Τον Φλεβάρη του 2008 γίνονται εκλογές για τον πρόεδρο του τότε ΣΥΝ. Για πρώτη φορά διευρύνεται το εκλογικό σώμα για την εκλογή προέδρου από συνέδριο κι όχι από την Κ.Ε, όπως συνηθίζονταν στην Αριστερά. Υποψήφιοι οι Κουβέλης και Τσίπρας. Ο Κουβέλης θεωρούνταν φαβορί, γιατί ήταν ο πιο δημοφιλής, είχε βαρύ βιογραφικό και υποστήριξη, προηγούνταν στην λεγόμενη επετηρίδα της Αριστεράς κι ως ιστορικό στέλεχος αναμένονταν η εκλογή του! Αλλά οι σύνεδροι ψήφισαν τον νέο, τον άπειρο, τον 33χρονο Τσίπρα, που δεν μιλούσε και καλά την ξύλινη γλώσσα της Αριστεράς κι έλαβε 70,41% έναντι 28,67% του Κουβέλη!
Ο Φ. Κουβέλης, σε αντίθεση με τους Σκουρλετοφίληδες που με νοοτροπία Τσαουσέσκου δεν αναγνώρισαν τις εκλογές κι άρχισαν το βρισίδι στον Κασσελάκη, συνεχάρη τον νικητή τονίζοντας πως «από αύριο θα είμαστε όλοι μαζί στον πολιτικό μας αγώνα».
Το 2010 σημειώθηκε η αποχώρηση της «Ανανεωτικής Πτέρυγας» από τον ΣΥΝ και των 4 βουλευτών (Φ. Κουβέλης,Θ. Λεβέντης, Γ.Ψαριανός και Ν. Τσούκαλης), που αποτελούσαν το 1/3 της τότε κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΝ και θεωρήθηκε «ιστορικό γεγονός»! Λίγες μέρες μετά ανακοινώθηκε κι η ονομασία του νέου κόμματος. «Δημοκρατική Αριστερά», ενώ τώρα ονομάστηκε «Νέα Αριστερά».
Τέσσερις οι αποχωρήσαντες τότε βουλευτές, οπότε βρέθηκαν- όπως καλή ώρα- κι όσοι άλλοι χρειάζονταν για να σχηματισθεί κοινοβουλευτική ομάδα! Και με βάση τις δημοσκοπήσεις το νέο κόμμα, η ΔΗΜΑΡ, προηγούνταν του νεότευκτου τότε ΣΥΡΙΖΑ!
Στις εκλογές του 2012 και στις επαναληπτικές εκλογές του Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 26%, ενώ η ΔΗΜΑΡ 6%. Σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας Σαμαρά – Βενιζέλου- Κουβέλη, στην οποία η ΔΗΜΑΡ, παίρνει τέσσερα υπουργεία κι άλλες πολλές θέσεις σε δημόσιους οργανισμούς, όπως π.χ ο Θ. Θεοχαρόπουλος που τοποθετήθηκε «Ειδικός Γραμματέας Κοινοτικών Πόρων και Υποδομών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων».
Στις ευρωεκλογές του 2014 η ΔΗΜΑΡ παίρνει 1,2% και στις βουλευτικές του 2015 εξαϋλώνεται με 0,48%, πληρώνοντας την συμμετοχή της προφανώς στην κυβέρνηση! Ο Φ. Κουβέλης παραιτείται από την ηγεσία, παραδεχόμενος ότι «η πλειονότητα των πολιτών εκτίμησε ως ανεπιτυχή τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση». Στη συνέχεια ο Θ. Θεοχαρόπουλος, ο διάδοχος του Κουβέλη συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ιδρυτής και πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, διαφωνεί και δημιουργεί την «Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΕΚΙΕΑ) και επιστρέφει στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπου αναλαμβάνει διαδοχικά τις θέσεις του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών και του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, ενώ ο Θεοχαρόπουλος γίνεται βουλευτής Επικρατείας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος με το ΠΑΣΟΚ, μέχρι το 2019 που επιστρέφει κι αυτός στον ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται υπουργός Τουρισμού! Το 2019 παρότι υπουργός ο Θεοχαρόπουλος δεν εκλέχθηκε βουλευτής, αλλά για να μην στερηθεί των υπηρεσιών του ο ΣΥΡΙΖΑ, …τοποθετείται διευθυντής της κοινοβουλευτικής του ομάδας!
Οι αποδοκιμασίες εν γένει του κόσμου της Αριστεράς προς τις επιλογές της ηγεσίας της είναι χαρακτηριστικές κι έντονες, αλλά οι ηγεσίες της αρνούνται σχεδόν πάντα να τις αποδεχθούν, με κάποιες εξαιρέσεις.
Μπορεί οι μετακινήσεις αριστερών βουλευτών να ξεχάστηκαν ή και να μην έμειναν στην ιστορία ούτε οι υπουργοί της για το …τεράστιο έργο τους, στις διάφορες κυβερνήσεις συνεργασίας που συμμετείχαν, έμεινε όμως η δήλωση του Νίκου Τσούκαλη, του ενός από τους 4 βουλευτές που είχαν αποχωρήσει το 2010, που δήλωσε μεταξύ άλλων: «Ζητώ συγγνώμη από όσους παραπλανήσαμε».
Σύμφωνα δε με τις παραδόσεις και την ιστορία της Αριστεράς οι πιθανότητες να επαναληφθεί μια τέτοια δήλωση και για την «Νέα Αριστερά» της Έφης, του Τσακαλώτου, του Νάσου και του Χαρίτση, είναι ιδιαίτερα αυξημένες.
Ο Γιάννης Παπαγρηγορίου είμαι μέλος της ΟΜ εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ
