Τις τελευταίες εβδομάδες παίχτηκε ένα γνώριμο έργο στην ευρωπαϊκή σκηνή με αφορμή την επικύρωση του προϋπολογισμού και του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ.
Εκείνο που θέλει την κοινότητα να είναι άτεγκτη απέναντι σε ατίθασα μέλη, υπερασπιζόμενη τις λεγόμενες ευρωπαϊκές αξίες και στο τέλος να δίνει μια μακιαβελική αλλά εμβαλωματική λύση νομικίστικης φύσης, ίσα να κρατιούνται τυπικά τα προσχήματα.
Ετσι, έπειτα από σειρά εκβιασμών περί ανακοπής των ήδη υπεσχημένων κονδυλίων προς Ουγγαρία και Πολωνία καθώς και περί συνέχισης της διαδικασίας επικύρωσης χωρίς αυτές εάν δεν υπάρξει συμφωνία στις αρχές της εβδομάδας, βγήκε λευκός καπνός. Η συμφωνία κάνει λόγο για συμπερίληψη του όρου για κράτος δικαίου, με τη δυνατότητα όμως του φερόμενου παραβάτη να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης προτού του κοπούν τα κονδύλια.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι οδηγίες για τη λειτουργία του μηχανισμού κράτους δικαίου θα οριστικοποιηθούν μετά την απόφαση του δικαστηρίου και ότι η Επιτροπή δεν θα προχωρήσει σε επιβολή μέτρων προτού γίνει αυτό. Κατ’ αυτό τον τρόπο ουσιαστικά αναβάλλεται η εφαρμογή του μηχανισμού για μετά το καλοκαίρι του 2022, αφού θα έχουν γίνει οι εκλογές στην Ουγγαρία… Επίσης αναφέρεται ότι οι παράγοντες ενεργοποίησης της ρήτρας κράτους δικαίου θα προέρχονται από μια «κλειστή λίστα ομογενών στοιχείων» και ότι ο κανονισμός δεν σχετίζεται με «γενικευμένες ελλείψεις».
Οπως πιθανώς μια καχεκτική δημοκρατία… Με άλλα λόγια, η ΕΕ θα προσποιείται ότι ελέγχει την Ουγγαρία και η Ουγγαρία θα προσποιείται ότι συμμορφώνεται…
Με λίγη καλή θέληση όλα γίνονται.
