Εκατομμύρια άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους το 1347 στην Ευρώπη από τη βουβωνική πανώλη. Μία ασθένεια η οποία έμεινε στην ιστορία ως ο «μαύρος θάνατος». Αυτό βέβαια που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί ήταν πως η πανώλη μεταδόθηκε στον άνθρωπο όταν οι πληθυσμοί των αρουραίων αυξήθηκαν κατακόρυφα καθώς η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είχε σχεδόν εξαφανίσει τις γάτες τις οποίες θεωρούσε όργανα του….Σατανά.
Ήταν 13 Ιουνίου του 1233 όταν ο Πάπας Γρηγόριος ο 9ος εξέδωσε την παπική βούλα «Vox in Rama». Επρόκειτο για ένα μνημείο σκοταδισμού της καθολικής εκκλησίας με τρομερές συνέπειες στην ανθρωπότητα, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η παπική βούλα έβαζε στο στόχαστρό της τις γάτες ως πλάσματα τα οποία ήταν στενά συνδεδεμένα με τον εωσφορισμό. Σύμφωνα με τον Πάπα Γρηγόριο τον 9ο ο Εωσφόρος ήταν ο μισός γάτα και κατά τη διάρκεια των σατανιστικών τελετών μεταμορφωνόταν μαλιστα σε…αιλουροειδές. Η πάταξη του εωσφορισμού κατέστη νούμερο ένα στόχος για τον Ποντίφικα. Το διάταγμα επιδόθηκε στον βασιλιά Ερρίκο Ζ’ της Γερμανίας, γιο του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φρειδερίκο Β’ Χοχενστάουφεν προκειμένου να εφαρμοστεί άμεσα.
Ακολούθησε ένα ανελέητο κυνήγι των συμπαθητικών αιλουροειδών. Οι πιστοί άρχισαν να τις σφάζουν με μανία, είτε από πίστη πως όντως σκοτώναν το Σατανά είτε από φόβο μήπως μπουν στο στόχαστρο της Εκκλησίας. Η ύπαρξη μαύρης γάτας στην αυλή του σπιτιού ήταν αρκετή για να αποδείξει τις σχέσεις του εκάστοτε πιστού με τον εωσφορισμό με αποτέλεσμα βασανιστήρια και πιθανώς την καταδίκη σε θάνατο. Κάποιες άλλες χιλιάδες γάτες θανατώθηκαν έπειτα από υπόδειξη των μαγισσών της εποχής. Ήταν η περίοδος που η Εκκλησία κυνηγούσε επίσης γυναίκες με την κατηγορία ότι ήταν μάγισσες. Αρκετές από αυτές προκειμένου να γλιτώσουν «θυσίαζαν» τα συμπαθή τετράποδα. Όχι οι ίδιες, αλλά με το να κατηγορούν τις γάτες ότι δήθεν ο Σατανάς είχε μπει μέσα στη γάτα και τις είχε πλανέψει.
Η εκκλησιαστική φρενίτιδα της εποχής είχε ξεπεράσει κάθε φαντασία. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν σκότωναν απευθείας τις γάτες, αλλά χάραζαν το δέρμα τους σε σχήμα Σταυρού προκειμένου να φύγει ο διάβολος από μέσα τους. Λίγο μετά τα γατάκια πέθαιναν από αιμορραγία και ο κόσμο γινόταν καλύτερος καθώς η Εκκλησία είχε πράξει το καθήκον της απέναντι στον εωσφορισμό…
Η μαύρη πανώλη
Οι μαζικές θανατώσεις γατών, κατ’ εντολή της Εκκλησία είχαν όμως κάποιες παράπλευρές απώλειες που ο Ποντίφικας δεν είχε υπολογίσει. Απώλειες που είχαν ως αποτέλεσμα να γραφτεί μία από τις πιο μελανές σελίδες της Ευρωπαϊκής ιστορίας με εκατομμύρια νεκρούς. Το 1347 άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα κρούσματα πανούκλας. Γενοβέζικα εμπορικά πλοία που είχαν ξεκινήσει από τη λιμάνι της Κάφας στην Κριμαία και έφτασα στη Μεσσήνη της Σικελίας, μετέφεραν νεκρούς από πανώλη. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν πεθάνει από το «μαύρο θάνατο» κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Γρήγορα η πανώλη άρχισε να εξαπλώνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τη Γαλλία, την Αγγλία, τη Σκανδιναβία και στη συνέχεια και τη Ρωσία.
Εκατομμύρια νεκροί
Ο λόγος για τα κρούσματα πανώλης ήταν οι αρουραίοι. Οι μαζικές θανατώσεις γατών ως όργανα του Σατανά είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί κατακόρυφα ο πληθυσμός των αρουραίων με αποτέλεσμα να μεταδοθεί στον άνθρωπο ένα βακτήριο από το τσίμπημα των ψύλλων που παρασιτούσαν στα τρωκτικά. Η πανώλη σκόρπισε τον όλεθρο. Η επιδημία εξαφάνισε περί το 1/3 του πληθυσμού της Ευρώπης. Από περίπου 85 εκατομμύρια ο πληθυσμός μειώθηκε σε 30. Η ίδια η φύση εκδικήθηκε τις απερισκεψίες της Εκκλησίας. Εάν δεν υπήρχαν μαζικές θανατώσεις γατών πιθανότατα να μην είχε προκληθεί ποτέ η φονική πανδημία. Οι φαντασιώσεις του Ποντίφικα βύθισαν την Ευρώπη στο πένθος και στο θάνατο.
