Είπαμε, αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν σχολιάζουμε, το Δικαστήριο άκουσε, έκρινε, απεφάνθη και όλα τα συναφή.
Και πράγματι, δεν θα σχολιάσουμε την απαλλαγή των υπαιτίων για τον τραυματισμό και τις συνθήκες εξαθλίωσης των μεταναστών στη Μανωλάδα, με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη της Ελλάδας από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για εμπορία ανθρώπων και εξαναγκαστική εργασία.
Απλά, θα θυμηθούμε μία άλλη ελληνική δικαστική απόφαση, που ελήφθη δύο χρόνια μετά τα ντροπιαστικά και βάναυσα περιστατικά της Μανωλάδας, δηλαδή το 2015. Τότε λοιπόν το δικαστήριο όρισε πως θα πρέπει να καταβληθούν 12.000 ευρώ από τους… μετανάστες! Και όμως, εκρίθη ότι οι μετανάστες από το Μπαγκλαντές, οι οποίοι εργάζονταν μαζεύοντας φράουλες στην περιοχή και δέχθηκαν επίθεση με καραμπίνες, όταν επιχείρησαν να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν περίπου 30 εξ αυτών, έπρεπε να καταβάλουν οι ίδιοι τα δικαστικά έξοδα, καθώς είχαν αιτηθεί την αλλαγή δικαστή, που θεωρούσαν πως μεροληπτούσε υπέρ της άλλης πλευράς!
Οι μετανάστες, μάλιστα, είχαν πραγματοποιήσει παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Οικονομικών και είχαν γίνει δεκτοί από τον διευθυντή του γραφείου της τότε αναπληρώτριας υπουργού Οικονομικών, Νάντιας Βαλαβάνη, στον οποίο και κατέθεσαν αίτημα για τη διαγραφή των χρεών τους. Είχαν λάβει την υπόσχεση τότε ότι το Υπουργείο θα βοηθήσει ώστε να ακυρωθεί αυτό το πρόστιμο. Ελπίζουμε η υπόσχεση να υλοποιήθηκε…
Η «ειρωνία» είναι, πάντως, ότι τώρα καλείται το κράτος να καταβάλει το ίδιο ποσό, των 12.000 ευρώ δηλαδή – σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει και τα 16.000 ευρώ – όχι συνολικά όμως, αλλά σε κάθε έναν από τους 42 μετανάστες που εργάζονταν στην καλλιέργεια φράουλας στη Μανωλάδα, οι οποίοι προσέφυγαν εναντίον της χώρας μας, μετά την απαλλαγή το 2014 από το δικαστήριο της Πάτρας όλων των κατηγορουμένων από την κατηγορία για τράφικινγκ.
Είπαμε, δικαστικές αποφάσεις δεν σχολιάζουμε, απλά διαθέτουμε μνήμη…