Όταν η Νέα Δημοκρατία «παίζει» με το Σύνταγμα...

Οι νομικοί είναι κάτι σαν τους πολιτικούς. Μπορούν να σου κάνουν το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο.

Το να είσαι και τα δύο ταυτόχρονα σημαίνει πως μπορείς να βρεθείς σε ένα πέλαγο γλώσσας, συλλογισμών και ευφράδειας, ιδιαίτερα όταν δεν αμφισβητούνται η διαύγεια και οι πνευματικές ικανότητες.

Δεν μιλάμε για ήθος και δημοκρατικότητα, αυτά δεν συνυπολογίζονται.

Ένα παράδειγμα είναι η σχέση της Νέας Δημοκρατίας με το Σύνταγμα και με τη συνταγματικότητα των νόμων. Κάτι σαν ηθελημένος στραβισμός αλλά μάλλον πρόκειται για λάστιχο.

Γιατί έχουν κάνει λάστιχο το Σύνταγμα και την πραγματικότητα -για το γάμο ομοφύλων– ξεκινώντας από το αν είναι ανθρώπινο δικαίωμα ως το αγγλοσαξονικό δίκαιο και το αντίστοιχο γερμανικό…

Αντίθετα ωστόσο δεν βρίσκουν «μεγάλη αντισυνταγματικότητα» στην ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση… αν και το Σύνταγμα λέει πως παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

Όπως και να ‘χει η εξουσία και ιδιαίτερα μια ταξική κυβέρνηση θα ψάχνει πάντοτε να ερμηνεύει κατά το δοκούν το Σύνταγμα, να βρίσκει δικές της «ιστορικές αλήθειες», να προσαρμόζει το αφήγημα κατά το δοκούν.

Και να’στε βέβαιοι πως θα το άλλαζαν στο «πι και φι» αν μπορούσαν.

Ακόμα και το σύνθημα 1-1-4 από το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος του ’52 που ήταν σύνθημα μετακόμισε και έγινε «120» στο Σύνταγμα του 1975 αν και με μία προσθήκη.

Το συγκεκριμένο άρθρο υπέρ της διαφύλαξης των δημοκρατικών αξιών το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά την δεκαετία του 1960 από την κεντρώα και κεντροαριστερή φοιτητική νεολαία (κυρίως Ένωση Κέντρου και Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) κατά της κυβέρνησης ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και αργότερα από το ΠΑΜ κατά της δικτατορίας επανατοποθετήθηκε στο Σύνταγμα του 1975 και έγινε… 120!

Τι έλεγε και τι λέει:

Ἡ τήρησις τοῦ παρόντος Συντάγματος ἀφιεροῦται εἰς τὸν πατριωτισμὸν τῶν Ἑλλήνων (που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία)