Επτά απόρρητα έγγραφα των Αμερικανών καίνε τη ΝΔ.
Νέα απόρρητα έγγραφα των Αμερικανών, τα οποία αποδεικνύουν στο σύνολό τους ότι η Νέα Δημοκρατία επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή όχι μόνο είχε αποδεχτεί τον όρο «Μακεδονία» για το όνομα της πΓΔΜ αλλά δεν επέμενε κιόλας στη συνταγματική αλλαγή της ονομασίας από τους βόρειους γείτονές μας, φέρνει στο φως σήμερα το Documento.
Τα επίσημα τηλεγραφήματα των Αμερικανών που έχουν διαρρεύσει στα WikiLeaks έρχονται σε συνέχεια των αποκαλύψεων που έχει κάνει η εφημερίδα για τη διγλωσσία της ΝΔ στο μακεδονικό. Διαψεύδουν ξεκάθαρα το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και όλους αυτούς οι οποίοι άλλα έπραξαν όταν κυβερνούσαν και άλλα δηλώνουν σήμερα καβάλα στο άρμα των «μακεδονομάχων». Ετοιμοι να υπερασπιστούν τη «μία και μοναδική Μακεδονία, την ελληνική». Μια Μακεδονία βέβαια που τότε παραδέχονταν επίσημα πως είναι ευρύτερη και πως η πΓΔΜ είναι μέρος αυτής. Από το σύνολο των απόρρητων εγγράφων προκύπτει η υποχώρηση της κυβέρνησης Καραμανλή ήδη από το 2005 όσον αφορά τη συμφωνία για σύνθετη ονομασία που θα περιλάμβανε τον όρο «Μακεδονία». Εκτός της θέσης «Νέα, Βόρεια, Ανω, οποιαδήποτε Μακεδονία» του Κ. Καραμανλή, εξίσου σπουδαίο ντοκουμέντο αποτελεί η παραδοχή της τότε υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη ότι η Ελλάδα δεν θα επέμενε στην αλλαγή του συντάγματος εκ μέρους της πΓΔΜ.
Η συνάντηση στη Βουλγαρία
Στις 28 Μαΐου του 2008 ο τότε Αμερικανός πρέσβης Ντάνιελ Σπέκχαρτ σε απόρρητο τηλεγράφημά του με θέμα «Tour D’ Horizon with FM Bakoyannis» αναφέρει τι διημείφθη στη συνάντηση που είχε στις 23 Μαΐου με την Ελληνίδα υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη. Περιγράφει όλα όσα του είπε η κ. Μπακογιάννη αναφορικά με τη συνάντηση που είχε μαζί με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή με τον τότε πρόεδρο της πΓΔΜ Μπράνκο Τσερβένκοφσκι. Οι τρεις αξιωματούχοι, όπως αναφέρει ο Σπέκχαρτ, συζήτησαν στις 21 Μαΐου στο περιθώριο του SouthEast European Cooperation Process (SEECP) στη Βουλγαρία.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πρέσβης: «Είπαν (σ.σ.: Μπακογιάννη και Καραμανλής) στον Τσερβένκοφσκι ότι η Ελλάδα δεν θα επέβαλλε ένα όνομα, θα μπορούσε να διαλέξει ένα επίθετο “Gorno, Upper, North κ.λπ.” εφόσον αυτό το επίθετο καθιστούσε σαφές ότι η χώρα είναι μέρος μιας ευρύτερης “Μακεδονίας” και το επίθετο να προηγούνταν του ουσιαστικού. Του είπαν ότι το “Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια” δεν είναι καλό». Ο Σπέκχαρτ τονίζει επίσης πως Μπακογιάννη και Καραμανλής είπαν στον Τσερβένκοφσκι ότι ήταν κακή ιδέα να κάνει δημοψήφισμα στην πΓΔΜ καθώς αυτό θα προκαλούσε πίεση από την ελληνική αντιπολίτευση για δημοψήφισμα και στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός πρέσβης αποκρίθηκε ότι η έγκριση της Ελλάδας θα δινόταν με την επικύρωσή της από το κοινοβούλιο, με την Ντ. Μπακογιάννη να απαντά πως θα ήταν δύσκολο να εξηγήσει στον ελληνικό λαό ότι η πΓΔΜ θα άφηνε τους πολίτες της να αποφασίσουν και παράλληλα να αντιμάχεται παρόμοια επιχειρήματα στην Ελλάδα. Πρόσθεσε μάλιστα ότι ανησυχεί για την πίεση διεξαγωγής δημοψηφισμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Ακρως αποκαλυπτικό είναι το παρακάτω σημείο στο οποίο η Ντ. Μπακογιάννη εμφανίζεται να παραδέχεται άμεσα ότι η Ελλάδα δεν επιμένει σε συνταγματική αλλαγή. Γράφει ο πρέσβης: «Είπαν στον Τσερβένκοφσκι (σ.σ.: Καραμανλής, Μπακογιάννη) ότι το νέο όνομα πρέπει να χρησιμοποιείται σε έγγραφα, διαβατήρια, προϊόντα κ.λπ. Ο πρεσβευτής τόνισε ότι εφόσον απαιτείται αλλαγή στο σύνταγμα της πΓΔΜ, το σχέδιο είναι πιθανώς καταδικασμένο να αποτύχει. Απάντησε (σ.σ.: Μπακογιάννη) ότι η Ελλάδα δεν επιμένει στη συνταγματική αλλαγή, αλλά πρόσθεσε ότι δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο χωρίς αντίστοιχη αναφορά στο σύνταγμα».
Συμφώνησαν στο «Μακεδονία» από το 2005
Οπως έχει αποκαλύψει το Documento με τη δημοσίευση του απόρρητου τηλεγραφήματος που περιέγραφε τη συνάντηση του Αμερικανού επιτετραμμένου Τομ Κάντριμαν με τον εξ απορρήτων του Κ. Καραμανλή πρέσβη Πέτρο Μολυβιάτη, η Ελλάδα συμφώνησε τo 2005 με την πρόταση του διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς να υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» ως συνθετικό στην ονομασία της πΓΔΜ. Νέο απόρρητο έγγραφο, αυτήν τη φορά από τον Τσαρλς Ρις, Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα (2004-2007), επιβεβαιώνει ξανά την εν λόγω συμφωνία της χώρας μας.
Στις 25 Φεβρουαρίου του 2005 στις 15.37 ο Ρις στέλνει το εμπιστευτικό τηλεγράφημα με θέμα «Ambassador’s February 24 call on DFM Valynakis: Macedonia Name, Turkey, Cyprus» όπου γράφει: «Σε συνάντηση που είχε ο πρεσβευτής (σ.σ.: Αμερικανός) με τον Ελληνα υφυπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Βαληνάκη, ο τελευταίος του είπε πως η Ελλάδα “πλησιάζει στο τέλος του παιχνιδιού (endgame)” όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τη Μακεδονία (πΓΔΜ) για το ονοματολογικό. Δήλωσε ότι έχει γίνει πρόοδος. Πως η ελληνική κυβέρνηση εργάζεται για την εξεύρεση λύσης και ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να χρησιμοποιήσει αυτό το θέμα για να μπλοκάρει την πρόοδο της ένταξης της Μακεδονίας (σ.σ.: πΓΔΜ) στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ομως, επανέλαβε τις ελληνικές κόκκινες γραμμές: έπρεπε να υπάρχει τρίτη λέξη που θα προσδιόριζε τον όρο “Δημοκρατία της Μακεδονίας” (Republika Makedonija) και πως ο όρος αυτός έπρεπε να παραμείνει στα σλαβικά. Ο Βαληνάκης είπε ότι ένας τέτοιος προσδιορισμός θα ήταν το “Νέα” ή “Σκόπια” (Skopje) που θα έμπαινε αντίστοιχα πριν ή μετά το σλαβικό όνομα και πως η Ελλάδα δεν θα αποδεχόταν ποτέ τον αγγλικό όρο “Republic of Macedonia”. Υποστήριξε ότι η Ελλάδα έδειξε ελαστικότητα, ενώ για χρόνια αρνιόταν ακόμη και να συζητήσει μια ονομασία που θα χρησιμοποιούσε τον όρο “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Τώρα υποστήριξε πως ήταν σειρά της Μακεδονίας (πΓΔΜ) να δείξει ελαστικότητα».
Συνεχίζει ο Τσαρλς Ρις: «Ο Βαληνάκης συνόψισε την ελληνική θέση ως λογικό συμβιβασμό που χρειαζόταν “τελικό σπρώξιμο” για την αποδοχή». Στη συνέχεια, όπως αναφέρεται στο απόρρητο τηλεγράφημα, ο Αμερικανός πρέσβης ρώτησε τον Ι. Βαληνάκη εάν η ελληνική θέση θα απαιτούσε συνταγματική αναθεώρηση. Ο Βαληνάκης απάντησε «πως αυτές οι διαπραγματεύσεις καλύπτουν τη διεθνή χρήση του ονόματος, υπονοώντας πως αυτό δεν θα απαιτούσε απαραίτητα μια τέτοια αλλαγή. Ο υφυπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι η Ελλάδα έπρεπε να λάβει υπόψη της τα συμφέροντα δύο εκατομμυρίων Ελλήνων Μακεδόνων και πρόσθεσε ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν έτοιμη πλέον να μοιραστεί το όνομα αλλά “κανένας δεν θα έπρεπε να έχει το μονοπώλιο σε αυτό”».
Το ίδιο σκεπτικό περιγράφει σε απόρρητο τηλεγράφημά του ο Αμερικανός Ντ. Σπέκχαρτ έναν μήνα μετά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι. «Καραμανλής και Μπακογιάννη δήλωσαν και οι δυο πως η όποια λύση πρέπει να είναι erga omnes και ότι το όνομα θα πρέπει να καθιστά σαφές ότι η “Μακεδονία” (σ.σ.: πΓΔΜ) περιλαμβάνει μόνο ένα μέρος μιας μεγαλύτερης – ιστορικής Μακεδονίας».
Εφτασε στα μισά του δρόμου ο Καραμανλής
Στις 31 Μαΐου του 2007 ο Αμερικανός πρέσβης Τσαρλς Ρις σε απόρρητο τηλεγράφημά του εκθέτει τον τότε Ελληνα υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή Π. Μολυβιάτη. Γράφει χαρακτηριστικά: «Οταν ο Πέτρος Μολυβιάτης ήταν υπουργός Εξωτερικών (2004-06) τηρούσε αυστηρή και ρητή πολιτική πως η Ελλάδα θα συμμορφωνόταν με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995. […] Σύμφωνα με τη στρατηγική αυτή, ο Μολυβιάτης υποστήριξε την πρόταση του Μαρτίου του 2005 του Μάθιου Νίμιτς για ένα μόνο όνομα, το “Δημοκρατία της Μακεδονίας – Σκόπια (Republika Macedonija – Skopje”, και απογοητεύτηκε πολύ όταν ο Νίμιτς σκέφτηκε τη διπλή ονομασία σαν δεύτερη πρόταση το 2005».
Στις 13 Φεβρουαρίου 2008 στις 15.58 ο Αμερικανός πρέσβης Ντ. Σπέκχαρτ στέλνει απόρρητο τηλεγράφημα στο οποίο μεταξύ άλλων υπογραμμίζει ότι ο Καραμανλής έχει φτάσει στα μισά του δρόμου συμφωνώντας στη σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία».
Γράφει χαρακτηριστικά: «Μετά τη συζήτηση του πρέσβη Σπέκχαρτ με την υπουργό Εξωτερικών Μπακογιάννη, συνεχίζουμε να πιέζουμε τους Ελληνες αξιωματούχους σε όλα τα επίπεδα στο ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας, συμπεριλαμβανομένης μιας συνάντησης στις 13-2 του πρέσβη Σπέκχαρτ, του αναπληρωτή γραμματέα του υπουργείου και του πολιτικού συμβούλου με τους διπλωματικούς συμβούλους του πρωθυπουργού Καραμανλή, Αλέξανδρο Σάνδη, Κωνσταντίνο Μπίτσιο και Μαρίνα Σκορδέλη. Μια συζήτηση στις 7-2 μεταξύ του αναπληρωτή γραμματέα του υπουργείου και του Κώστα Χαλαστάνη, αρχηγού του συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών της υπουργού Εξωτερικών Μπακογιάννη, και μια συζήτηση στις 12-2 με τον Μπίτσιο. […] Οι διπλωματικοί σύμβουλοι του Καραμανλή ήταν περισσότερο φλύαροι στις απαντήσεις τους, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Ο Σάνδης υποστήριξε ότι η Ελλάδα μπορούσε να δεχθεί μόνο μια “παγκόσμια λύση” και πως οτιδήποτε λιγότερο από αυτό θα “έριχνε” την κυβέρνηση και θα αποτελούσε “πολιτική αυτοκτονία” για τον πρωθυπουργό Καραμανλή. Ο Σάνδης, ο Μπίτσιος και η Σκορδέλη, όλοι απέκλεισαν κάθε πρόταση που δεν θα απαιτούσε αλλαγή στο συνταγματικό όνομα της Μακεδονίας, σημειώνοντας ότι ο πρωθυπουργός Καραμανλής είχε πάει “στα μισά της απόστασης”, συμφωνώντας να δεχτεί μια σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία”».
Εξίσου αποκαλυπτικό είναι και το τηλεγράφημα Σπέκχαρτ στις 17 Ιουλίου του 2009 με θέμα «Deputy Secretary Steinberg’s May 15 Meeting with Greek PM Karamanlis». Σε αυτό περιγράφει τη συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Τζέιμς Στάινμπεργκ, τότε αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Ομπάμα, στις 15 Μαΐου. Στο έγγραφο αναφέρεται για ακόμη μια φορά η θέση της κυβέρνησης Καραμανλή υπέρ της σύνθετης ονομασίας με τον όρο «Μακεδονία». Ο ίδιος Αμερικανός πρέσβης σε προγενέστερο (σ.σ.: 21 Φεβρουαρίου 2008) τηλεγράφημά του μεταξύ άλλων προς τα αμερικανικά υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας υπογραμμίζει ότι ο Ελληνας διαπραγματευτής πρέσβης Αδαμάντιος Βασιλάκης σε συνάντηση που είχε μαζί του του είπε πως Μπακογιάννη και Καραμανλής είπαν στον Νίμιτς ότι η Ελλάδα χρειάζεται έναν γεωγραφικό προσδιορισμό.
