουσας. Η ομάδα Αστικής Πεζοπορίας διοργανώνει δύο φορές τον μήνα εκδρομές και ξεναγήσεις για τους πολίτες μακριά από τη λογική των «ειδικών». Ο Κώστας Στεφάνου Τσίπηρας, μηχανικός βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, μάς προσκαλεί στις 7 Ιανουαρίου να ανεβούμε στην κορυφή του Λυκαβηττού και στη συνέχεια θα κατηφορίσουμε με τα πόδια στο κέντρο της Αθήνας ακολουθώντας όλες τις διαδρομές των Δεκεμβριανών.

Στη στήλη «Ζώντας σε ξένη πόλη» μια ελληνίδα ταξιδεύει στην Ασία και το Χονγκ Κονγκ. Ουρανοξύστες και μυρωδιά από ταγκισμένο λάδι σε «μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται» όπως μας λέει η φοιτήτρια Εγκληματολογίας Μαριάννα Σερβετά που την άνοιξη του 2017 μετακόμισε στο Χονγκ Κονγκ, συμπληρώνοντας πως πρόκειται για «μία μεγαλούπολη που επιβαρύνεται από την επίδραση της αποικιοκρατίας και προσπαθεί να διατηρήσει και να τροφοδοτεί την πολιτιστική της ταυτότητα με στοιχεία καθημερινά».

Στη στήλη «crash test» η πόλη χορεύει στους ρυθμούς των κρουστών. Η πρώτη ομάδα βραζιλιάνικων κρουστών στην Αθήνα και μια μπάντα δρόμου της Θεσσαλονίκης μας ξεναγούν σε έναν κόσμο γεμάτο χορό, κίνηση και αυτοσχέδιες γιορτές που έχουν το στοιχείο του απροσδόκητου και της έκπληξης.

Ετικέτες